Skip to content
Home » Η απόδραση της Ρωξάνης Ζέβγου στην Τσεχοσλοβακία

Η απόδραση της Ρωξάνης Ζέβγου στην Τσεχοσλοβακία

    Η απόδραση της Ρωξάνης Ζέβγου στην Τσεχοσλοβακία

    Published
    1953. Ομαδική φωτογραφία της έκτης τάξης γυμνασίου. Η κοπέλα που είναι όρθια δεξιά είναι η Ρωξάνη

    Η απόδραση της Ρωξάνης Ζέβγου στην Τσεχοσλοβακία

    Published
    1953. Ομαδική φωτογραφία της έκτης τάξης γυμνασίου. Η κοπέλα που είναι όρθια δεξιά είναι η Ρωξάνη
    Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου γράφει στο Short Stories για μια σχολική χρονιά, στη μαύρη μετεμφυλιακή εποχή, που πέρασε με την κόρη ενός «κόκκινου Ζέβγους», τη Ρωξάνη Ζέβγου

    Τη δεκαετία του ’50 στα δημόσια σχολεία παιδιά σαν και μένα με γονείς που «παραθέριζαν» μόνιμα στα ξερονήσια δεν ήταν ευπρόσδεκτα. Η φοίτησή τους εξαρτιόταν από τον διευθυντή και τους εκάστοτε καθηγητές. Με την παραμικρή αφορμή ακολουθούσε τιμωρία ή και αποβολή. Όσο για τους βαθμούς, όλα εξαρτιόνταν από το «υψηλό» φρόνημα του καθηγητή.

    Μετά τις τραυματικές εμπειρίες μου στο δημοτικό κατέληξα σε ένα ιδιωτικό σχολείο της Αθήνας. Στην τάξη μου, εκτός από τα πλουσιόπαιδα και κάποιους αλήτες «καλών οικογενειών», ήμασταν ακόμη δυο παιδιά με γονείς στην εξορία: η Μαριάννα και ο Σοφοκλής. Όμως σε αυτό το σχολείο είχαμε και δυο πολύ καλούς καθηγητές. Τον μαθηματικό και τον φιλόλογο: και αυτοί απολυμένοι από κάποιο δημόσιο γυμνάσιο.

    Ένα πρωί, στη μέση της σχολικής χρονιάς, ο διευθυντής μάς παρουσίασε την καινούργια μας συμμαθήτρια, τη Ρωξάνη Ταλαγάνη. Ήταν μια λίγο στρουμπουλή, μετρίου αναστήματος κοπέλα, με μακριά κοτσίδα. Mας κοιτούσε ήρεμα, κάπως αφηρημένα φορώντας τη γαλάζια ποδιά του σχολείου. Μετά το πρώτο καλωσόρισμα ο καθηγητής τής είπε να καθίσει στο προτελευταίο θρανίο. Ήταν περίεργη κοπέλα η Ρωξάνη, πολύ διαφορετική από εμάς τα κοριτσόπουλα στη μετα-εφηβεία.

    Μας περνούσε μερικά χρόνια· ήταν πάρα πολύ καλή μαθήτρια, προπαντός στα μαθηματικά. Μιλούσε λίγο περίεργα τα ελληνικά, αλλά το απόμακρο ύφος της δεν επέτρεπε κανένα πείραγμα. Φορούσε πάντα τη γαλάζια ποδιά, ακόμη και στις εκδρομές, δεν ερχόταν σε κανένα πάρτι και μια φορά τον μήνα απουσίαζε.

    Μια μέρα ο καθηγητής των μαθηματικών μου είπε ότι η Ρωξάνη είναι η κόρη του Γιάννη και της Καίτης Ζέβγου

    Μια μέρα ο καθηγητής των μαθηματικών με φώναξε στο γραφείο του και αφού έκλεισε την πόρτα, μου είπε εμπιστευτικά ότι η Ρωξάνη είναι η κόρη του Γιάννη και της Καίτης Ζέβγου και πως ήρθε από τη Σοβιετική Ένωση. Ο πατέρας της είχε δολοφονηθεί το 1947 και η μητέρα της ήταν στις φυλακές Αβέρωφ.

    Το σχολείο τής έδινε την κάλυψη που χρειαζόταν περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να φύγει. Τα είχα χάσει, όμως είχα κι εγώ τις εμπειρίες μου και γνώριζα τους κωδικούς της παρανομίας.

    Λίγο καιρό αργότερα η Ρωξάνη δεν ξαναήρθε στο σχολείο – βρήκε θέση σε ένα τσεχικό αεροπλάνο.

    banner_300_250
    Picture of Κατερίνα Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου
    Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου είναι φωτογράφος – συγγραφέας

    Κεντρική φωτογραφία
    Προσωπικό αρχείο της Κατερίνας Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Λαύριο ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ shortstories ΓΙΟΥΛΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ
    Short

    Συσσίτια από ασήμι στο κατοχικό Λαύριο

    Η Γιούλη Χρονοπούλου γράφει στο Short Stories για τους θαρραλέους εργαζομένους στο Λαύριο που εκμεταλλεύτηκαν το αργυρούχο μετάλλευμα κάτω από τη μύτη των καραμπινιέρων