Skip to content
Home » Με είπε «γύφτο» και του έριξα χαστούκι

Με είπε «γύφτο» και του έριξα χαστούκι

    Με είπε «γύφτο» και του έριξα χαστούκι

    Published
    Ο Πέτρος Γεωργίου (αριστερά) την εποχή που υπηρετούσε τη θητεία του

    Με είπε «γύφτο» και του έριξα χαστούκι

    Published
    Ο Πέτρος Γεωργίου (αριστερά) την εποχή που υπηρετούσε τη θητεία του
    Mέσα από την αφήγηση μιας ιστορίας από τον στρατό και μιας πιο πρόσφατης, o Πέτρος Γεωργίου εξηγεί στο Short Stories γιατί θεωρεί τη λέξη «γύφτος» βρισιά

    Το 1979, όταν ήμουν φαντάρος, με έστειλαν στο 218 Τάγμα Πεζικού, στην Καλαμωτή της Χίου. Αυτό ήταν «τάγμα ανεπιθυμήτων» – εγώ ήμουν ήδη οργανωμένος στην Αριστερά, όπως και οι γονείς μου που ήταν πρόσφυγες από τη Ρουμανία. Εκεί ήταν και ο Βίτσας, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

    Πήγαμε εκεί και ύστερα από έξι εφτά μήνες, όταν είχαμε παλιώσει πια, μας στέλνουν με απόσπαση, τέσσερα άτομα από την ίδια σειρά, σε ένα απομακρυσμένο φυλάκιο που έβλεπε τη θάλασσα ανάμεσα σε Χίο και Τουρκία. Θα μέναμε εκεί για έναν μήνα.

    Στους τέσσερις συνολικά ήμασταν τρεις φαντάροι κι ένας λοχίας. Ο ένας από τους φαντάρους ήταν ο Γιώργος Αντωνόπουλος από το Άργος, που είχαμε γίνει φιλαράκια από την Καλαμάτα.

    Περνάνε πέντε έξι μέρες και κάποια στιγμή –πρωί, κοιμόμαστε ακόμη– φτιάχνει ένας φαντάρος γάλα ή τσάι –δεν θυμάμαι– και λέει: «Σήκω, μαύρε. Έφτιαξα πρωινό».

    «Σηκώνομαι» λέω. Σηκώνεται αγριεμένος ο Γιώργος, που ήταν κι αυτός μελαχρινός. «Τι λες, ρε γύφτο» λέει, «για μένα το είπε». Πήρα ανάποδες επιτόπου.

    Σηκώθηκε και ήρθε επιθετικά καταπάνω μου. Του έριξα ένα χαστούκι. Δεν τον χτύπησα παραπάνω. Έκανε δύο βήματα πίσω, παραπάτησε και έπεσε κάτω. Σηκώθηκε και πήγε να έρθει πάλι εναντίον μου.

    Εμένα μου είχε φύγει πια ο εκνευρισμός. Δεν συνεχίστηκε το επεισόδιο. Μπήκαν και οι άλλοι στη μέση. Του ζήτησα συγγνώμη· ήταν κι αυτός με σκυμμένο το κεφάλι, μετανοημένος. Μετά παραμείναμε φίλοι.

    Ξέρεις τι με νευριάζει; Όταν βλέπω τον άλλον να είναι άδικος, να κάνει κάτι που δεν είναι σωστό. Δεν μπορώ να κάθομαι έτσι χωρίς να κάνω κάτι και να με αποκαλεί ο άλλος με ευκολία, εμένα ή τον οποιονδήποτε, «γύφτο».

    Για εμένα «γύφτος» είναι ο βρόμικος. Όχι μόνο ο ατημέλητος, ο βρόμικος. Αυτός που δεν έχει τρόπος, που δεν τον νοιάζει τι γίνεται δίπλα του. Αυτός που έχει ανάρμοστη συμπεριφορά τέλος πάντων. Έτσι τον έχω εγώ τον γύφτο.

    Για εμένα «γύφτος» είναι ο βρόμικος. Όχι μόνο ο ατημέλητος, ο βρόμικος. Αυτός που δεν έχει τρόπος, που δεν τον νοιάζει τι γίνεται δίπλα του

    Όπως την άλλη φορά, που είμαι στο γυμναστήριο και κάνω διάδρομο, δίπλα σε δύο κυρίες, που τις ήξερα δυο τρία χρόνια πριν, αφού τα παιδιά μας πηγαίνανε μαζί στο γυμνάσιο.

    Ήταν τότε που είχε γίνει εκείνη η ιστορία με το μικρό ξανθό κορίτσι, τη μικρή Μαρία, που την είχαν βρει σε μια οικογένεια Τσιγγάνων.

    Ακούω τα σχόλια από τις κυρίες, που λένε «βλέπεις οι γύφτοι τι κάνουν και οι γύφτοι κλέβουν» και τέτοια.

    Σταματάω τον διάδρομο, πάω και στέκομαι ανάμεσα στους δύο διαδρόμους που κάνουν αυτές. Τους λέω: «Κορίτσια, μπορώ να σας πω κάτι;». «Ελεύθερα, κύριε Πέτρο» μου λένε.

    «Ξέρετε, είμαι κι εγώ γύφτος. Είμαι Τσιγγάνος. Κι εσείς με αποκαλείτε κλέφτη. Αλλά δεν κλέβω. Γιατί ταυτίζετε τον κάθε γύφτο με το παραμικρό κακό που γίνεται;».

    Παγώσανε. «Κύριε Πέτρο, τι λέτε τώρα, εσείς αποκλείεται» ψέλλισαν. Μου ζητάγανε συγγνώμη και ξανά συγγνώμη.

    Ε λοιπόν, δεν είναι όλοι οι Τσιγγάνοι ίδιοι. Πώς να το κάνουμε;

    Picture of Πέτρος Γεωργίου
    Ο Πέτρος Γεωργίου είναι καταστηματάρχης

    Αφήγηση στον
    Στάθη Γκότση

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το προσωπικό αρχείο του Πέτρου Γεωργίου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    θεολόγο τσιγγάνοι ρομά shortstoriesgr
    Short

    «Προσεύχεσαι στα γύφτικα, γι’ αυτό δεν θα σε ακούσει ποτέ ο θεός»

    Η Μαρία Δημητρίου αφηγείται στο Short Stories μια ιστορία με τον θεολόγο καθηγητή της, χαρακτηριστική για τη μισαλλοδοξία που διακατέχει πολλούς, τονίζοντας ωστόσο και τη δυναμική αντίδραση της ίδιας και της μητέρας της

    Jastar amenge dur ΡΟΜΑ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ παιδια απο την πατρα Μαρίνα Δανέζη Sam Roma
    Short

    «Jastar amenge dur» (Έλα να πάμε μακριά)

    Ο Τσιγγάνος τραγουδιστής Λευτέρης Ματθαίου μιλά στο Short Stories για την επιμονή του Χρήστου Παπαδόπουλου να ανοίγει τις συναυλίες που έδωσαν μαζί πριν από 30 περίπου χρόνια με ένα παραδοσιακό τσιγγάνικο τραγούδι