Η συναυλία κινδύνεψε να τιναχτεί στον αέρα. Εξαιτίας της ανεπάρκειας του μαέστρου, όλος ο «πυρήνας» βρισκόταν σε μεγάλη αναστάτωση. Καθώς οι σπασμωδικές κινήσεις του προκάλεσαν σεισμικά κύματα ρυθμικής ανακρίβειας που εξαπλώθηκαν σαν επιδημία στις ομάδες του πολυπληθούς μουσικούς συνόλου.
Μετά τη συναυλία διατάχτηκε ΕΔΕ (Εμποεριστατωμένη Διεξοδική Εμβάθυνση), με συνοδεία αφρώδους ζύθου, γκαζόζας αλλοδαπής προέλευσης και λοιπών ηδύποτων.
Οι μουσικοί που απαρτίζουν τον «πυρήνα», οι περισσότεροι σε αναβρασμό, τοποθετήθηκαν επί του θέματος. Προφανώς δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζαν την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα την κρίσιμη ώρα του μουσικού διαγγέλματος.
Ο Μύρων, ορμητικός και χειμαρρώδης, με τον ιδιαίτερα γλαφυρό και απύλωτο λόγο του, καταφερόταν εναντίον του μαέστρου,. Αμφισβητούσε γενικότερα τη χρησιμότητα της συγκεκριμένης δεξιότητας.
Ο γνωστός για το ιδιότυπο χιούμορ του Τιμόδωρος διερρήγνυε τα ιμάτιά του πως αποδράσαμε από την κόλαση, παρά τις δεδομένες καλές προθέσεις της «πέτρας του σκανδάλου». Ο πολύγλωσσος Παύλος, «πρεσβευτής επί τιμή», μειδιούσε και μας διηγούνταν παλαιότερες μουσικές ιστορίες έντασης και δράσης με μαέστρους βγαλμένους από τις Περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς, τις Επικίνδυνες αποστολές, αλλά και τα Σαγόνια του καρχαρία.
Η καλοσυνάτη και γλυκιά Μυρτώ αγωνιζόταν μάταια να δικαιολογήσει τα πεπραγμένα του μαέστρου, που αδιαμφισβήτητα αποτελούσε το πρόσωπο τις βραδιάς. Μόλις ο ψύχραιμός και φλεγματικός Έξαρχος ολοκλήρωσε την ήπια αλλά και επικριτική τοποθέτησή του για τα γεγονότα, ο φιλόσοφος της ομήγυρης, ο Μαρκήσιος ο Στωικός, ξεκίνησε να αναλύει τα οφέλη της αυτοδιαχείρισης, με κορωνίδα της τοποθέτησής του την πιο ενεργή συμμετοχή των μουσικών σε όλα τα δρώμενα.
