Skip to content
Home » Όταν ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας φρικάρισε τη χούντα

Όταν ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας φρικάρισε τη χούντα

    Όταν ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας φρικάρισε τη χούντα

    Published
    Φωτογραφία από τη λέσχη όχι από τη βραδιά του επεισοδίου, αλλά λίγο αργότερα. «Τον εξαιρετικό αρχιμουσικό μας, υπολοχαγό Κώστα Ζαχαρία, πλαισιώνουμε ο κομπέρ Τάκης Καλδέλης και εγώ με το μουστάκι. Στην κιθάρα ο Τάσος Χαμουρτιάδης και στο αρμόνιο ο Φίλιππος Παπαδόπουλος (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του ντράμερ)»

    Όταν ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας φρικάρισε τη χούντα

    Published
    Φωτογραφία από τη λέσχη όχι από τη βραδιά του επεισοδίου, αλλά λίγο αργότερα. «Τον εξαιρετικό αρχιμουσικό μας, υπολοχαγό Κώστα Ζαχαρία, πλαισιώνουμε ο κομπέρ Τάκης Καλδέλης και εγώ με το μουστάκι. Στην κιθάρα ο Τάσος Χαμουρτιάδης και στο αρμόνιο ο Φίλιππος Παπαδόπουλος (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του ντράμερ)»
    O Θανάσης Γκαϊφύλλιας αφηγείται στο Short Stories πώς το τραγούδι «Βιετνάμ γιε γιε» του Διονύση Σαββόπουλου πάγωσε τη λέσχη αξιωματικών Σερρών το 1968

    Παρουσιάστηκα στρατιώτης τον Ιούλιο του 1968. Αφού πέρασα από τα στρατόπεδα Τρίπολης, Κορίνθου και Χαϊδαρίου, κατέληξα στο τάγμα «ανεπιθυμήτων» Εμμανουήλ Παπά στις Σέρρες. Εκεί η ζωή μου ήταν ένα μαρτύριο και πάνω στην απελπισία μου έστειλα ένα σημείωμα στη μουσική της μεραρχίας με τα προσόντα μου. Κλαρίνο για την μπάντα και κιθάρα – τραγούδι για τη λέσχη των αξιωματικών.

    Για καλή μου τύχη ήθελαν τραγουδιστή. Και καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και η ημέρα του πιο σημαντικού χορού της χρονιάς, με πήραν αμέσως από το κάτεργο. Έγραψα στο σπίτι να μου στείλουν την κιθάρα μου και πολιτικά ρούχα αλλά επειδή δεν υπήρχε χρόνος, με βόλεψαν οι συνάδελφοι.

    Έτσι τη βραδιά του μεγάλου χορού ήμουν πανέτοιμος για την παρθενική εμφάνισή μου στη λέσχη. Τα πάντα εκεί μέσα ήταν τακτοποιημένα σύμφωνα με την ιεραρχία. Πίσω οι χαμηλόβαθμοι και μπροστά καθόταν ο θεός ο ίδιος: ο στρατηγός Ζαγοριανάκος (ο μετέπειτα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν») με τους επιτελείς του. Ο υπολοχαγός Ζαχαρίας φορούσε σμόκιν και παπιγιόν και ως αρχιμουσικός φρόντιζε για το πρόγραμμα.

    Η ορχήστρα, δηλαδή ο Φίλιππος Παπαδόπουλος στο αρμόνιο, ο Τάσος Χαμουρτιάδης, ο κιθαρίστας των Vikings, και ένας ντράμερ έπαιζαν μελωδίες του Γιώργου Κατσαρού, ενώ εγώ καθόμουν στην κουζίνα και περίμενα. Κάποια στιγμή άκουσα τον υπολοχαγό μου να με αναγγέλλει.

    «Και τώρα ένας στρατιώτης με την κιθάρα του θα μας τραγουδήσει τραγούδια του νέου κύματος». Ζώστηκα την κιθάρα μου και πήγα στο μικρόφωνο που ήταν ακριβώς μπροστά στον στρατηγό. Έπιασα ένα ρε ματζόρε και απίστευτα ήρεμος άρχισα να τραγουδώ:

    Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι

    Πυρπόλησαν το ρύζι

    Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις…

    Άκρα του τάφου σιωπή. Ο στρατηγός ανέκφραστος με κοίταζε κατάματα προσπαθώντας να καταλάβει τι κάνω, ενώ εγώ απτόητος συνέχιζα το τραγούδι. Καμιά φορά το τραγούδι τελείωσε μες στη γενική βουβαμάρα και άκουσα τον υπολοχαγό μου να μου ψιθυρίζει: «Γρήγορα στην κουζίνα».

    «Και τώρα ένας στρατιώτης με την κιθάρα του θα μας τραγουδήσει τραγούδια του νέου κύματος»

    Με ακολούθησε και είδα πως ήταν κάτωχρος και ιδρωμένος. «Τι ήταν αυτό που μ’ έκανες; Θες να με καταστρέψεις; Γρήγορα στον λόχο».

    Τον λυπήθηκε η ψυχή μου γιατί ήταν ευαίσθητος και καλός άνθρωπος. Το άλλο πρωί ήρθε ντυμένος με στολή εξόδου και διέταξε να κάνω το ίδιο κι εγώ, διότι έπρεπε να παρουσιαστούμε στο γραφείο του στρατηγού. Βαδίσαμε αμίλητοι προς τη μεραρχία και σταθήκαμε προσοχή μπροστά στον Ζαγοριανάκο, έτοιμοι για τους κεραυνούς του.

    – Τι ήταν αυτό που τραγούδησες χθες βράδυ;

    – Τραγούδι του νέου κύματος, στρατηγέ μου.

    – Καλά, το νέο κύμα δεν έχει άλλα τραγούδια;

    – Έχει, αλλά εγώ αυτά τραγουδώ.

    – Όσο είσαι στρατιώτης, δεν θα ξαναπείς τέτοια τραγούδια. Κατανοητό;

    – Μάλιστα, στρατηγέ μου.

    Ύστερα από μικρή σιωπή ήρθε και η έκπληξη.

    – Μπορώ να σου στέλνω τον γιο μου τα απογεύματα να του μάθεις κιθάρα;

    – Βεβαίως, στρατηγέ μου.

    – Μόνο πρόσεχε τι τραγούδια θα του μάθεις. Πηγαίνετε.

    Aπό τότε και για όσο διάστημα ήμουν στις Σέρρες κανείς δεν τόλμησε να με αγγίξει διότι είχα μια αόρατη ασπίδα προστασίας που λεγόταν στρατηγός Ζαγοριανάκος. Όσον αφορά τον γιο του, προσπάθησα, αλλά έτσι ατίθασο και κακομαθημένο παιδί που ήταν δεν μπόρεσα να του μάθω ούτε μια νότα.

    banner_300_250
    Picture of Θανάσης Γκαϊφύλλιας
    Ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας είναι μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής

    Κεντρική φωτογραφία
    Προσωπικό αρχείο του Θανάση Γκαϊφύλλια

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Βάνα Βουρτσάκη_Το ραδιόφωνο, η Θεία Λένα, ο Καζαντζίδης και η χούντα SHORTSTORIES
    Short

    Το ραδιόφωνο, η Θεία Λένα, ο Καζαντζίδης και η χούντα

    Η Βάνα Βουρτσάκη αφηγείται στο Short Stories μια τραγελαφική ιστορία από τα παιδικά της χρόνια, όταν στην Προσοτσάνη της Δράμας όπου μεγάλωσε το ραδιόφωνο συντρόφευε τις μέρες τους με τις φωνές της Θείας Λένας και του Στέλιου Καζαντζίδη