Skip to content
Home » Τα Χριστούγεννα των αστέγων στο λιμάνι του Πειραιά

Τα Χριστούγεννα των αστέγων στο λιμάνι του Πειραιά

    Τα Χριστούγεννα των αστέγων στο λιμάνι του Πειραιά

    Published

    Τα Χριστούγεννα των αστέγων στο λιμάνι του Πειραιά

    Published
    Η Δήμητρα Βήνη διηγείται στο Short Stories την απρόσμενη ζεστασιά που βρήκαν οι άστεγοι στο λιμάνι του Πειραιά το βράδυ που η πόλη είχε φορέσει τα γιορτινά της για να κρύψει τη δυστυχία

    Ολοκληρωτικά άστεγος! Υπάρχει δηλαδή και ολίγον άστεγος; Κι όμως, η επιστημονική έρευνα αναγνωρίζει 4 κατηγορίες αστεγίας. Οι άστεγοι έξω από το λιμάνι του Πειραιά έχουν περιέλθει στην κατηγορία της απόλυτης αστεγίας από τον Αύγουστο του 2024.

    Από τότε καίγονται το καλοκαίρι και τον χειμώνα βρέχονται στην ακτή Μιαούλη και στις γραμμές του τραμ που ακόμη δεν έχει τεθεί σε λειτουργία. Ολόκληρη η διαδρομή μπροστά από τις πύλες του λιμανιού έχει γεμίσει με ανθρώπους που έχουν μεταπέσει στο ακραίο όριο της αστεγίας. Μεταξύ άλλων τους εκθέτει σε πλήρη ορατότητα και παντελή απώλεια ιδιωτικότητας.

    Μες στο λιμάνι γίνονταν ορατοί μόνο τα Χριστούγεννα. Τότε που έρχονταν ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της δημοκρατίας για να μοιράσουν τα δώρα. Στα Θεοφάνια δε παρουσία όλων των επισήμων, από τις προηγούμενες μέρες έπαιρναν εντολή να εξαφανιστούν, μη τυχόν και καταγραφούν από τις κάμερες.

    Είκοσι χρόνια μέσα στο λιμάνι ζούσε ο Χρηστάρας, 63 χρόνων. Τον πέταξαν έξω αυτό το καλοκαίρι μαζί με καμιά ογδονταριά άλλους. Ο εισαγγελέας Πειραιά επικαλέστηκε τον νόμο 1650/1986 περί ρύπανσης του χώρου. Η κυνικότητα της εξουσίας σπάζει κόκαλα!

    Ο Χρηστάρας δεν πρόβαλε καμία αντίσταση· ούτως ή άλλως θα ήταν ανώφελο. Ούτως ή άλλως οι άστεγοι δεν έχουν νομικά δικαιώματα. Το πρώτο που απεμπολούν είναι το δικαίωμα να ενεργούν κατά βούληση.

    Όσοι εκ των αστέγων πρόλαβαν έπιασαν παγκάκι γύρω από το λιμάνι του Πειραιά. Αν απομακρύνονταν, θα έχαναν τη μικρή κοινότητά τους. Το κυριότερο; Θα τους έχαναν από το οπτικό τους πεδίο όσοι τους πρόσφεραν κάποια υλική βοήθεια. Οι ΜΚΟ που άφηναν το φαγητό στην αίθουσα αναμονής του λιμανιού συνέχισαν να το αφήνουν εκεί, μόνο που τώρα η είσοδος των αστέγων στο λιμάνι του Πειραιά απαγορεύεται κι έτσι μένουν νηστικοί.

    Περίσσεψε πολύ φαγητό για να το μοιράσουμε μες στη βροχερή νύχτα. Η Ρένα ξυπνάει με ενθουσιασμό τις άλλες γυναίκες. Ο Χρηστάρας παρακολουθεί αμέτοχος

    Σταδιακά η προσφορά φαγητού αραιώνει. Η μικρή κοινότητα που στήθηκε κάτω από τα υπόστεγα του τραμ απέκτησε γρήγορα ορατότητα και για κάποιους «απέξω» που ήθελαν να προσφέρουν. Από την άλλη επισύρει τον κίνδυνο να πέσουν θύματα κλοπής ή βίας. Κοιμούνται με βάρδιες για να φυλάνε ο ένας τον άλλον αλλά και το μικρό νοικοκυριό τους στα καροτσάκια του σουπερμάρκετ.

    Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ένα καλοσυγυρισμένο παγκάκι. Είναι «ιδιωτικής χρήσης», ενώ στα άλλα παγκάκια κοιμούνται δυο. Το νοικοκυριό του είναι μαζεμένο, σκεπασμένο και στολισμένο με ένα λούτρινο ροζ αρκουδάκι. Ρωτάω μια κοπέλα και μου απαντάει με χαρά ότι η ίδια συγυρίζει, στολίζει και φροντίζει το παγκάκι της!

    Η ομάδα μας από το Παρατηρητήριο Πειραϊκής τους επισκέπτεται συχνά. Προπαραμονή των Χριστουγέννων, μόλις τελειώσαμε από μια συνεστίαση στη Φιλολογική Στέγη Πειραιώς, πήγαμε εκεί. Περίσσεψε πολύ και καλό φαγητό για να το μοιράσουμε μες στη βροχερή νύχτα. Η Ρένα χαίρεται, ξυπνάει με ενθουσιασμό τις άλλες γυναίκες. Ο Χρηστάρας που εκτελεί χρέη φύλακα παρακολουθεί αμέτοχος.

    Από τη γωνία ένας άστεγος νέος έρχεται να μας πει ότι οι ηλικιωμένοι έχουν μαζευτεί απέναντι στο μεγάλο κατάστημα αρτοποιίας που διανυκτερεύει. Τους βρίσκουμε εκεί με τον σκύλο, τον Αράπη.

    Στον εξωτερικό χώρο του μαγαζιού, κλεισμένο με μουσαμάδες, υπάρχει ικανοποιητική  ζέστη. Απόψε επειδή βρέχει θα περάσουν τη νύχτα εκεί. Με διακριτικότητα πλησιάζουν τα σουβλάκια. Καθένας παίρνει μόνο ένα. Η  απληστία και η αρπαγή της μερίδας του λέοντος απουσιάζουν από τις κινήσεις τους.

    Ακόμη κι ο Αράπης παραμένει ατάραχος και περιμένει τη σειρά του. Κανείς τους δεν βιάζεται. Ίσως από παραίτηση, ίσως και από εμπειρία ότι  όλα μπορεί να συμβούν από το πουθενά, όπως απόψε που θα απολαύσουν απρόσμενα ένα χριστουγεννιάτικο γεύμα και θα γλυτώσουν τη βροχή.

    Κάθε φορά που συναντιούνται οι κόσμοι μας γίνεται αισθητή η σημασία της κοινότητας και επιβεβαιώνεται η απόφασή μας να ανατρέψουμε την  απανθρωποποίηση που τους επιβάλλει μια πόλη που προσπαθεί να ντυθεί με χρυσά φώτα προκειμένου να κρατήσει αόρατη τη δυστυχία που κρύβει μέσα της.

    banner_300_250
    Picture of Δήμητρα Βήνη
    Η Δήμητρα Βήνη είναι παιδίατρος, ΜSc Δημόσια Υγεία, διευθύντρια Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας

    MORE STORIES

    άστεγοι_GATAKIA_ASTEGOI_OLP_shortstories.gr
    Short

    Οι άστεγοι που έσωσαν τα γατάκια και ο ΟΛΠ σε ρόλο τιμωρού

    Η Δήμητρα Βήνη μεταφέρει στο Short Stories το περιστατικό στο οποίο εμπλέκονται τρεις άστεγοι, ένα τσιμεντωμένο φρεάτιο, νεογέννητα γατάκια σε κίνδυνο με ευθύνη του ΟΛΠ και η εκδίκηση που επιφύλαξε μια πολυεθνική εταιρεία στους αστέγους

    Χριστούγεννα φυλακή Αυλώνα Πέτρος Δαμιανός shortstories
    Short

    Χριστούγεννα στη φυλακή: Η αντίθεση του μαύρου του «μέσα» με τα χιλιάδες λαμπιόνια του «έξω»

    Ο Πέτρος Δαμιανός αφηγείται στο Short Stories κάποια Χριστούγεννα με τους μαθητές του, κρατούμενους στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα, σημειώνοντας τις συνθήκες που κάνουν το πνεύμα των Χριστουγέννων να χαθεί