Skip to content
Home » Έναν χρόνο πριν: Μια ιστορία του Νοέμβρη του ’72 (Β΄ μέρος)

Έναν χρόνο πριν: Μια ιστορία του Νοέμβρη του ’72 (Β΄ μέρος)

    Έναν χρόνο πριν: Μια ιστορία του Νοέμβρη του ’72 (Β΄ μέρος)

    Published
    Οι φοιτητές διαδηλώνουν διαμαρτυρόμενοι για τη νόθευση των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών έναν χρόνο πριν από το Πολυτεχνείο

    Έναν χρόνο πριν: Μια ιστορία του Νοέμβρη του ’72 (Β΄ μέρος)

    Published
    Οι φοιτητές διαδηλώνουν διαμαρτυρόμενοι για τη νόθευση των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών έναν χρόνο πριν από το Πολυτεχνείο
    Ο Στέλιος Λογοθέτης, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973, συνεχίζει την αφήγησή του στο Short Stories φτάνοντας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και τα γεγονότα που ακολούθησαν

    Μας μεταφέρουν στο «σπουδαστικό» της ασφάλειας, πάνω από τον σημερινό κινηματογράφο Γαλαξία στους Αμπελόκηπους. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πέρναγα την πόρτα του – με είχαν καλέσει πριν από κάποιους μήνες «διά υπόθεσίν μου» και μια άλλη φορά με είχε συλλάβει και με πήγε εκεί ο Βασιλακόπουλος, ο ασφαλίτης αρχιεπόπτης του Πολυτεχνείου, όταν με είδε να συζητάω με τον «σεσημασμένο» αείμνηστο συναγωνιστή Κυριάκο Σταμέλο.

    Μου παίρνουν ζώνη, κορδόνια και ό,τι είχα στις τσέπες μου και με χώνουν σε ένα κελί δύο επί ένα. Κάθομαι κατάχαμα και σκέφτομαι ότι αν με βασανίσουν θα δαγκώσω τη γλώσσα μου. Το έχω πάρει απόφαση. Θα με δικάσουν και θα με φυλακίσουν ή θα με στείλουν στη Γυάρο. Σκέφτομαι κάποιες ασκήσεις του εργαστηρίου φυσικοχημείας του Σκουλικίδη ή σιγοτραγουδάω κάποιο τραγούδι του Μίκη.

    Κάθε λίγο ανοίγει το παραθυράκι και βλέπω το μάτι του ένστολου φρουρού. Περνάνε 13 ώρες. Γύρω στις δύο τα ξημερώματα ανοίγει η πόρτα, με φέρνουν μπροστά σε ένα γραφείο, μου δίνουν τα πράγματά μου και με διώχνουν. Απορώ και δεν το πιστεύω.

    Την άλλη μέρα είχε τα ονόματά μας, των συλληφθέντων φοιτητών, το «Βήμα». Τα ξένα πρακτορεία είχαν μεταδώσει τις συλλήψεις και χάλαγε έτσι η βιτρίνα του «εκδημοκρατισμού» που ήθελε ο Παπαδόπουλος να «περάσει» με τις  κατευθυνόμενες εκλογές.

    Μόλις βγήκα από το «σπουδαστικό» της ασφάλειας πήρα ένα ταξί και γύρισα στο σπίτι μου στη Νίκαια.

    Η μάνα μου, που είχε μάθει τι έγινε, είχε κινητοποιήσει συγγενείς και φίλους και μπαίνοντας στο σπίτι έπεσα σε «οικογενειακό συμβούλιο». Η μάνα μου αντέδρασε: «Θα χάσεις το μέλλον σου».

    «Ποιο μέλλον μου, ρε μάνα; Μέλλον με τη χούντα δεν υπάρχει». Δεν ήξερε η καημένη ότι την περίμεναν και άλλες περιπέτειες, πριν και μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73.

    «Έπρεπε σαν τη μάνα του Παυσανία να παραδώσεις τον γιο σου» φώναξε στη μάνα μου ένας εγκάθετος σύμβουλος

    Είδε τους ασφαλίτες που πέρασαν από το σπίτι στις 15 του Φλεβάρη του ’73 για να μου δώσουν την κλήση της επιστράτευσης ύστερα από τη διακοπή της αναβολής σπουδών που επέβαλε η χούντα για να καταστείλει το φοιτητικό κίνημα. Η απάντηση σε αυτό υπήρξαν οι καταλήψεις της Νομικής.

    Είδε στις τρεις τα ξημερώματα επανειλημμένα να μπαίνουν στο σπίτι μας με τη βία οι ασφαλίτες από το 10ο Τμήμα της Νίκαιας και να την απειλούν και να με γυρεύουν μετά το Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του ’73, όταν είχαμε βγει στην παρανομία.

    Μέχρι και από το περιλάλητο «συμβούλιο εθνικοφροσύνης» τον Ιούνη του ’74 την πέρασαν, στο χουντικό Υπουργείο Παιδείας, για να την αποτάξουν από δασκάλα.

    «Έπρεπε σαν τη μάνα του Παυσανία να παραδώσεις τον γιο σου» της φώναξε ένας εγκάθετος σύμβουλος. «Ο Παυσανίας ήταν προδότης, ο γιος μου είναι πατριώτης» του φώναξε η μάνα μου.

    Στο «οικογενειακό συμβούλιο» ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, κουμπάροι μας, παλιοί αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που είχαν ταλαιπωρηθεί στη Μακρόνησο και στα ξερονήσια, σήκωσαν τη γροθιά τους σε χαιρετισμό χαμογελώντας πλατιά. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι ήταν η καλύτερη ανταμοιβή μου.

    Την άλλη μέρα μπήκα με μια δόση υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης στο Πολυτεχνείο. Είχα συμβάλει και εγώ στο ξεσκέπασμα της δήθεν δημοκρατικής μεταμόρφωσης της χούντας.

    Βέβαια το κουρέλιασμα του πειράματος Μαρκεζίνη και γενικά η προσπάθεια της χούντας να στήσει αλά Πινοτσέτ ένα κατευθυνόμενο κοινοβουλευτισμό κατέρρευσε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

    Picture of Στέλιος Λογοθέτης
    Ο Στέλιος Λογοθέτης είναι συνταξιούχος χημικός μηχανικός, πρ. δήμαρχος Νίκαιας και Πειραιά

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το Ιστορικό λεύκωμα – 1972, έκδοση της εφημερίδας «Η Καθημερινή»

    MORE STORIES

    ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
    Short

    Δύο μόνα γαρίφαλα για τον Μιχάλη Καλτεζά

    Ο Αντώνης Ζήβας ξετυλίγει το νήμα που οδηγεί από την εξέγερση του 1973 στη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά από τις δυνάμεις καταστολής στη διαδήλωση για την επέτειο του Πολυτεχνείου το 1985

    ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973 ΧΟΥΝΤΑ συνεργείο
    Short

    Οι τοίχοι του συνεργείου είχαν τη δική τους ιστορία

    Η Μαριάννα Τζιαντζή, φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής το 1973, μεταφέρει στο Short Stories την αφήγηση του συμφοιτητή της Δ.Κ. για μια παρέα νέων σε ένα συνεργείο μοτοσικλετών λίγες μέρες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου