Skip to content
Home » Στο μουσείο με ενσυναίσθηση και ο μικρός Ρομά επισκέπτης

Στο μουσείο με ενσυναίσθηση και ο μικρός Ρομά επισκέπτης

    Στο μουσείο με ενσυναίσθηση και ο μικρός Ρομά επισκέπτης

    Published

    Στο μουσείο με ενσυναίσθηση και ο μικρός Ρομά επισκέπτης

    Published
    Η Μιμίκα Γαβρίνα γράφει στο Short Stories για τον Ντίνο, τον μικρό Ρομά επισκέπτη του Ξενοκράτειου Αρχαιολογικού Μουσείου Μεσολογγίου, και για την αναγκαιότητα της ενσυναίσθησης στην εκπαίδευση στο μουσείo

    Πόσο μαγικό και συνάμα εντυπωσιακό γίνεται εκεί που μεταλαμπαδεύεις σε μουσειακούς χώρους τη γνώση, ιστορική, μυθική, περιβαλλοντική, να ακούγεται η παιδική αλήθεια. Πολλές φορές είναι σκληρή. «Κυρία, κυρία, βγήκε το δοντάκι μου», «κυρία, η φίλη μου αντιγράφει από μένα», «κυρία, η μαμά μου έφυγε στον ουρανό».

    «Ήθελα να τελειώσω πρώτος, κυρία, δεν συνεχίζω το παιχνίδι», «κυρία, στο σπίτι δεν έχουμε μαρκαδόρους». «Κυρία, έχω μωρό αδερφάκι», «κυρία, ο μπαμπάς μου έσπασε το πιάτο, γιατί κουράστηκε». Αλήθειες ρεαλιστικές, σύγχρονες και διαχρονικές περιγράφουν το σήμερα και το χτες, προοιωνίζοντας το αύριο. Αποδεικνύοντας πως ο χρόνος είναι σχετικός.

    Εκεί στο μουσείο, ανάμεσα στα λυγερόκορμα αγάλματα, τα ανθεκτικά στον χρόνο αγγεία, τα λαμπερά κοσμήματα και τα καλογυαλισμένα νομίσματα, εκεί που σταματά για λίγο ο χρόνος, ξεπηδούν μύθοι και ιστορίες, μεταφέροντας αλληγορικά το ηθικό τους δίδαγμα. Όλα εκπληρώνονται με τρόπο παιδαγωγικό. Αλλά πάντα υπάρχει η ανησυχία αν η συναισθηματική προσέγγιση στην παιδική ψυχή ήταν η καλύτερη δυνατή, πέρα από τη γνωστική κατάκτηση.

    Κάπου μες στο σύνολο των συνομήλικων παιδιών συνυπάρχει και προσπαθεί και κάποιος/α μαθητής/τρια με αναπηρία. Με τον ρυθμό του δίνει το δικό του παρών, ενισχυόμενος ως προς την αυτονομία του. Διδάσκοντας παράλληλα τη συνύπαρξη και τον σεβασμό.

    Όλα μαζί αντικατοπτρίζουν το περιβάλλον μες στο οποίο αναπτύσσονται, επισφραγίζοντας μια μικρογραφία της κοινωνίας. Συλλογικά θα συνυπάρξουν, θα συνεργαστούν, θα αντιτεθούν και θα γίνουν «ένα», οι συμμαθητές μιας τάξης ποικιλόμορφης. Με τους καλούς και τους κακούς μαθητές, με τα ευγενικά και καλομαθημένα παιδιά, τα πολυταξιδεμένα ή όχι, που ανήκουν σε πυρηνική οικογένεια ή σε μονογονεϊκή. Κάποιο από αυτά θα είναι μελλοντικά δικηγόρος, γιατρός, αισθητικός, στρατιωτικός, οικοδόμος, πυροσβέστης, παρουσιάστρια, κομμωτής, τραγουδιστής, επιχειρηματίας, πολιτικός, αρχαιολόγος, ηλεκτρολόγος, καθαρίστρια…

    Μεταξύ των παιδιών, το καθένα με διαφορετικά βιώματα, αλλιώτικη ιδιοσυγκρασία, ποικίλες εμπειρίες και αντιλήψεις, συχνά είναι και παιδιά Ρομά. Στο μουσείο τα περισσότερα από αυτά θα ξετυλίξουν το ταλέντο τους στη ζωγραφική.

    Και ένα πρωί Κυριακής ήρθε. Στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Μεσολόγγι. Ο Ντίνος ήρθε με τη Ρομά μητέρα του. Πόσο λυπήθηκα που δεν ήμουν εκεί

    Θα εκμεταλλευτούν στο έπακρο τον χρόνο για να κάνουν χρήση χρωμάτων και υλικών προσπαθώντας να αποδώσουν τις διάσημες φιγούρες του Κένταυρου Νέσσου, των θεών, των ηρωίδων, των Σατύρων και των χορευτών.

    Πάντα στη λήξη ενός εκπαιδευτικού προγράμματος θα γίνει το κάλεσμα: «Σας περιμένω ξανά στο μουσείο να πούμε κι άλλες ιστορίες. Μπορείτε να έρθετε και με τους γονείς σας, να γίνετε εσείς ξεναγοί τους». Και ένα πρωί Κυριακής ήρθε στο Ξενοκράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Μεσολόγγι. Ο Ντίνος, που είχε βαφτιστεί Παναγιώτης (αλλά όλοι τον φώναζαν Ντίνο), ήρθε με τη Ρομά μητέρα του. Και πόσο λυπήθηκα που δεν ήμουν εκεί. Να τον καμαρώσω και να τον θαυμάσω. Με ζήτησε για να συνεχίσουμε την ωραία μας δράση, όμως δυστυχώς για αυτόν, αλλά πιο πολύ για μένα, δεν ήμουν εκεί.

    Δεν θυμόταν πως δουλεύω μόνο καθημερινές στο μουσείο. Μπορεί για λίγο να δίστασε, όπως μου περιέγραψαν οι φύλακες, όμως τόλμησε να πάρει τη μητέρα του από το χέρι και να γίνει ο ξεναγός της. Το πέρασμά του ήταν σύντομο, ήταν όμως τόσο μεγάλο το βήμα του στην κατάκτηση της γνώσης, στη δύναμη της τόλμης του και στη θέληση της διεκδίκησης. Κάθε φορά έχω τον νου μου μήπως ξανάρθει. Πέρασαν δυο χρόνια. Θα είναι σήμερα μαθητής Δ΄ δημοτικού.

    Ευχής έργον για όλους εμάς που με κάποιον τρόπο εμπλεκόμαστε σε δράσεις απευθυνόμενες σε παιδιά είναι η καλλιέργεια ενσυναίσθησης, ζωτικής σημασίας πια, καθώς από τη μια αντισταθμίζει τον σκληρό κόσμο που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, από την άλλη ενισχύει τις υγιείς διαπροσωπικές μας σχέσεις και κατ’ επέκταση την ανθρώπινη επιβίωση.

    banner_300_250
    Picture of Μιμίκα Γαβρίνα
    Η Μιμίκα Γαβρίνα είναι μουσειοπαιδαγωγός στο Υπουργείο Πολιτισμού

    MORE STORIES

    Maria Chatzidaki_Με τα παιδιά, τη γάτα Νεφέρ και τη μέλισσα Μελίνα στα Μάλια short stories gr
    Short

    Με τα παιδιά, τη γάτα Νεφέρ και τη μέλισσα Μελίνα στα Μάλια

    Η Μαρία Χατζιδάκη εξιστορεί στο Short Stories την περιπέτεια της μετάβασής της από τον χώρο της αρχαιολογίας σε αυτόν της εκπαίδευσης, αλλά και της συνάντησης των δύο σε εκπαιδευτικές δράσεις όπως αυτές που σχεδίασε για το μινωικό ανάκτορο Μαλίων

    Μικρές ιστορίες Ρομά Τσιγγάνοι Σταύρος Ψυλλάκης shortstories.gr
    Short

    «Δώσε μου ένα ευρώ…»

    Ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης αφηγείται στο Short Stories στιγμές από τη γνωριμία του με μια οικογένεια Ρομά από το Ζεφύρι, την περίοδο των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ «Μικρές ιστορίες Ρομά»