Το 1992 ήρθε στα Κύθηρα ο Γιάννης Σακελλαράκης για να κάνει αυτοψία στο Ιερό Κορυφής. Ήταν το πρώτο που είχε αποκαλυφτεί εκτός Κρήτης, στο ύψωμα του Αγίου Γεωργίου.
Τη θέση είχε εντοπίσει ο Άδωνις Κύρου, εκδότης της εφημερίδας Εστία, γνωστός αρχαιοδίφης και προσωπικός φίλος του αρχαιολόγου. Εκείνος ήταν που βρήκε στην πλαγιά και ένα ειδώλιο σαν τα πήλινα που είχαν πρότερα αποκαλυφθεί. Με τη διαφορά ότι αυτό των Κυθήρων ήταν χάλκινο.
Αναφέρομαι στα ανθρωπόμορφα αγαλματίδια που τείνουν στερεότυπα το χέρι στο μέτωπο για να προφυλαχθούν από το θάμπωμα του θείου φωτός –κατά την κατοπινή ερμηνεία της Έφης Σακελλαράκη.
Το σημαντικότερο εύρημα στην ανασκαφική έρευνα του Σακελλαράκη που ακολούθησε ήταν ένας θησαυρός από 83 χάλκινα ειδώλια λατρευτών. Το μεγαλύτερο σύνολο του συγκεκριμένου τύπου που έχει ποτέ αποκαλυφτεί στον αιγαιακό χώρο. Τα ευρήματα γενικά ήταν πολλά, καθώς το Ιερό Κορυφής αποδείχθηκε ασύλητο.
Ο πατέρας μου, Θεόδωρος, ήταν από το 1991 και για μια τριετία διοικητικός «άρχων» του νησιού. Θυμάμαι λοιπόν τον Σακελλαράκη, αγέρωχο στην όψη, να έρχεται με τον Κύρου και την Έφη στο Επαρχείο, κρατώντας με περηφάνια και συγκίνηση το πρώτο αυτό ειδώλιο.
Κατεβαίνοντας από τον πάνω όροφο του κτιρίου που μας είχε δοθεί ως κατάλυμα, για να πάω να παίξω, κοντοστάθηκα. Με εντυπωσίασε ο άγνωστος επισκέπτης. Δεν τον είχα δει ποτέ στις ειδήσεις, όπως για παράδειγμα είχα δει τη Μαρίκα που είχε επισκεφτεί πρότερα το νησί για να προσκυνήσει τη Μυρτιδιώτισσα. Τότε που έδωσε στη μαμά μου και τη συνταγή για τα ντολμαδάκια.
Το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στη χάλκινη κούκλα που κρατούσε με τόση ευλάβεια σαν να ήταν ιερό λείψανο. Κρύφτηκα σαν τον Αστυνόμο Σαΐνη πίσω από την πόρτα του γραφείου του μπαμπά για να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται. Ποιος και γιατί την είχε θάψει τόσο ψηλά στην απόλυτη ερημιά μες στα φρύγανα, με τον πουνέντε να λυσσομανάει;