Το σενάριο της ταινίας μικρού μήκους Αχέροντας γεννήθηκε ύστερα από μια επίσκεψή μου στην περιοχή. Ήταν Αύγουστος. Ο μεγάλος δρόμος με κίνηση. Το κλιματιστικό και η ταχύτητα στο αμάξι ανεβασμένα.
Σε μια απόφαση στιγμής θέλησα να βρεθώ στην ηρεμία ενός επαρχιακού δρόμου. Πρώτη επιλογή μια έξοδος που θα με οδηγούσε στον ποταμό Αχέροντα. Το GPS –ανεξήγητο πώς– με έβγαλε αρχικά σε ένα άλλο χωριό. Έτσι έμαθα πως υπάρχει και τόπος που λέγεται Τύρια (στην πρώτη συλλαβή ο τόνος), ένα χωριό στα Γιάννενα.
Όμως τίποτε δεν πτοεί έναν αποφασισμένο ταξιδιώτη και τον συνταξιδιώτη του. Μέσα από δοκιμές και λάθη βρεθήκαμε στον ποταμό Αχέροντα.
Ήταν μια δροσερή ανακούφιση να βρίσκεσαι πλάι στο νερό, εκεί στις εκβολές, στο χωριό Αμμουδιά. Δεν έχασα την ευκαιρία να φωτογραφίσω το τοπίο.
Μέσα από την κάμερα εντόπισα τις βάρκες να γεμίζουν με κόσμο. Δεν το σκέφτηκα πολύ, ανεβήκαμε και εμείς. Η βενζινοκίνητη βάρκα ξεκίνησε να κυλάει στον ποταμό. Ο βαρκάρης –με τα βαθουλωμένα μάτια, το σκαλισμένο από τον ήλιο μελαμψό πρόσωπο και το ατίθασο μαλλί– έμοιαζε να είχε αφήσει μια μακρινή εποχή για να μας συναντήσει σε έναν μοντέρνο κόσμο όπου οι ψυχές ακόμη ταξιδεύουν.
Η μηχανή σταμάτησε στα μισά του ποταμού. Ησυχία. Τα χελωνάκια έπαιζαν το παιχνίδι νερό-ξηρά, τα πουλιά μας περιεργάζονταν, μα σαν ένιωθαν τα βλέμματά μας πετούσαν για παρακάτω. Το επιβλητικό τοπίο, σε συνδυασμό με τον αρχαίο μύθο, που το αγκαλιάζει, μου μετέφερε μια ξεχωριστή αύρα.
Βαθιά πίσω στον χρόνο ο Αχέροντας ήταν το πέρασμα στον άλλο κόσμο. Ήξερα πως βαπτίστηκε από τη λέξη ἄχος που σημαίνει λύπη. Αχέρων σημαίνει χωρίς χαρά. Κάτι μεταφυσικό θαρρείς σε πλημμυρίζει καθώς πλέεις στα νερά του ποταμού. Ανταμώνεις εδώ τον δρόμο προς τον Άδη, προς τον άλλον κόσμο… Ο ψυχοπομπός Ερμής παρέδιδε τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα και κάθε ψυχή ταξίδευε δίνοντας έναν συμβολικό οβολό στον βαρκάρη.
