Φτιάχνω καφέ. Είναι πολύ νωρίς ακόμη. 6.30 το πρωί. Παίρνω το sketchbook μου και ένα πενάκι. Κάθομαι στο γραφείο. Μόλις έχω διαβάσει το θέμα του διαγωνισμού. Τα βιβλία, η ανάγνωση, ο πολιτισμός, η σύνδεση. Σε αυτές τις λέξεις-κλειδιά έπρεπε να βασιστώ για να βγάλω τη γελοιογραφία για τον διαγωνισμό.
Βάζεις μυαλό, βάζεις και καρδιά για να δημιουργήσεις από το μηδέν μια γελοιογραφία πάνω σε ένα λευκό κομμάτι χαρτί. Για να προκύψει ένα σχέδιο που θα μπορέσει να ταξιδέψει σε άλλα μυαλά και άλλες καρδιές. Παράλληλα, σαν «μουσικό χαλί», έπαιζε στη σκέψη μου η υπέροχη φράση της Jean Rhys: «Το διάβασμα μας κάνει όλους μετανάστες. Μας παίρνει μακριά από τα σπίτια μας, αλλά το σπουδαιότερο, μας βρίσκει σπίτια παντού».
Και κάπως έτσι συναντήθηκα με την έμπνευση.
Με ένα γρήγορο σκαρίφημα αποτύπωσα πρόχειρα την ιδέα. Ένας αναγνώστης βάζει τα βιβλία του σαν πάτημα για να διασχίζει τη νοητή γέφυρα που διαμορφώνεται. Ξεκινάει την πολιτιστική του περιπλάνηση και ενώνει Λατινική Αμερική, Ισπανία, Ελλάδα και Πορτογαλία. Αυτό είναι το σκίτσο που κατάφερε να ξεχωρίσει ανάμεσα σε άλλες εξαιρετικές δουλειές και να γίνει το μέσο για τη διάδοση του μηνύματος του διαγωνισμού για περισσότερη ανάγνωση και πολιτιστική σύμπλευση.
Η διαδικασία που ακολουθεί την έμπνευση είναι διασκεδαστική. Αρχικά βάζω μια ωραία, απαλή μουσική. Απαραίτητο στοιχείο για να είσαι χαλαρός και να βγαίνει αβίαστα η γραμμή του σχεδίου σου όπως ακριβώς τη θέλεις.
Κοιτώ ξανά την αρχική ιδέα. Προσθέτω ή αφαιρώ στοιχεία. Όταν καταλήξω, ανοίγω υπολογιστή και μπαίνω στο σχεδιαστικό πρόγραμμα που χρησιμοποιώ. Αρχίζω να σκιτσάρω απευθείας πάνω στην ηλεκτρονική ταμπλέτα σχεδίασης. Τραβάς γραμμές, σβήνεις, ξανασχεδιάζεις. Μέχρι το αποτέλεσμα να είναι αυτό που είχες αρχικά φανταστεί. Επιλέγεις με πολλή προσοχή τη χρωματική σου παλέτα.