Skip to content
Home » Δυο τυχαίες συναντήσεις

Δυο τυχαίες συναντήσεις

    Δυο τυχαίες συναντήσεις

    Published
    Sajjad Abbas, «I can see you», 2013

    Δυο τυχαίες συναντήσεις

    Published
    Sajjad Abbas, «I can see you», 2013
    Ο Ιερώνυμος Λύκαρης, φοιτητής στη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς το 1973, θυμάται για λογαριασμό του Short Stories τις τυχαίες, ύστερα από χρόνια, συναντήσεις του με τον ασφαλίτη της σχολής του

    Τον είχα ξαναδεί 15 χρόνια μετά στο πράσινο λεωφορείο Αθήνα – Πειραιά. Κρεμόταν από τη χειρολαβή καμπουριασμένος, με το κεφάλι σκυφτό, σαν να τον βάραιναν τα κρίματά του.

    Αφελής σκέψη για τέτοιο κάθαρμα, σαδιστή, αλλά αυτή μου ήλθε πρώτη.

    Την επόμενη στιγμή ένιωσα πόνο οξύ στο πρόσωπο, όπως τότε που μας ξερίζωνε τα γένια.

    Μετά τον είδα ολοζώντανο να σέρνει την Α. από την κοτσίδα, φροντίζοντας να χτυπάει το κεφάλι της στις κόχες των σκαλοπατιών της Ασφάλειας.

    Και μετά ήθελα να του ορμήσω και να τον χτυπήσω με όλη μου τη δύναμη στο γουρουνίσιο σβέρκο. Και μετά να του βγάλω τα φιμέ πατομπούκαλα, χωρίς τα οποία ήταν σχεδόν τυφλός. Να τον ξεσκεπάσω, να τον κατεβάσω από το λεωφορείο και να του κάνω όσα θα μου κατέβαιναν να του κάνω, με όλα τα δικαιώματα που μου έδιναν όσα τράβηξα στα χέρια του εγώ και άλλοι πολλοί.

    Η απόπειρά μου να μετακινηθώ προκάλεσε έναν εγκάρσιο κυματισμό στους πατικωμένους σαν σαρδέλες επιβάτες που μεσολαβούσαν ανάμεσά μας.

    Σήκωσε το κεφάλι, στραβοκοίταξε τους διπλανούς του, τα μάτια μας κλείδωσαν, συνοφρυώθηκε και το ασφαλίτικο μνημονικό του με θυμήθηκε.

    Αντέδρασε ακαριαία.

    Φώναξα: «Αυτός που βλέπετε ήταν βασανιστής στη χούντα. Με σακάτεψε». Μια βοή ακούστηκε. Η γυναίκα τον έφτυσε, «φτου σου, παλιοτόμαρο»

    Άρχισε να σπρώχνει για να φτάσει στην πίσω πόρτα ρίχνοντας κλέφτες ματιές προς εμένα, που κέρδιζα ανόρεχτα πόντους, σαν να μην ήθελα κατά βάθος να τον φτάσω.

    «Πάτα το κουδούνι» γρύλισε σε μια γυναίκα. Εκείνη παρέμεινε απαθής, βυθισμένη στις σκέψεις της.

    «Πάτα το κουδούνι, δεν ακούς;».

    Όταν η γυναίκα συνειδητοποίησε το τι και πώς το της ζητούσε θύμωσε: «Έτσι μιλάς εσύ στη γυναίκα σου;».

    «Πατά το κουδούνι, ασφάλεια».

    «Μωρέ, τι μας λες». Πετάχτηκε ένας νεαρός. «Για δείξε μας ταυτότητα».

    Το λεωφορείο σταμάτησε στις Τζιτζιφιές. Ήθελε λίγο ακόμη για να φτάσει στην πίσω πόρτα.

    Φώναξα: «Αυτός που βλέπετε ήταν βασανιστής στη χούντα. Με σακάτεψε». Μια βοή ακούστηκε. Η πόρτα άνοιξε. Χέρια τον έσπρωχναν. Η γυναίκα τον έφτυσε, «φτου σου, παλιοτόμαρο».

    Καθώς κουτρουβαλούσε τις σκάλες, ο νεαρός πρόλαβε, τον κλότσησε στην ουρά και μου έκανε νόημα να κατέβουμε μαζί για να τον περιλάβουμε. Αρνήθηκα. Μέχρι να φτάσουμε στην επόμενη στάση το είχα μετανιώσει.

    Τώρα, 50 χρόνια κοντά, τον βλέπω να κάθεται σε μια καρέκλα των εξωτερικών ιατρείων του Ευαγγελισμού.

    Φοράει τα ίδια φιμέ πατομπούκαλα, τα σάλια του τρέχουν, τα χέρια του τρέμουν, μυξοκλαίει και κάθε τόσο γλείφει τα σκασμένα χείλη του. Μια γυναίκα στην ηλικία μου τον χαϊδεύει στον σβέρκο.

    Τα αντανακλαστικά του Παβλόφ αφυπνίστηκαν. Σύγκρυο στη ραχοκοκαλιά, οι πόνοι, η εικόνα της Α., που είχε στο μεταξύ πεθάνει από μια σπάνια αρρώστια στο κεφάλι, η λυσσασμένη οργή που κόβει την ανάσα και μετά η παρόρμηση: να αποκαλύψω σε όσους περίμεναν τη σειρά τους για να γιατρέψουν τον πόνο τους ότι αυτός ο κωλόγερος που μυξοκλαίει ήταν βασανιστής στη χούντα και σακάτεψε πολλούς, σωματικά και ψυχικά.

    Την ταλάντευσή μου διέκοψε η εμφάνιση ενός νεαρού κουρεμένου γουλί, με μυώδες σώμα και διεσταλμένα, επιθετικά ρουθούνια. Και από τα δυο του μπράτσα εξείχαν μέλανες μαίανδροι. Σπόρος δικός του 100%. Κρατούσε ένα καφέ και ένα μπουκαλάκι νερό. Έδωσε τον καφέ στη γυναίκα και τον άκουσα να λέει: «Έλα, παππού, πιες».

    Την επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε και μια νοσηλεύτρια φώναξε το όνομά του.

    Picture of Ιερώνυμος Λύκαρης
    Ο Ιερώνυμος Λύκαρης είναι συγγραφέας

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES