Skip to content
Home » Τα πρώτα δέκα χρόνια της παιδαγωγικής ομάδας Το Σκασιαρχείο

Τα πρώτα δέκα χρόνια της παιδαγωγικής ομάδας Το Σκασιαρχείο

    Τα πρώτα δέκα χρόνια της παιδαγωγικής ομάδας Το Σκασιαρχείο

    Published

    Τα πρώτα δέκα χρόνια της παιδαγωγικής ομάδας Το Σκασιαρχείο

    Published
    Ο Χαράλαμπος Μπαλτάς ανθολογεί για το Short Stories σημαντικές στιγμές από τα δέκα χρόνια του Σκασιαρχείου, της παιδαγωγικής ομάδας που πειραματίζεται αναζητώντας τρόπους συγκρότησης του σχολείου της κοινότητας

    Αναρωτιέμαι. Πέρασαν δέκα χρόνια για το Σκασιαρχείο ή παραπάνω; Γιατί η παιδαγωγική Φρενέ (Freinet) για μένα ξεκινά το 2007. Όταν πια έχω κάνει τον κύκλο μου με το πρώτο σχολείο που γνώρισα και θα το ονόμαζα «λαϊκό». Αλλά και με το δεύτερο που θα το ονόμαζα «ευρωπαϊκό».

    Μεταξύ του ευρωπαϊκού σχολείου και της καπιταλιστικής κρίσης του 2010 όταν προτείνεται το ψηφιακό σχολείο, έρχεται στον κόσμο μια νέα παιδαγωγική ομάδα. Πλέον συνεχίζουμε το ταξίδι μας έχοντας την αίσθηση πως ο χρόνος που κυλά μας κάνει χυμένα ποτάμια σε μια θάλασσα προσώπων και αμφιβολιών.

    Τι θυμάμαι; Στην αίθουσα του  Φιλίπ (κοντά στην πλατεία Αμερικής) να βουρκώνω για τον μικρό ήρωα του «σχολείου των θάμνων», όπως είναι η μετάφραση του τίτλου της γαλλικής ταινίας Το σκασιαρχείο του Ζαν-Πολ λε Σανουά του 1949. Κι από μέσα μου να δίνω μια υπόσχεση. Να αφιερώσω τη ζωή μου σε αυτό τον δάσκαλο του τυπογραφείου και του αντιπολεμικού κινήματος.

    Θυμάμαι… Να γνωρίζω τη Σοφία «των μικρών βιβλίων» σε ένα καφέ πίσω από το Hilton. Τον Νίκο Θεοδοσίου και τον Δημήτρη Σπύρου στα γραφεία του Νεανικού Πλάνου και της Camera Zizanio και να μιλάμε για την παιδαγωγική Φρενέ. Να είμαστε νομάδες μες στην πόλη και να κάνουμε συναντήσεις σε διάφορα μέρη της Αθήνας για το πώς θέλουμε μια παιδαγωγική ομάδα. Το Αντιφασιστικό Μέτωπο Παιδείας και τους τρομαγμένους εκπαιδευτικούς. Τον Γιάνους Κόρτσακ και την ιστορία του να με σημαδεύει ανεξίτηλα. Τον Μισέλ Λομπρό να με κοιτά στα μάτια μιλώντας μου για τον Freinet.

    Θυμάμαι την προβολή στην Αλκυονίδα του Δασκάλου που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται. Tη Λοξή τάξη του Ζάφου Ξαγοράρη και τη Στέλλα που έρχεται να μας γνωρίσει. Έχουμε εκτεθεί πια. Οι μέρες που έρχονται θα έχουν το όνομα της ταινίας Αγωνίζομαι, άρα υπάρχω του Γιάννη Γιουλούντα.

    Γεμίσαμε από πρόσωπα χωρίς αμφιβολίες. Όπως ο Γιάννης Γιουλούντας μπορούμε να πούμε ότι «δεν φοβόμαστε τα ερείπια» γιατί μάθαμε τι είναι η ιστορία

    Τι κάναμε «εμείς» στον πρώτο πληθυντικό με τα πολλά ονόματα; Συνελεύσεις, πανεπιστήμια, επιμορφώσεις, σινεμά, ταξίδια, δίκτυα σε δέκα πόλεις, συνεταιριστικό σωματείο, θεσμική παιδαγωγική, εκπαίδευση στα προσφυγόπουλα, βιβλία, κοινότητες μάθησης, διαδρομές στην πόλη, περιοδικό Παιδεία και Κοινωνία και τόσα άλλα.

    Στην περίοδο της πανδημίας η παιδαγωγική Φρενέ έγινε εκατό χρόνων και νέες οριοθετήσεις και καινούργια εργαλεία της παιδαγωγικής με τα Θρανία της άνοιξης κάνουν την εμφάνισή τους: η κοινωνική παιδαγωγική, τα ραδιόφωνα, η αλληλογραφία, η τεχνική του παράθυρου και ο Κοκκινολαίμης είναι οι νέες θεσμίσεις για τις σχέσεις του από κοντά κι από μακριά στην εκπαίδευση.

    Εδώ και τέσσερα χρόνια έχει ξεκινήσει ένας δεύτερος κύκλος του Σκασιαρχείου με την Εφημερίδα των Συντακτών να μας φιλοξενεί και να φτάνουμε στην τελευταία γωνιά της χώρας. Ο Δαμιανός, η Δήμητρα και η Βίκυ ρίχνουν ακόμη πιο πολλά ποτάμια στη θάλασσα. Γεμίσαμε από πρόσωπα, αλλά αυτήν τη φορά χωρίς αμφιβολίες. Υπάρχει δίψα. Όπως ο Γιάννης Γιουλούντας, μπορούμε να πούμε ότι «δεν φοβόμαστε τα ερείπια» γιατί μάθαμε τι είναι η ιστορία. Ο Ασπάλαθος και η Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη στην Αθήνα είναι πια τα στέκια μας. Δίκτυα, ομάδες, σωματείο… να η οργάνωσή μας.

    Φτάνοντας στο τέλος αυτής της ιστορίας δεν τελειώνει κάτι. Οι ευθείες του είναι σχεδίες για να υποσχεθούμε στα παιδιά άλλη μια φορά τη θάλασσα. Και στους δασκάλους ότι δεν θα πάνε ξυπόλητοι στον ουρανό.

    Picture of Χαράλαμπος Μπαλτάς
    Ο Χαράλαμπος Μπαλτάς είναι δάσκαλος και μέλος της παιδαγωγικής ομάδας Το σκασιαρχείο

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Αρετή Κονδυλίδου_ παιδιά καθεστώς Ταλιμπάν Αφαγανιστάν_ shortstories
    Short

    Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για το καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν;

    Η Αρετή Κονδυλίδου μοιράζεται με το Short Strories τις αγωνίες της πίσω από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη φωτογραφική έκθεση του Δημήτρη Μεσσίνη με θέμα τους Ταλιμπάν και πώς ένα τραγούδι του Φίλιππου Πλιάτσικα βοήθησε στην υλοποίησή του

    Photo

    Εικόνες παιδιών απ’ όλο τον κόσμο

    Το παιδικό βλέμμα, τα παιδικά χαμόγελα και η παιδική λύπη μπροστά από τον φακό της φωτογράφου Κατερίνας Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου είναι ίδια παντού, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, θρησκεύματος και εθνικότητας, όπου κι εάν ταξίδεψε.