Skip to content
Home » Τα μονόφθαλμα φαντάσματα της Γκαρντάια στην κεντρική Αλγερία

Τα μονόφθαλμα φαντάσματα της Γκαρντάια στην κεντρική Αλγερία

    ΤΑ ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΚΑΡΝΤΑΪΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΛΓΕΡΙΑ

    Published

    Τα μονόφθαλμα φαντάσματα της Γκαρντάια στην κεντρική Αλγερία

    Published
    Η φωτογράφος Ισαβέλλα Μπερτράν αφηγείται στο Short Stories σκηνές από την περιήγησή της στην περιοχή της Γκαρντάια στην Αλγερία, όπου απαγορεύεται ρητά η φωτογράφιση των κατοίκων και ειδικά των γυναικών

    Εμείς οι Μοζαμπίτες ζούμε κοινοτικά. Το πρωί δουλεύουμε για την οικογένεια. το απόγευμα όμως είναι αφιερωμένο στις συλλογικές ανάγκες της κοινότητας. Οι πάντες συνεισφέρουν ανάλογα με το εισόδημα και τις δεξιότητές τους. Έτσι κανένας δεν μένει ποτέ μόνος του στην αναποδιά. Όλοι βοηθάμε όλους».

    Ωραίο μου ακούγεται! Κάπου εδώ όμως τελειώνουν τα καλά. Πιστά μέλη μιας από τις αυστηρότερες σέχτες του ισλάμ, οι περίπου τριακόσιες χιλιάδες Βέρβεροι Μοζαμπίτες είναι συγκεντρωμένοι στην κοιλάδα του Μ’ζαμπ στην κεντρική Αλγερία.

    Διαμοιρασμένοι ως επί το πλείστον σε μια πεντάπολη –την «πρωτεύουσα» Γκαρντάια, το Μπενί Ιζγκέν, τη Μελίκα, το Ελ Ατέφ και την Μπουνούρα– και δυο μικρότερες οάσεις, την Μπεριάν και την Ελ Γκεράρα, ζούνε μια εξαιρετικά κλειστή ζωή. Ακολουθούν απαρέγκλιτα τις θρησκευτικές επιταγές. προσευχή από τα αξημέρωτα και για πέντε φορές την ημέρα, απόλυτη αποχή από αλκοόλ και καπνό. Όσο για προγαμιαίες σχέσεις, ας μην το συζητάμε καλύτερα.

    Τις δε γυναίκες τις καλύπτουν από την κορυφή ως τα νύχια με ένα λευκό ύφασμα, το χαΐκ, που τις κάνει να μοιάζουν με φαντάσματα. Μονόφθαλμα φαντάσματα για την ακρίβεια. Το μόνο που επιτρέπεται να εκθέτουν οι παντρεμένες γυναίκες στην κοινή θέα είναι ένα και μοναδικό μάτι.

    «Απαγορεύεται ρητά η φωτογράφιση ανθρώπων, ειδικά των γυναικών. Μπορείτε να βγάλετε μόνο κτίρια, άδειους δρόμους ή μέλη της παρέας σας». Αυτό μας ανακοινώνει ο υποχρεωτικός ντόπιος ξεναγός που θα μας ακολουθήσει, θέλουμε δεν θέλουμε, στην περιπλάνησή μας στα σοκάκια της Γκαρντάια.

    Μα αφού οι γυναίκες είναι καλυμμένες, γιατί απαγορεύεται η φωτογράφιση; Καμία δεν είναι αναγνωρίσιμη, έτσι κι αλλιώς.

    Δεν έχει σημασία, απαγορεύεται.

    Μάλιστα. Έτοιμη ήμουν να τον ρωτήσω τι θα γίνει αν φορέσει λευκό σεντόνι κάποιος από την παρέα και τον φωτογραφίσουμε να ανηφορίζει τα δρομάκια της Γκαρντάια, αλλά κρατήθηκα.

    Είναι άλλωστε μάταιο να αντιμετωπίζεις το παράλογο με λογικά επιχειρήματα. Άσε που το συγκεκριμένο ερώτημα μάλλον θα ακουγόταν προσβλητικό.

    Η παρανομία έχει κι αυτή τη γλύκα της. Έτσι μετά την πρώτη τσαντίλα άρχισα σχεδόν να απολαμβάνω το φωτογραφικό «αντάρτικο»

    Οπότε τέρμα η κουβέντα, όχι όμως και η απαγορευμένη φωτογράφιση. Αυτό δα έλειπε να συμμορφωθούμε «προς τας παράλογας υποδείξεις».

    Ομολογώ βέβαια ότι το διήμερο στην πεντάπολη των Μοζαμπιτών ήταν από τις πλέον βασανιστικές φωτογραφικές εμπειρίες μου. Το τι σκηνές έχασα λόγω του δερβέναγα που στεκόταν από δίπλα μη και σηκώσω τη φωτογραφική δεν περιγράφεται. Ακόμη κλαίω.

    Από την άλλη η παρανομία έχει κι αυτή τη γλύκα της. Έτσι μετά την πρώτη τσαντίλα άρχισα σχεδόν να απολαμβάνω το φωτογραφικό «αντάρτικο» και κάθε «κλεμμένο» κλικ ως μια μικρή νίκη. Εντάξει, κάτι έπρεπε να σκεφτώ για να παρηγορηθώ.

    Ιδού λοιπόν μια εικόνα από την «παράνομη» σοδειά μου.

    Picture of Ισαβέλλα Μπερτράν
    Η Ισαβέλλα Μπερτράν είναι φωτογράφος και ταξιδιοεξαρτημένη

    Κεντρική φωτογραφία
    Ισαβέλλα Μπερτράν

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Isavella Bertnan_to-paidiko-chamogelo-pou-enose-ta-dyo-misa-tis-kardias-mou-algeri-kai-gaza
    Short

    Το παιδικό χαμόγελο που ένωσε τα δύο μισά της καρδιάς μου: Αλγέρι και Γάζα

    Η φωτογράφος Ισαβέλλα Μπερτράν γράφει στο Short Stories για το ταξίδι της, τον περασμένο Οκτώβρη, στο Αλγέρι, που συνέπεσε με το αιματοκύλισμα στη Γάζα γεννώντας της ανάμικτα συναισθήματα αλλά και ακλόνητη αίσθηση ελπίδας