Τυχεροί όσοι γνωρίσαμε και δουλέψαμε με τον Τασούλη μας. Τον κύριο Μπιρσίμ. Δούλευε με κέφι, ευγένεια και ενέπνεε το κοντρόλ. Έκανε παπάδες ακόμη και στα τοσοδούτσικα στούντιο. Κολάκευε τελικά τον τηλεθεατή με τα πλάνα του, όχι μόνο όποιον ή όποια τραβούσε η κάμερα». (Η πρώτη μου αντίδραση στο FB όταν διάβασα τη θλιβερή είδηση του θανάτου του!)
Όταν φεύγει κάποιος σημαντικός, όλοι σπεύδουν να μιλήσουν γι’ αυτόν από τη δική τους σκοπιά.
Ο κόσμος του κοντρόλ της τηλεόρασης στις ζωντανές μεταδόσεις εκπομπών και δελτίων ειδήσεων είναι κάτι σαν πεδίο μάχης. Σε αυτό το πεδίο μάχης ο Τάσος Μπιρσίμ, όπως τον έζησα εγώ στο Mega, ήταν η ήρεμη δύναμη.
Χειριζόταν κάθε εργαζόμενο/ειδικότητα με έναν μοναδικό τρόπο. Τον σωστό δηλαδή, για να αποδώσει τα μέγιστα και το συνολικό αποτέλεσμα να είναι άριστο.
Ήταν ευγενής σε έναν χώρο που η αγένεια κυριαρχεί και σε συνδυασμό με την αμάθεια δημιουργεί εκρηκτικό κοκτέιλ. Ο Τάσος Μπιρσίμ κέρδιζε τους πάντες με την ευγένειά του και τη σιγουριά που απέπνεε.
Η χωροταξία στο κοντρόλ του τότε Mega ήταν σε μια πρώτη σειρά οι τεχνικοί με τον σκηνοθέτη στη μέση. Δεξιά τον vision mixer, πιο δεξιά τον διευθυντή φωτογραφίας, αριστερά τον βοηθό του και τη γεννήτρια χαρακτήρων και στη δεύτερη σειρά, από πίσω του ακριβώς, ο αρχισυντάκτης με τον βοηθό του, ο παραγωγός. Πιο πίσω σε booth ο ηχολήπτης και το video player.
Έτσι μπορούσα να τον βλέπω πώς μιλάει, πώς κινείται και πώς έβγαζε την εικόνα που άλλοι δεν μπορούσαν. Όχι τεχνικά, αλλά αισθητικά.
Όταν ο Τάσος έβαλε τις κάμερες χαμηλά στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ για να φαίνεται πιο πολύς και πιο δυναμικός ο κόσμος, έδειξε πόσο καλά κατέχει το μέσο. Ο Τάσος στα μικρά κοντρόλ των ιδιωτικών σταθμών κατάφερνε να βάζει στην πρίζα τους καμεραμέν και να βγάζει πλάνα που έκαναν τη διαφορά.
