Η Ηλιογέννητη, μια μικρή πανσιόν στα Χάνια του Πήλιου, χτίστηκε τη δεκαετία του ’20 από την Αγλαΐα Κοκοσλή. Ήταν φίλη του Αλέξανδρου Δελμούζου, ο οποίος μαζί με τον Δημήτρη Σαράτση ίδρυσαν το Ανώτερο Παρθεναγωγείο που έκλεισε με τα Αθεϊκά και τη δίκη του Ναυπλίου.
Η Ηλιογέννητη είχε δύο ορόφους. Επάνω τρία δωμάτια γύρω από ένα χολ, που χρησίμευε και για τραπεζαρία, και κάτω την κουζίνα και το δωμάτιο της Αγλαΐας. Όταν είχε πολύ κόσμο το διέθετε για τους πελάτες της και αυτή στριμωχνόταν σε κάποιον βοηθητικό χώρο.
Η πανσιόν ήταν πολύ μικρή, μόνο για «εκλεκτούς», και μπορούσε να προσφέρει οικογενειακή ατμόσφαιρα και σχετική πολυτέλεια. Έτρωγαν κάτω από τα δέντρα σε κεντητά λινά τραπεζομάντιλα και με ασημένια μαχαιροπίρουνα. Αργότερα όλα αυτά τα πράγματα χάθηκαν.
Στον πόλεμο η Ηλιογέννητη λεηλατήθηκε, καταστράφηκε και απόμεινε μόνο η ετοιμόρροπη καμάρα που υψωνόταν στο τοπίο για να βάζει στον προσεχτικό πεζοπόρο ερωτηματικά και να του θυμίζει παλιά μεγαλεία και ρομαντικές εποχές.
Στην καμάρα αυτή τελείωνε η βεράντα της Ηλιογέννητης και με καλό καιρό οι πελάτες κάθονταν στη δροσιά, κάτω από τα δέντρα, έτρωγαν, έπιναν το ποτό τους και απολάμβαναν την καταπληκτική θέα που έφτανε μέχρι τον Παγασητικό.
Ο γνωστός μηχανικός της εποχής Μυτιληναίος είχε εκπονήσει τα σχέδια και οικοδομήσει την πανσιόν. Είχε υποδείξει ένα άλλο μέρος, δέκα μέτρα πιο πίσω, προειδοποιώντας την Αγλαΐα για την ακαταλληλότητα του εδάφους. Αυτή όμως ήταν ανένδοτη· εκεί ήταν η καλύτερη θέα.
Πολύ σύντομα παρουσιάστηκαν βλάβες στους τοίχους. Αργότερα το μισό σπίτι κατρακύλησε στον γκρεμό, έφυγε από μόνο του. Φυσικά την τελική καταστροφή έφεραν ο πόλεμος, οι εχθροπραξίες του Εμφυλίου και οι σεισμοί του 1953-1954.
Η Ηλιογέννητη λειτουργούσε μόνο το καλοκαίρι. Τον χειμώνα ζούσε εκεί μόνη της η Αγλαΐα Κοκοσλή. Οι διαλεχτοί πελάτες της έμεναν στην πανσιόν περίπου 15-20 μέρες.
