Το 2005 εκπλήρωσα επιτέλους το μεγαλύτερο παιδικό μου όνειρο: να πάω για αρχαιολογική έρευνα στην Αίγυπτο. Ήμουν στο τρίτο έτος ενός διδακτορικού με θέμα τη θέση των πριγκίπων στη φαραωνική Αίγυπτο. Ο προορισμός δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερος. Επρόκειτο για την Γκουρόμπ, στην όαση του Φαγιούμ.
Εκεί κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού δέσποζε ένα τεράστιο συγκρότημα. Στην αρχαιότητα ο χώρος λεγόταν ipet neswt, δηλαδή «βασιλικοί ιδιωτικοί χώροι» ή «διαμερίσματα». Οι αρχαιολόγοι που τον πρωτοερεύνησαν τον ονόμασαν συμβατικά Βασιλικό Χαρέμι. Γιατί εδώ ζούσαν ορισμένες από τις πολλές συζύγους των φαραώ μαζί με τα παιδιά τους και τις ακολουθίες τους. Εδώ ζούσαν επίσης γόνοι ευγενών από αιγυπτιακές κτήσεις.
Γύρω από το κυρίως συγκρότημα λειτουργούσαν εργαστήρια, ενώ μια αποβάθρα επέτρεπε σε πλοία που έρχονταν από το Δέλτα και μέσα από κανάλια να ξεφορτώνουν καλούδια απ’ όλη τη Μεσόγειο. Αυτό ήταν το Βασιλικό Χαρέμι της Γκουρόμπ τότε που οι φαραώ είχαν κάνει την Αίγυπτο μεσογειακή αυτοκρατορία.
Αυτό όμως που είχα μπροστά μου ήταν ένα μεγάλο ξερό χωράφι. Το είχαμε χωρίσει σε νοητά τετράγωνα για να το ερευνήσουμε μόνο επιφανειακά. Άδεια κανονικής ανασκαφής δεν είχαμε. Μας επιτράπηκε μόνο να «σκανάρουμε» περπατώντας το χωράφι, πιασμένοι σε μια μεγάλη ευθεία, να μαζεύουμε ό,τι βρίσκουμε κάτω, να το μαρκάρουμε και να το περνάμε σε έναν ψηφιακό χάρτη. Μπορούσαμε όμως και να καθόμαστε στα τετράγωνά μας, να μαζεύουμε ό,τι βρίσκουμε και να το καταγράφουμε. Άλλοι είχαν έρθει πολύ πριν από εμάς, είχαν σκάψει και είχαν βρει αριστουργήματα που έστειλαν μετά σε όλο τον κόσμο.
Να ’μαι τώρα λοιπόν στην Γκουρόμπ να ψάχνω στο τετράγωνό μου και να μαζεύω όστρακα. Πού η χτεσινή μου τύχη που βρήκαμε ένα δαχτυλιδάκι από υαλόμαζα με τη δέλτο του Τουταγχαμών επάνω. Χοροπηδούσα από χαρά.
