Η Χαγιάτ, η ηρωίδα που υποδύομαι στο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη Φωτιά και νερό, είναι μια γυναίκα από το Ιράν. Στην πατρίδα της ήρθε αντιμέτωπη με απάνθρωπες συμπεριφορές. Γι’ αυτό αναγκάστηκε να αφήσει πίσω της αγαπημένα πρόσωπα και να μεταναστεύσει σε μια ευρωπαϊκή πόλη. Εκεί γνωρίζει τον μελλοντικό σύντροφό της, τον Σαΐντ, ο οποίος γίνεται το στήριγμά της και εκείνη το δικό του.
Ζουν σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από τον δικό τους, όπως αναδεικνύεται στο έργο της Σπηλιώτη, έργο πολιτικό και συνάμα ποιητικό για την αντιπαράθεση δυο κόσμων, της Δύσης και της Ανατολής. «Έγραψα αυτό το έργο» σημείωνε η συγγραφέας, «γιατί θέλω να μάθω να σέβομαι τους αλλιώτικους ανθρώπους, αν και δεν είναι πάντα εύκολο. Προσωπικά δεν με τρομάζει η διαφορετικότητα, αλλά η ομοιότητα πολλών ανά τον πλανήτη, να χτυπούν τον αδύναμο, τον απροστάτευτο».
Η Χαγιάτ είναι μια γυναίκα δυναμική, δοτική, με χιούμορ, που αγαπάει να λέει όμορφες ιστορίες. Από την πρώτη κιόλας ανάγνωση του έργου η γυναίκα αυτή μπήκε στην καρδιά μου. Χαγιάτ στα αραβικά σημαίνει ζωή και πιστεύω πως είναι ένα όνομα που την αντιπροσωπεύει απόλυτα. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, η Χαγιάτ κοιτάζει τη ζωή με αισιοδοξία, δύναμη και αποφασιστικότητα.
Η πορεία της, η στάση της απέναντι στη ζωή και στα προβλήματα που εμφανίζονται, αποτελεί για μένα έμπνευση για όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για τα αυτονόητα. Για την ελευθερία και για την ισότητα, ανεξαρτήτως πολιτισμικού πλαισίου.
Η Χαγιάτ ζει μέσα από τις ιστορίες και τα παραμύθια που αγαπάει να λέει. Αυτές οι ιστορίες την κρατούν ζωντανή και της δίνουν δύναμη να συνεχίσει. Ωστόσο η πορεία της Χαγιάτ είναι, δυστυχώς, ταυτόχρονα και ένας καθρέφτης της πραγματικότητας πολλών γυναικών παγκοσμίως. Γυναικών οι οποίες διεκδικούν την ελευθερία και τα δικαιώματά τους σε πατριαρχικές κοινωνίες που επιβάλλουν μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, μια ζωή γεμάτη περιορισμούς και καταπίεση.