Skip to content
Home » Αύριο στην τάξη θα έρθει ο κύριος επιθεωρητής…

Αύριο στην τάξη θα έρθει ο κύριος επιθεωρητής…

    Αύριο στην τάξη θα έρθει ο κύριος επιθεωρητής…

    Published
    Έγγραφο της Νομαρχίας Αττικής με το οποίο δίνονται συγχαρητήρια σε δάσκαλο που δεν συμμετείχε σε απεργία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, Αρ. Πρ. 385965/22-3-1976

    Αύριο στην τάξη θα έρθει ο κύριος επιθεωρητής…

    Published
    Έγγραφο της Νομαρχίας Αττικής με το οποίο δίνονται συγχαρητήρια σε δάσκαλο που δεν συμμετείχε σε απεργία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, Αρ. Πρ. 385965/22-3-1976
    Ο Δημήτρης Μαριόλης, με αφορμή τον αναβρασμό στον χώρο της εκπαίδευσης, ανακαλεί στο Short Stories προσωπικές μνήμες, αλλά και στοιχεία από την έρευνά του για τα χρόνια του επιθεωρητισμού και για τους αγώνες αντίστασης των εκπαιδευτικών

    Αύριο θα έρθει ο κύριος επιθεωρητής. Θέλω να είστε καλά παιδιά». Κάπως έτσι ξεκινούσαν οι προετοιμασίες τον καιρό των επιθεωρητών που αποτελούσαν τον φόβο και τον τρόμο δασκάλων, νηπιαγωγών και καθηγητών.

    Από την άκρη του μολυβιού του επιθεωρητή κρεμόταν όλη τους η ζωή. Ξεκινούσαν λοιπόν οι προετοιμασίες. Κάποια παιδιά θα έμεναν αναγκαστικά στο σπίτι, τι έπρεπε να φορέσουν, ποια έπρεπε να μιλήσουν, τι μάθημα θα κάνουν, ποιο χαριτωμένο παιδάκι θα προσφέρει «αυθόρμητα» λουλούδια στον κύριο επιθεωρητή και άλλα πολλά.

    Έχω ακούσει πάρα πολλές ιστορίες και έχω διαβάσει πολλές εκθέσεις επιθεώρησης. Μια μαρτυρία αποτυπώθηκε στη μνήμη μου. Του επιθεωρητή που έσυρε το δάχτυλό του επάνω στη σκονισμένη από κιμωλία έδρα και μετά το σκούπισε, αργά και βασανιστικά στο μέτωπο της δασκάλας, κάτω από τα φοβισμένα βλέμματα των μαθητών της.

    Τα χρόνια πέρασαν. Ο επιθεωρητισμός καταργήθηκε το 1982. Από τότε, ιδιαίτερα μετά το 1997, επιχειρείται η επιστροφή του, με άλλα ρούχα και όνομα, αλλά με τον ίδιο σκοπό. Την υποδούλωση των εκπαιδευτικών.

    Πρόσφατα σε ένα λύκειο της Αθήνας μια συνάδελφος φιλόλογος με δεκαετίες προϋπηρεσίας επρόκειτο να αξιολογηθεί από τον σύμβουλο και από τον διευθυντή. Χωρίς πολλές περιστροφές ανακοίνωσε στους μαθητές της: «Λοιπόν αύριο θα έρθει ο κύριος σύμβουλος να με αξιολογήσει. Πρώτον. Θα σηκώνετε χέρι όλοι. Δεύτερον, εσείς της θετικής κατεύθυνσης τσιμουδιά. Θα μιλάτε μόνο εσείς της θεωρητικής κατεύθυνσης. Τρίτο και σημαντικότερο. Εάν δεν βγάλετε κινητά από τις τσάντες σας, υπόσχομαι ότι δεν θα σας βάλω διαγωνίσματα και τεστ όλη την υπόλοιπη χρονιά».

    Πραγματικές ιστορίες όπως αυτή κυκλοφορούν ήδη πάρα πολλές υπενθυμίζοντας ότι το παρελθόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα.

    Ο στόχος της «βελτίωσης του σχολείου», μέσα από την αξιολόγηση, επιτυγχάνεται πλήρως: οι εκπαιδευτικοί εξευτελίζονται στα μάτια των παιδιών, τα οποία παίρνουν το μήνυμα ότι το σημαντικό είναι να φαίνεσαι και όχι να είσαι, να ανταγωνίζεσαι τον διπλανό σου, να υπακούς στους ανωτέρους σου.

    Ο επιθεωρητής έσυρε το δάχτυλό του επάνω στη σκονισμένη από κιμωλία έδρα και μετά το σκούπισε, αργά και βασανιστικά, στο μέτωπο της δασκάλας

    Οι εκπαιδευτικοί εδώ και τρία χρόνια αντιστέκονται σθεναρά. Η κυβέρνηση με μια εγκύκλιο που παραπέμπει σε άλλες εποχές καλεί τώρα τις διευθύνσεις Εκπαίδευσης να προχωρήσουν σε αντικατάσταση των διευθυντών σχολείων και των προϊσταμένων νηπιαγωγείων που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Υπό την απειλή του μαστιγίου οι εκπαιδευτικοί εκβιάζονται να αξιολογηθούν.

    Στα χρόνια της καραμανλικής μεταδικτατορικής δημοκρατίας εκτός από το μαστίγιο, υπήρχε και καρότο. Στις 17 Μαρτίου του 1976 η ΔΟΕ ξεκίνησε τετραήμερη «προειδοποιητική» απεργία απαιτώντας αύξηση μισθών. Συμμετείχε σύσσωμος ο κλάδος. Ελάχιστοι εργάστηκαν.

    Στους απεργοσπάστες η Νομαρχία Αθηνών φρόντισε να στείλει το εικονιζόμενο έγγραφο, για να τους μεταφέρει τα συγχαρητήριά της, «διότι δεν συμμετέσχετε εις την προσφάτως πραγματοποιηθείσαν 4/ήμερον απεργιακήν εκδήλωσιν των διδ/λων και νηπιαγωγών». Το έγγραφο αυτό έμπαινε στον ατομικό φάκελο των απεργοσπαστών, ως ένα ακόμη δείγμα νομιμοφροσύνης, στη συλλογή προσόντων για τη δύσκολη ώρα της αξιολόγησης.

    Την ίδια πάνω κάτω εποχή ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου με πήρε από το χέρι και πήγαμε σε μια μεγάλη πλατεία όπου υπήρχαν πολύς κόσμος, φώτα, φασαρία και κάτι σκηνές στις οποίες κάποιοι δάσκαλοι έκαναν, λέει, «απεργία πείνας».

    Καθώς η βραδιά εκείνη χαράχτηκε στη μνήμη μου, χωρίς να νοηματοδοτείται παρά μόνο από το βίωμα και τις αισθήσεις, χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι ήταν η απεργία πείνας του κομμουνιστή δασκάλου Γιάννη Βαγενά που διαμαρτυρόταν για τη δίωξη που του ασκούσε ο επιθεωρητής του.

    Από εκείνη τη θολή παιδική ανάμνηση, πέρα από τη ζεστασιά και την ασφάλεια του μεγάλου πατρικού χεριού, έμεινε μια αίσθηση αλληλεγγύης, σε μια πλατεία που τότε μου φαινόταν τεράστια. Αλληλεγγύη λοιπόν.

    Picture of Δημήτρης Μαριόλης
    Ο Δημήτρης Μαριόλης είναι δάσκαλος

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Zafeiroula Kagalidou_o-epitheoritis-stin-taxi-kai-to-amempto-ithos
    Short

    Ο επιθεωρητής στην τάξη και το άμεμπτο ήθος

    Η Ζαφειρούλα Καγκαλίδου, επίτιμη σχολική σύμβουλος φιλολόγων, γράφει στο Short Stories για τις πρώτες της μέρες στην εκπαίδευση το 1974, όταν οι επιθεωρητές, απομεινάρια της χούντας, αξιολογούσαν και το ήθος

    υπουργειο πολιτισμου
    Short

    Πώς ο Αριστοτέλης με βοήθησε να μη γίνω γενική διευθύντρια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Η επίτιμη διευθύντρια του Υπουργείου Πολιτισμού Μεταξία Τσιποπούλου καταθέτει στο Short Stories τη μαρτυρία της για τη διαδικασία της προφορικής συνέντευξης που έδωσε, στις αρχές του αιώνα, σε ειδική Επιτροπή Κρίσεων

    ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΑΡΡΗΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
    Short

    «Μα, κύριε, δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο»

    Ο δάσκαλος Δημήτρης Μαριόλης εξηγεί γιατί είναι δύσκολη η τεκμηριωμένη αλήθεια για τα παιδιά που γαλουχούνται με μυθεύματα από την οικογένεια και πώς κατακτιέται η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων