Τον Μάιο του 1967, έναν μήνα μετά την επιβολή της δικτατορίας, τελειόφοιτος του εξατάξιου γυμνασίου, πήγαμε την πολυήμερη εκδρομή μας στη νότια Ελλάδα. Ξεκινήσαμε από την Ξάνθη, φτάσαμε στην Αθήνα την πρώτη μέρα και στη συνέχεια «περπατήσαμε» όλο τον Μοριά.
Μαζί μας ήταν τρεις καθηγητές: ο Θανάσης Γκότσης (η γυναίκα του η Φωφώ [Σοφία Πετροπούλου] ήταν στον τελευταίο της μήνα για τον Στάθη), ο Φίλιππας Φωτιάδης –και η γυναίκα του για να συνοδεύει τα κορίτσια του πρακτικού γυμνασίου– και ο Παντελής Ιωακειμίδης.
Πολλές φωτογραφίες δείχνουν σκηνές και στιγμές από το ταξίδι μας αυτό. Πιο συγκινητικό είναι ότι κάποια βιβλία που αγόρασα τότε δείχνουν το δρομολόγιο και τα μέρη που είδαμε:
16/5/67 (ημέρα των γενεθλίων μου) – Ξενάγηση στην Ολυμπία του Σπύρου Θ. Φωτεινού,
17/5/67 – Το ανάκτορο του Νέστορος των Carl Blegen και Marion Rawson, μετάφραση Γ. Α. Παπαθανασόπουλου,
18/5/67 – Κόρινθος – Αργολίς, Ιστορικοί Οδηγοί Πατσιλινάκου,
18/5/67 – Μυστράς του Νίκου Β. Γεωργιάδη.
Δεν το θυμάμαι, αλλά φαίνεται ότι ξεφύλλιζα τα βιβλία που αγόραζα. Αργότερα ήταν βιβλία που συμβουλευόμουν στις επισκέψεις μου στην περιοχή. Το 1972-1973 για ένα εξάμηνο υπηρετούσα στο αεροδρόμιο Καλαμάτας, οπότε μου δόθηκε η δυνατότητα να ξαναδώ κάποια μέρη της Πελοποννήσου.
Πολλές περιοχές που το 1967 πρωτογνώρισα στη σχολική μας εκείνη εκδρομή έμειναν βαθιά χαραγμένες μέσα μου. Έντονα θυμάμαι την πρώτη μου γνωριμία με το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Σε ένα κείμενό μου γραμμένο το 2020 γράφω:
«Τον Κωστή Παλαμά, όπως είπαμε και σε άλλα κείμενά μας, τον γνώρισα και τον αγάπησα από τα εφηβικά μου χρόνια, μαζί με τον Διονύσιο Σολωμό. Το σχολικό έτος 1966/67, μαθητής της Γ΄ κλασικού λυκείου, είχα φιλόλογο στα Νέα Ελληνικά τον αείμνηστο Ιωακείμ Δερέ. Με βοήθησε και με παρακίνησε να εμβαθύνω στη νεότερη λογοτεχνία. Τον Οκτώβρη του 1966 αγόρασα έναν τόμο με τίτλο Άπαντα του Κωστή Παλαμά. Τότε διάβασα Δωδεκάλογο, Φλογέρα και Τάφο.