Μεγάλωσα σε μια μεγάλη πόλη, τη Θεσσαλονίκη. Εκεί σπούδασα. Από μικρός ήθελα να μπω στην εκπαίδευση. Το πρώτο νησί που γνώρισα ως αναπληρωτής καθηγητής πληροφορικής ήταν η Μύκονος, στη συνέχεια η Ανάφη και τώρα η Κάλυμνος.
Μέσα σε αυτή την επαγγελματική περιπλάνηση η μεγαλύτερη χαρά για εμένα είναι το ότι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω χαρακτήρες ανθρώπων και διαφορετικά μέρη στην Ελλάδα ζώντας στην τοπική κοινωνία για περίπου έναν χρόνο.
Οι δυσκολίες του αναπληρωτή είναι πολλές. Προσωπικά, καθώς ακόμη δεν έχω οικογένεια και αναζητώ εμπειρίες, μπορώ να «απολαμβάνω» αυτή την ταλαιπωρία.
Η Ανάφη, ο περσινός τόπος διαμονής μου, ήταν για μένα ένας καινούργιος κόσμος. Είναι μικρό, πολύ όμορφο νησί, το οποίο όμως αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με τις αδέσποτες γάτες. Δυστυχώς ο δήμος, ενώ διαθέτει τα προβλεπόμενα κονδύλια, αδιαφορεί. Μετά το καλοκαίρι, όταν αδειάζει το νησί από τους τουρίστες, μικρές και μεγάλες αδέσποτες γάτες ψάχνουν φαγητό στο χωριό της Ανάφης.
Προσωπικά τάιζα περίπου δέκα γάτες. Χρειάζονταν εκατοντάδες κονσέρβες, φάρμακα και προσωπική φροντίδα. Τα συναισθήματα πρωτόγνωρα – ήταν η πρώτη μου επαφή με ζώα συντροφιάς. Δεν περίμενα να δεθώ τόσο δυνατά με τα ζωάκια αυτά.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα τρία γεννητούρια που ήρθαν το Πάσχα. Η επαφή μου με τους αρμόδιους του δήμου, με πρόταση έστω να αγοράσουν τις τροφές και να τις μοιράζω εγώ, δεν απέδωσε καθώς, όπως μου είπαν, έχουν άλλες προτεραιότητες και κάποια στιγμή θα ασχοληθούν.
