Skip to content
Home » Πώς έγινα σκηνοθέτης, ενώ δεν το πίστευα ούτε εγώ

Πώς έγινα σκηνοθέτης, ενώ δεν το πίστευα ούτε εγώ

    Πώς έγινα σκηνοθέτης, ενώ δεν το πίστευα ούτε εγώ

    Published

    Πώς έγινα σκηνοθέτης, ενώ δεν το πίστευα ούτε εγώ

    Published
    Ο Γιώργος Ζαχαράκης αφηγείται στο Short Stories πώς από την επιμονή του για το σερφ έφτασε να σκηνοθετήσει στο θέατρο το «Play it again, Sam» του Γούντι Άλεν, συνειδητοποιώντας τελικά ότι κάνει για σκηνοθέτης παρά τις αντίθετες προβλέψεις...

    Ημουν περίπου 14 χρόνων όταν πρώτη φορά είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης. «Είμαι 1000% σίγουρος ότι δεν έχεις κανένα ταλέντο» ήταν η απάντηση του πατέρα μου, ο οποίος ονειρευόταν ότι θα συνεχίσω την οικογενειακή επιχείρηση. «Αν ήθελες να γίνεις σκηνοθέτης, θα ήσουν μονίμως με μια κάμερα στο χέρι από πολύ μικρός».  

    Την ίδια χρονιά (1994) βγαίνει στις αίθουσες το Pulp fiction κι εγώ νιώθω ότι ανακάλυψα τον αληθινό θεό της σκηνοθεσίας και του σεναρίου, τον Ταραντίνο. Διαβάζω σαν τρελός συνεντεύξεις του. Σε μια συνέντευξη τον ρωτάνε «τι πρέπει να κάνει κάποιος για να γίνει σκηνοθέτης;». «Να είναι με μια κάμερα μονίμως στο χέρι» απαντάει ο Ταραντίνο. Και συνεχίζει: «Δεν θυμάμαι ούτε ένα Σαββατοκύριακο να πέρασε χωρίς να τραβήξω κάτι».

    Γαμώτο! Πατέρας και Ταραντίνο συμφωνούν: δεν έχω κάμερα στο χέρι, άρα δεν κάνω για σκηνοθέτης.  

    Τα χρόνια περνούν. Kάνω πρώτα ερασιτεχνικό θέατρο ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια δουλεύω ως διευθυντής παραγωγής στην τηλεόραση, σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους και σε μία μεγάλου μήκους. Τελειώνω δραματική σχολή και πηγαίνω στη Νέα Υόρκη για σεμινάρια film making. Εκεί ολοκληρώνουμε με την ομάδα μου 12 ταινίες μικρού μήκους. Οι τρεις σε σενάριο και σκηνοθεσία δικά μου. 

    Το βιογραφικό μου εντυπωσιάζει γνωστό παραγωγό ταινιών στην Ελλάδα ο οποίος δέχεται να με συναντήσει για ενδεχόμενη συνεργασία. Όμως εγώ νιώθω ακόμη ότι δεν κάνω για σκηνοθέτης και δεν επιδιώκω δεύτερη συνάντηση.  

    Το 2015, με τη δουλειά μου ως αρχηγός τουριστικών γκρουπ, ζω για περίπου έναν χρόνο στην Αγγλία και παρακολουθώ σεμινάρια υποκριτικής στο Royal Central School of Speech and Drama του Λονδίνου. Προς το τέλος του σεμιναρίου ο καθηγητής Τζέικ Χέρντερς (Jake Herders) ανακοινώνει στο τμήμα ότι θα σκηνοθετήσω μαζί με τον ίδιο την τελική παράσταση. 

    Ακόμη και τότε σκέφτηκα μάλλον κάνει κάποιο λάθος ο καθηγητής. Εγώ εξάλλου δεν κάνω για σκηνοθέτης.  

    Γαμώτο! Πατέρας και Ταραντίνο συμφωνούν: δεν έχω κάμερα στο χέρι, άρα δεν κάνω για σκηνοθέτης

    Επιστρέφω στην Ελλάδα. Το 2017 πηγαίνω για πρώτη φορά στην Ικαρία. Ξεκίνησα για μία εβδομάδα και κάθισα τελικά έναν μήνα. Αποφάσισα να δοκιμάσω να κάνω μαθήματα σερφ. Ήμουν αντικειμενικά πολύ κακός. Δεν είχα καθόλου ισορροπία. Εκεί που άλλοι έκαναν τρία μαθήματα (το πολύ), εγώ έκανα δέκα και δεν είχα καταφέρει να σηκωθώ στη σανίδα. 

    Μια μέρα καθώς έβγαινα από τη θάλασσα κάποιος που δεν γνώριζα μου είπε πολύ γλυκά και ευγενικά «φιλαράκι σε κάνουμε χάζι τόση ώρα να δούμε πότε θα τα παρατήσεις».

    Τότε σκέφτηκα ότι ΔΕΝ υπάρχει καμιά περίπτωση να τα παρατήσω γιατί το σερφ μου αρέσει. Δεν με ενδιέφερε αν θα γινόμουν καλός, τι θα σχολίαζαν οι γύρω μου. Δεν με απασχολούσε ούτε αν θα τα κατάφερνα να σηκωθώ στη σανίδα ή όχι. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν ότι αυτό που έκανα μου άρεσε πάρα πολύ, έστω κι αν λεγόταν «παίζω στα κύματα» και δεν λεγόταν σερφ.

    Μου πήρε λίγα χρόνια επιπλέον, αλλά επιτέλους αποφάσισα να δω έτσι και τη σκηνοθεσία. Δεν χρειάζεται να κάνω για σκηνοθέτης, δεν χρειάζεται καν να είμαι καλός. Χρειάζεται απλώς να μου αρέσει. Η σκηνοθεσία λοιπόν μου αρέσει, τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο. 

    Στο θέατρο για περίπου μία ώρα και κάτι κοινό και ηθοποιοί αναπνέουν στην ίδια συχνότητα, τον ίδιο αέρα, δημιουργούν τη σύμβαση της αληθινής ζωής και μια ιστορία γεννιέται και πεθαίνει εκεί κάθε βράδυ μπρος στα μάτια μας. Το θεωρώ κάτι μαγικό.  

    Τον Φεβρουάριο του 2024 ανέβηκε η πρώτη μου σκηνοθετική δουλειά, το Play it again, Sam του Γούντι Άλεν στο θέατρο Faust και η αποδοχή, τα σχόλια αλλά και τα γέλια του κόσμου μου χάρισαν και τον δεύτερο χρόνο της παράστασης.

    Σας περιμένω λοιπόν κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Τις υπόλοιπες ημέρες ελπίζω να βγάζει κύμα και να τα πούμε σε κάποια παραλία.

    •••

    Η παράσταση Play it again, Sam του Γιώργου Ζαχαράκη παίζεται στο θέατρο Faust από τις 08.10.2024. Πρωταγωνιστούν: Σοφία Κικιλίντζια, Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν, Χρήστος Ντόβας, Τάσος Προβιάς, Αλεξάνδρα Τσιάγκα.

    banner_300_250
    Picture of Γιώργος Ζαχαράκης
    Ο Γιώργος Ζαχαράκης είναι σκηνοθέτης

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    θέατρο Μεταξουργείο_ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΙΔΟΝΗΣ SHORTSTORIES
    Short

    «Λουκιανέ, βρήκα έναν μαγικό χώρο για θέατρο!»

    Η Άννα Βαγενά διηγείται στο Short Stories την ιστορία για την ημέρα που ανακάλυψε τον παλιό βιομηχανικό χώρο στην Ακαδήμου, τον οποίο με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη μετέτρεψαν σε θέατρο, το θέατρο Μεταξουργείο που φέτος κλείνει τα 25 χρόνια λειτουργίας του

    Δράμα_O ILIOS KAI O VORIAS_shortstories.grlarge
    Short

    Η πρώτη μου ταινία και το δράμα μου στη Δράμα

    Ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Θανάσης Νεοφώτιστος, επικεφαλής του Διεθνούς Σπουδαστικού Προγράμματος του 47ου DISFF, αφηγείται στο Short Stories πώς ξεκίνησε η κινηματογραφική ζωή του στη Δράμα με ένα «προσωπικό» δράμα