Είναι πολλές και πολύτιμες οι στιγμές. Και καταλήγω πάντα στο ίδιο…
Πάθος για τη ζωή, πάθος για τη μουσική. Ατίθαση ελευθερία και μια παιδικότητα, μια «πικάντικη» ευστροφία. Ένα θυμικό φωτιά, αδελφικές φιλίες και νόμοι άγραφοι.
Ταξιδιώτες πολλών φυλών, πολλών γλωσσών, πολλών χρωμάτων. Φωνές που η καθεμία φέρει τη «ρόδα» της και περιπλανιέται στους αιώνες. Πάντα με μια ευαισθησία και την ίδια στιγμή με ένα κλείσιμο του ματιού.
Ώρα να φεύγουμε ή μπορεί και να μην ήρθαμε και ποτέ. Κουβαλάμε το συναίσθημα μας πάνω στα φτερά μας. Είμαστε άπιαστοι, ελεύθεροι. Τραγουδάμε την αλήθεια μας. Αυτό αισθάνομαι – ακούω μέσα μου όταν τους σκέφτομαι, με αγάπη.
Οι μουσικές τους φέρουν μόνο αλήθειες, ακατέργαστες και οργανικές. Οι τσιγγάνικοι ήχοι ανυψώνονται στον ουρανό, σου κουνάνε το σώμα, σου στροβιλίζουν την ψυχή σε έναν άγριο χορό.
Δεν υπάρχει βαρύτητα, μόνο ευτυχία και ας μιλάνε τα ρόμικα τραγούδια για πόνους και νοσταλγίες, για έρωτες και ξεριζωμούς. Όλα γλιστράνε με γλυκές άταστες δοξαριές προς την ευτυχία.
Από την πρώτη στιγμή του μουσικού μας «προξενιού» με τους Sam Roma ήξερα ότι ένα κομμάτι της ψυχής μου ανήκει σε αυτούς. Ήταν όλα οικεία.
Με βάλανε στον κύκλο τους με τεράστια αγάπη. Ανοίξανε τον μουσικό τους χώρο με μεγάλη γενναιοδωρία και με ανοιχτωσιά μυαλού προσκαλέσανε τη δική μου μουσική υπόσταση και διαφορετικότητα. Με διδάξανε τα «δικά τους» με φροντίδα και προστασία.
Η παραδοσιακή τσιγγάνικη μουσική δεν είναι μουσειακή, δεν είναι φολκλορική – είναι μια ζωντανή μουσική φόρμα που συνεχώς εξελίσσεται. Τη ζουν, τη βιώνουν στην καθημερινότητά τους, τη γλεντάνε. Είναι μουσικοί Μουσίκαροι σύγχρονοι που μελετάνε και αντλούν την πληροφορία από παντού.
Μετά τις μουσικές κάτσαμε μαζί στο «ιερό» τραπέζι. «Κάτσε να φάμε μαζί, Αγγέλα μας…».
Είναι ευλογία να καθόμαστε στο ίδιο τραπέζι και να τρώμε μαζί. Αγάπη για τα απλά πράγματα και ήμερος χρόνος να τα τιμάς.
