Skip to content
Home » Η γνωριμία μου με την Άντζελα, μια άστεγη στον Πειραιά

Η γνωριμία μου με την Άντζελα, μια άστεγη στον Πειραιά

    Η γνωριμία μου με την Άντζελα, μια άστεγη στον Πειραιά

    Published

    Η γνωριμία μου με την Άντζελα, μια άστεγη στον Πειραιά

    Published
    Η Δήμητρα Βήνη γράφει στο Short Stories για τη γνωριμία της με μια άστεγη στον Πειραιά η οποία είχε πέσει θύμα ηλεκτρονικής απάτης με πιστωτικές κάρτες, και καταδεικνύει την κατάσταση στην οποία ζουν οι ανέστιοι στην περιοχή

    Οταν γνώρισα την Άντζελα το καλοκαίρι που πέρασε, φαινόταν σίγουρη πως η περιπέτεια της αστεγίας της θα έληγε τις επόμενες ημέρες. Είχα ενδιαφερθεί να τη γνωρίσω όταν έμαθα από τον Σύλλογο Φίλων Γάτας Πειραιά «Ο Τάλας» ότι εκείνη οργάνωσε την κινητοποίηση για τη σωτηρία των νεογέννητων γατιών που τσιμέντωσε ο ΟΛΠ μέσα σε φρεάτιο.

    Έτσι ξεκίνησε η γνωριμία μου με τον κόσμο των αστέγων του λιμανιού. Με κατέκλυζαν πολλά ερωτήματα. Με ποιον τρόπο κατάφερε να βρει τις επαφές με έναν νεοσύστατο σύλλογο προστασίας γατών; Πώς αψήφησε τα αντίποινα από τον ΟΛΠ με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί με την υπόλοιπη παρέα άστεγων της πύλης Ε10 από το πόστο τους στο λιμάνι;

    Η Άντζελα δεν παρέπεμπε σε ναυάγιο της ζωής. Μια γυναίκα γύρω στα 70, καλής όψης και θρέψης, όπως λέμε οι γιατροί. Καλοβαλμένη, με συγκροτημένο λόγο, ευθύτητα και πλήρη έλεγχο της κατάστασής της.

    Μου εξήγησε ότι ήταν ενεργή σε φιλοζωικές οργανώσεις. Ότι συνταξιοδοτήθηκε με χαμηλή σύνταξη από δημόσια υπηρεσία και πως γνώριζε πολύ κόσμο στον Πειραιά. Ανάμεσά τους βουλευτές και δημοτικούς άρχοντες. Μου ανέφερε κάποια ονόματα στους οποίους είχε απευθυνθεί. Περίμενε εντός των ημερών να της βρουν σπίτι. Η σύνταξή της χαμηλή μεν, μπορούσε να δώσει μέχρι 250 ευρώ δε, έστω για ανοίκιαστο μαγαζί. Τουλάχιστον να μην την έβρισκε ο χειμώνας στον δρόμο.

    Σκόπευε να πάρει στο νέο της σπίτι ακόμη έναν άστεγο και οπωσδήποτε τον Αράπη. Το ένα από τα τρία σκυλιά που τη συντρόφευαν καθημερινά. Συνηθισμένη στην προσφορά, παραχωρούσε στα άλλα άτομα της παρέας οτιδήποτε τους πρόσφερα (φαγώσιμα ή τσιγάρα). Διένυε –κι ακόμη διανύει– μεγάλες αποστάσεις με το λεωφορείο στους γύρω δήμους για να προμηθευτεί κάποιες μερίδες φαγητού από γνωστή ταβέρνα.

    Η Άντζελα ανήκει στην κατηγορία νεοάστεγης. Βγήκε στον δρόμο πριν από δέκα μήνες επειδή έπεσε θύμα ηλεκτρονικής απάτης με πιστωτικές κάρτες.

    Η Άντζελα δεν παρέπεμπε σε ναυάγιο της ζωής. Μια γυναίκα γύρω στα 70, καλοβαλμένη, με συγκροτημένο λόγο, ευθύτητα και πλήρη έλεγχο της κατάστασής της

    Πίστευε στον εαυτό της και στις γνωριμίες της, θεωρώντας ότι σύντομα θα ξεκινούσε μια άλλη ζωή.

    Ωστόσο, όπως έχει καταδειχτεί από την επιστημονική έρευνα, άπαξ και κάποιος περάσει το κατώφλι της αστεγίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκτήσει ξανά δική του στέγη. Η ιδιαιτερότητα των αστέγων του λιμανιού είναι ότι μεταξύ τους βρίσκονται χαμηλοσυνταξιούχοι οι οποίοι δεν γίνονται δεκτοί στις δομές λόγω της σύνταξης ή του κοινωνικού επιδόματος, ενώ αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κόστος μιας ενοικιαζόμενης στέγης.

    Το καλοκαίρι πέρασε και οι βροχές την έφεραν μπροστά σε μια νέα συνειδητοποίηση. Η πρόσβαση μες στις εγκαταστάσεις του λιμανιού απαγορευόταν ακόμη και για τουαλέτα. Τα hot σημεία γύρω από το λιμάνι στις γραμμές του τραμ τα είχαν καβαντζώσει παλιότεροι άστεγοι. Αυτές οι αχρησιμοποίητες γραμμές κάτω από τον φωτισμένο Πύργο προσέλκυαν και την τυχόν βοήθεια σε κουβέρτες και τρόφιμα.

    Η Άντζελα βρήκε ένα σημείο κοντά στην πύλη Ε9 και έστησε το κρεβάτι της πάνω σε ξύλινες πόρτες μαζί με τα τρία σκυλιά της. Μετά τα Χριστούγεννα οι έντονες βροχοπτώσεις σάπισαν το κρεβάτι και τα στρωσίδια μαζί.

    Αναγκάστηκε τότε να μετακινηθεί 100 μ. πιο πέρα όπου υπάρχουν τουλάχιστον τρία τέσσερα παγκάκια. Ωστόσο ούτε αυτή η εξαθλίωση αναχαίτισε τις άθλιες πρακτικές του Δήμου Πειραιά. Οι υπηρεσίες καθαριότητας πέταξαν οτιδήποτε στεγνό ρούχο και στρωσίδια της είχαν φέρει οι «απέξω» για βοήθεια. Οι εκκαθαρίσεις του «νοικοκυριού» που το φυλάνε σε καροτσάκια σουπερμάρκετ ή σε πλαστικές σακούλες αποτελούν μέρος του διωγμού που υφίστανται οι άστεγοι.

    Ο καθημερινός διωγμός από τον δήμο και τον ΟΛΠ είναι ενταγμένος στη ρουτίνα της ζωής τους. Όπως ρουτίνα είναι η πείνα, η αδικία, η περιφρόνηση, ο θάνατος στον δρόμο των άλλων αστέγων, οι ψεύτικες φήμες σε βάρος τους, η παντελής έλλειψη δικαιωμάτων, η συνεχής μετακίνηση κ.ά.

    Η Άντζελα αντιλαμβάνεται πλέον ότι οι υψηλές γνωριμίες ίσχυαν μόνο όταν εκείνη τους έδινε ψήφους. Δεν περιμένει πια από αυτούς. Χαίρεται όταν της προσφέρουν μια ζεστή κουβέρτα. Ελπίζει ακόμη ότι θα βρεθεί ένα χαμηλό ενοίκιο για να ζήσει όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.

    Αυτή είναι μία από τις καθημερινές ιστορίες που μας προσπερνάνε σε μια πόλη που εξαγγέλλει για οικιστικά προγράμματα τα νέα ξενοδοχεία ύψους 37 μ. και την κατασκευή πολυτελών κατοικιών προς ενοικίαση στο παραλιακό μέτωπο, με αποτέλεσμα ολοένα να ανεβαίνουν τα μισθωτήρια και οι ευάλωτοι άνθρωποι να ξεσπιτώνονται.

    banner_300_250
    Picture of Δήμητρα Βήνη
    Η Δήμητρα Βήνη είναι παιδίατρος, ΜSc Δημόσια Υγεία, διευθύντρια Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας

    MORE STORIES

    άστεγοι_GATAKIA_ASTEGOI_OLP_shortstories.gr
    Short

    Οι άστεγοι που έσωσαν τα γατάκια και ο ΟΛΠ σε ρόλο τιμωρού

    Η Δήμητρα Βήνη μεταφέρει στο Short Stories το περιστατικό στο οποίο εμπλέκονται τρεις άστεγοι, ένα τσιμεντωμένο φρεάτιο, νεογέννητα γατάκια σε κίνδυνο με ευθύνη του ΟΛΠ και η εκδίκηση που επιφύλαξε μια πολυεθνική εταιρεία στους αστέγους

    Όρκος σειρά Σπύρος Μιχαλόπουλος Στάνκογλου Παπαχαραλάμπους shortstories
    Short

    Μια ιστορία από τα γυρίσματα της σειράς «Ο όρκος»

    Ο σκηνοθέτης Σπύρος Μιχαλόπουλος γράφει στο Short Stories για τον ηλικιωμένο άστεγο που γνώρισε στη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς «Ο όρκος» και πώς αυτός αποφάσισε να αφήσει τον δρόμο και να επιστρέψει στην οικογένειά του