Εχουμε και λέμε: 27 Δεκεμβρίου 1987. Ο Θρύλος είναι προτελευταίος στη βαθμολογία του πρωταθλήματος με έξι βαθμούς σε 11 αγώνες. Ολυμπιακός – Παναχαϊκή 2-0. Στο ΟΑΚΑ βρίσκονται 61.000 θεατές. Τα γκολ: στο 1οο ο Μητρόπουλος και στο 70ό ο Μουστακίδης.
Μεταπτυχιακός φοιτητής όντας τότε στη Γερμανία, παραμονές Χριστουγέννων, περιμένω το κορίτσι μου –και ύστερα από τρία έτη σύζυγό μου Πολυξένη– να έλθει να γιορτάσουμε μαζί. Την παίρνω από το αεροδρόμιο της Φραγκφούρτης. Ανεβαίνουμε τρενάτοι να μείνουμε για λίγες μέρες σε κάποιους Γερμανούς φίλους στον Βορρά, στο Αμβούργο.
Όταν φτάνουμε, ανοίγουμε τη βαλίτσα της. Τακτοποιούμε τα πράγματά της. Κατόπιν ανοίγουμε και τη δική μου βαλίτσα, από όπου προς μεγίστην έκπληξή της βλέπει να βγάζω ένα ραδιόφωνο ικανού όγκου. Μια μπακατέλα του κερατά που έπιανε βραχέα και την είχα για να ακούω τα ματς του Θρύλου.
Παρακαλώ τον οικοδεσπότη μας (έναν ευγενέστατο κύριο μιας κάποιας ηλικίας) να με πετάξει έως το Μπλανκενέζε. Εκεί ήξερα ότι έχει μεγάλο άνοιγμα (μια ώρα δρόμος από το Ποπενμπίτελ όπου μέναμε) για να πιάνει καλύτερα το ράδιο.
Τι να κάνει ο άνθρωπος, με πήγε παρά τις έντονες αποτρεπτικές κουβέντες της κυρίας μου και τα συνακόλουθα μούτρα. Και όχι μόνο με πήγε ο καλός εκείνος άνθρωπος, αλλά επιπλέον έκατσε σε ένα ωραίο ημιυπαίθριο καφέ και με περίμενε μέχρι να τελειώσει το ματς με την Παναχαϊκή, διασκεδάζοντάς το κιόλας.
Αυτός έπινε τις μπιρούλες του (χειμωνιάτικα) κι έβλεπε εμένα να παρακολουθώ το ματς μέσα από έναν καταιγισμό από αγγγγγκτ… γτγτγτγτρκρτφζξθγ… κλτρμνγργργρμρψταπλ… γτκτρμντγρκδρτα!
