Skip to content
Home » Τα κορίτσια που έπαιζαν στην αυλή της Ροτόντας

Τα κορίτσια που έπαιζαν στην αυλή της Ροτόντας

    Τα κορίτσια που έπαιζαν στην αυλή της Ροτόντας

    Published
    Παίζοντας στην αυλή της Ροτόντας (β΄ μισό της δεκαετίας του 1980). Όρθια η Βαγγελιώ (Αγγέλκου) και καθιστές από δεξιά η Κατερίνα (Νικολαΐδου) και η Σοφία

    Τα κορίτσια που έπαιζαν στην αυλή της Ροτόντας

    Published
    Παίζοντας στην αυλή της Ροτόντας (β΄ μισό της δεκαετίας του 1980). Όρθια η Βαγγελιώ (Αγγέλκου) και καθιστές από δεξιά η Κατερίνα (Νικολαΐδου) και η Σοφία
    Η Κατερίνα Νικολαΐδου ανακαλεί για το Short Stories τις μνήμες της από τα χρόνια που έπαιζε στην αυλή της Ροτόντας στη Θεσσαλονίκη, παρέα με τα άλλα παιδιά των εργαζόμενων γυναικών στην Αρχαιολογική Υπηρεσία

    Περνάς τη γιγάντια καγκελόπορτα της Ροτόντας. Αν προχωρήσεις ευθεία στον πλακόστρωτο διάδρομο, θα μπεις στο ντυμένο με σκαλωσιές στρογγυλό μνημείο. Αλλά αν στρέψεις το βλέμμα αριστερά, πέρα από τη γεμάτη σκόρπια μάρμαρα αυλή, θα σε ξαφνιάσει το γεμάτο σκόρπιες Barbie υπόστεγο στο βάθος.

    Τα κοριτσάκια που παίζουν με τις κούκλες ξύπνησαν αξημέρωτα για να ακολουθήσουν τις μητέρες τους στο δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο. Γιαγιάδες, στηρίγματα απαραίτητα για τις εργαζόμενες μητέρες, υπάρχουν. Αλλά όταν τα σχολεία είναι κλειστά, τα πράγματα είναι και για κείνες πιο δύσκολα. Άλλωστε τα κοριτσάκια είναι μοναχοπαίδια και το παιχνίδι μοναχικό χωρίς παρέα.

    Οι μητέρες στα γραφεία γύρω από την αυλή σκοτίζονται πώς να διασφαλίσουν τα μνημεία που χτύπησε πριν από λίγα χρόνια εκείνος ο σεισμός, ώστε να παραμένουν ακέραια, όταν οι ίδιες θα έχουν γίνει γιαγιάδες. Στιγμιαία περνά από το μυαλό τους η απογευματινή μπουγάδα ή η αναγκαία έξοδος για τις δραστηριότητες των παιδιών.

    Συζητούν πώς η κατασκευή του νέου μουσείου θα ενταχθεί στα πρώτα προγράμματα χρηματοδότησης της Ελλάδας από την ΕΟΚ. Γνωρίζουν όμως πως αν ο χρόνος δεν επαρκεί, μπορούν να συνεχίσουν τη συζήτηση τηλεφωνικά το βράδυ, ενόσω σιδερώνουν τις μπουγάδες της οικογένειας ή ετοιμάζουν το φαγητό της επόμενης ημέρας.

    Αν πρέπει να φύγουν από τα γραφεία για κάποια εξωτερική αυτοψία, είναι σίγουρες πως τα κοριτσάκια θα είναι ασφαλή στην αυλή. Όπως είναι όλοι εκεί. Γιατί όποια προσωπική επιλογή τους παλεύουν να κάνουν αποδεκτή στον έξω κόσμο, ξέρουν πως μες στην αυλή κάποιοι την έχουν αγκαλιάσει προ πολλού.

    Όμως κι ο έξω κόσμος φαίνεται να αλλάζει. Η προίκα και το ποινικό αδίκημα της μοιχείας καταργούνται. Το συναινετικό διαζύγιο και ο πολιτικός γάμος καθιερώνονται. Τα κοριτσάκια δεν χρειάζεται να φορούν ποδιές στο σχολείο. Στα νοσοκομεία όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην περίθαλψη.

    Κι έτσι οι γυναίκες της αυλής γνωρίζουν ποιο είναι το ανάστημά τους.

    Ακροβατούν ανάμεσα στους ρόλους της καριέρας και της οικογένειας, αλλά δεν φοβούνται μήπως το χρέος τους προς τα μνημεία βλάψει αυτή την καριέρα

    Το σηκώνουν απέναντι σε πανίσχυρους μητροπολίτες, όταν έχουν την υποχρέωση προς τα μνημεία να το κάνουν. Μπορεί να ακροβατούν πρωτόγνωρα ανάμεσα στους ρόλους της καριέρας και της οικογένειας –δεν έμαθαν από τις δικές τους μητέρες πώς γίνεται αυτό–, αλλά δεν φοβούνται μήπως το χρέος τους προς τα μνημεία βλάψει αυτή την καριέρα.

    Άλλωστε αν υπάρχει κάποιο θέμα που πρέπει να συζητηθεί από κοντά ανάμεσα στην προϊσταμένη και την υπουργό Πολιτισμού, και η υπουργός βρίσκεται εκτός έδρας, η αυλή είναι και σε αυτό τυχερή. Γιατί αρμόδια υπουργός είναι μια γυναίκα που δεν διστάζει να δεχτεί την προϊσταμένη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διαμένει. Να βγάλει την ξανθιά περούκα και να ξεβαφτεί μπροστά στον καθρέφτη, ενόσω η υπηρεσιακή συζήτηση συνεχίζεται. Κι ύστερα να δικαιολογηθεί με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο, λέγοντας: «Συγχωρέστε με, αλλά είμαι θεατρίνα. Το έχω συνηθίσει». Η Μελίνα Μερκούρη.

    Αυτές οι γυναίκες έκαναν στα κοριτσάκια ένα αναπάντεχο δώρο: πλήρωσαν το τίμημα της ανεξαρτησίας οι ίδιες και νωρίς. Την ίδια στιγμή τους φόρτωσαν στις πλάτες ένα δυσβάσταχτο βάρος: να πιστεύουν πως όλος ο κόσμος θα έπρεπε να είναι όπως εκείνη η αυλή.

    banner_300_250
    Picture of Κατερίνα Νικολαΐδου
    Η Κατερίνα Νικολαΐδου είναι συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και πρώην υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού ως αρχαιολόγος ειδικευμένη στην πολιτιστική διαχείριση

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το προσωπικό αρχείο της αείμνηστης Ευτυχίας Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Ευτέρπη Μαρκή_Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας shortstories
    Short

    Κατηγορούμενη για υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας

    Η Ευτέρπη Μαρκή γράφει στο Short Stories για δύο υποθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στις οποίες βρέθηκε κατηγορούμενη, εξαιτίας της σύγκρουσής της την πρώτη φορά με παράγοντα της Εκκλησίας και τη δεύτερη με συμφέροντα μεγαλόσχημων

    Κατερίνα Νικολαίδου_ο δικός μου άγγελος είναι φηφιδωτός_ Ροτόντα
    Short

    Η αμφίθυμη σχέση μου με έναν ψηφιδωτό άγγελο

    Η Κατερίνα Νικολαΐδου γράφει στο Short Stories για τη σχέση της με τον ψηφιδωτό άγγελο, αντίγραφο από τη Ροτόντα της Θεσσαλονίκης, που είχαν χαρίσει οι δημιουργοί του στη μητέρα της, την αρχαιολόγο Ευτυχία Κουρκουτίδου-Νικολαΐδου