Τελείωσα το Μουσικό Σχολείο Πειραιά και ήδη από τα 16-17 μου χρόνια ήταν μονόδρομος για μένα η μουσική και οι μουσικές σπουδές. Φοίτησα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών στην Αθήνα, ενώ παράλληλα σπούδαζα πιάνο με τον Κώστα Παρχαρίδη, βιολί με τον Αλέξανδρο Μάτο και αργότερα μονωδία με τη Χριστίνα Γιαννακοπούλου στο ωδείο. Είχα εξαιρετικούς δασκάλους, μα το πανεπιστήμιο άνοιξε το εύρος της σκέψης μου και της μουσικής που άκουγα. Συνήθως στο ωδείο μαθαίνουμε από τον Μπαχ μέχρι τον Σοπέν.
Πριν ξεκινήσω το τραγούδι έπαιζα βιολί αλλά δεν ήξερα πώς θα κινηθώ μελλοντικά. Ήμουν πρωτοετής φοιτήτρια όταν άκουσα για πρώτη φορά το σύνολο παλαιάς μουσικής Ex Silentio στην Αγγλικανική Εκκλησία. Τότε σκέφτηκα ίσως αυτό θέλω να κάνω. Ωστόσο μόνο έπειτα από χρόνια κι ενώ εργαζόμουν ως δασκάλα στο βιολί, γνώρισα στο Μουσικό Χωριό στο Πήλιο αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους: τον Άρη Χριστοφέλλη και τον Δημήτρη Κούντουρα, οι οποίοι έμελλε να γίνουν δάσκαλοί μου στο Κέντρο Παλαιάς Μουσικής του Ωδείου Αθηνών. Τότε ανακάλυψα τη μουσική του Μεσαίωνα.
Μες στην καραντίνα ο Δημήτρης Κούντουρας μου δάνεισε μια βιέλα και άρχισα να πειραματίζομαι. Στο Φεστιβάλ Λυκαβηττού, στο μικρό φαράγγι στον λόφο, ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα μεσαιωνική μουσική μπροστά στο κοινό. Ακολούθησαν συναυλίες με τους Ex Silentio και με το σχήμα Lycabettus Ensemble που έχουμε φτιάξει με την Αθανασία Τέλιου.
Τραγουδώ κοσμική μουσική του Μεσαίωνα και των προφορικών παραδόσεων της Ευρώπης και το όργανό μου είναι η μεσαιωνική βιέλα, σαν να λέμε ο πρόγονος του βιολιού. Δεν έχει σωθεί καμία, αλλά μπορούμε να την ανακατασκευάσουμε βασιζόμενοι στην εικονογραφία του Μεσαίωνα. Αγόρασα τη δική μου από έναν Ισπανό κατασκευαστή. Την ονομάζει Cantigas de Santa Maria, από τη σωζόμενη συλλογή της αυλής του Αλφόνσου του Σοφού του 13ου αιώνα.