Skip to content
Home » Όταν το σπίτι μου έγινε ένα «τρομακτικό» escape room

Όταν το σπίτι μου έγινε ένα «τρομακτικό» escape room

    Όταν το σπίτι μου έγινε ένα «τρομακτικό» escape room

    Published

    Όταν το σπίτι μου έγινε ένα «τρομακτικό» escape room

    Published
    H ηθοποιός Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη αφηγείται στο Short Stories μια escape room ιστορία, η οποία διαδραματίζεται σε στοιχειωμένα δωμάτια με στραπατσαρισμένες κούκλες και μαγικά ξόρκια

    Πάντοτε μου άρεσαν οι τρομακτικές ιστορίες. Αυτές που λέγαμε μαζεμένοι στην κατασκήνωση ή καθώς καθόμαστε με παρέες στα νησιά.  Εξάλλου μεγαλώσαμε με τις Ανατριχίλες.

    Είχα πάντοτε τρέλα με τα τρομακτικά κουκλάκια. Νομίζω ότι με γοητεύει το οικείο που γίνεται ανοίκειο. Το κακό που μπορεί να κρύβεται σε κάτι τόσο αθώο.

    Με μια φίλη που είχε την ίδια τρέλα είχαμε φτιάξει κάποια στιγμή μια μικρή «επιχείρηση» στην οποία πουλούσαμε τρομακτικές κούκλες στο eBay μαζί με μια μικρή ιστοριούλα. Κάποια στιγμή η φίλη μου έμεινε έγκυος. Αποφάσισε να ξεφορτωθεί τις κούκλες και εγώ μάζεψα όλες τις υπόλοιπες στο σπίτι μου, εντελώς παραμορφωμένες και στραπατσαρισμένες.

    Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα σκέφτηκα. Και έτσι αποφάσισα να τις στολίσω στο δωμάτιό μου.

    Εκείνη την εποχή αισθανόμουν εγκλωβισμένη και σε κάπως καταθλιπτική φάση γιατί έπρεπε να τελειώσω τις σπουδές μου στη Νομική, ενώ η θεατρική μου ομάδα (C for Circus) είχε μετακομίσει στην Αθήνα και έκανε παραστάσεις. Ο πατέρας μου είχε διαγνωστεί με όγκο στον εγκέφαλο και αυτό με είχε διαλύσει ψυχολογικά. Ήθελα λοιπόν να κάνω το σπίτι μου λίγο πιο αστείο και περίεργο.

    Σκέφτηκα να φτιάξω ένα παιχνίδι σαν κυνήγι θησαυρού στο οποίο θα συμμετείχαν οι φίλοι μου. Όλο αυτό εξελίχτηκε σε ένα ολόκληρο escape room. Ενώ υποδεχόμουν τους φίλους μου, φορούσα μια μάσκα κουνελιού και ένα λευκό ματωμένο φουστανάκι. Έκλαιγα και ζητούσα βοήθεια.

    Στην πορεία όμως υπήρχε ανατροπή για το αν θα έπρεπε κάποιος να βοηθήσει το κοριτσάκι ή αν όλο αυτό ήταν παγίδα. Το παιχνίδι εξελίχτηκε και εμπλουτίστηκε με χαρτάκια, φακούς και άλλα αντικείμενα. Στο τέλος όλα οδηγούσαν σε ένα ξόρκι.

    Οι φίλοι μου γουστάρανε φουλ το παιχνίδι και κάποιοι ενδιαφέρθηκαν να μπουν ως βοηθητικοί ηθοποιοί για να γίνει πιο φαντασμαγορικό το φινάλε. Είχαμε φτιάξει και ένα ηχητικό τοπίο ειδικό για την περίσταση.

    Ενώ υποδεχόμουν τους φίλους μου, φορούσα μάσκα κουνελιού και ένα λευκό ματωμένο φουστανάκι. Έκλαιγα και ζητούσα βοήθεια. Στην πορεία υπήρχε ανατροπή

    Επίσης είχαμε ανακαλύψει ότι υπήρχε ένα κουδουνάκι στο μπάνιο του σπιτιού μου που όταν το τραβούσε κάποιος, χτυπούσε το κουδούνι της εξώπορτας. Κάποια στιγμή βέβαια γίναμε τόσο φασαριόζοι που ήρθε η αστυνομία στο σπίτι.

    Σε έναν κεντρικό χώρο της πόλης υπήρχε μια παλιά βιοτεχνία και μεταφέραμε εκεί όλα τα αντικείμενα και τις κούκλες μας για να το συνεχίσουμε. Ήμασταν πλέον πέντε ηθοποιοί και οκτώ παίκτες. Δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε το ανοίξαμε ποτέ επίσημα στο κοινό. Ήταν από φίλους για φίλους. Δεν θέλαμε να το στραγγίξουμε από φαντασία και να χάσουμε την όρεξή μας.

    Το κτίριο μας επιφύλασσε διάφορες εκπλήξεις και διασκεδάζαμε να λέμε ότι είναι «στοιχειωμένο». Κάποια στιγμή πήρε φωτιά η περούκα μιας ηθοποιού, ενώ μια άλλη φορά έπεσε ο γενικός με το που είπαμε «καλησπέρα» στους παίκτες.

    Η ιστορία αυτή τελείωσε το 2023 όταν το κτίριο πωλήθηκε και εμείς τα μαζέψαμε και φύγαμε. Επειδή όμως τα «πνεύματα» του σπιτιού μας αγαπούσαν και δεν ήθελαν να γίνει Airbnb, αυτή η συμφωνία σταμάτησε αιφνιδιαστικά. Αφού το σπίτι ήταν στοιχειωμένο!

    banner_300_250
    Picture of Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη
    H Mαρία-Ελισάβετ Κοτίνη είναι ηθοποιός στη θεατρική ομάδα C for Circus, συγγραφέας του κόμικ «Διπολυκάκι» (Red n’ Noir), τραγουδίστρια και στιχουργός στο τρίο ηλεκτρονικής μουσικής M.A.t.E (Meetings Along the Edge) και έχει φτιάξει το χειροτεχνικό πρότζεκτ Trip Catcher

    Αφήγηση στην 
    Ηλέκτρα Ζαργάνη

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Πλατεία Ναυαρίνου_plateia Navarinou_Thessaloniki_shortstories.gr
    Short

    Πλατεία Ναυαρίνου Θεσσαλονίκης: Oι κρέπες, το χάλκινο αγοράκι αλλά και ο Μέγας Θεοδόσιος

    Η Ευαγγελία Αγγέλκου μοιράζεται μέσα από το Short Stories τις αναμνήσεις της από την πλατεία Ναυαρίνου, αλλά και αναρωτιέται αν γίνεται αντιληπτή από τους σημερινούς κατοίκους της Θεσσαλονίκης η ιστορικότητα του συγκεκριμένου μέρους

    Ροτόντας ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ SHORTSTORIESGR
    Short

    Τα κορίτσια που έπαιζαν στην αυλή της Ροτόντας

    Η Κατερίνα Νικολαΐδου ανακαλεί για το Short Stories τις μνήμες της από τα χρόνια που έπαιζε στην αυλή της Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη, παρέα με τα άλλα παιδιά των εργαζόμενων γυναικών στην Αρχαιολογική Υπηρεσία