Το 2006 ξεκίνησα στο οικόπεδο της οδού Κατρέ 1 τη συστηματική ανασκαφική έρευνα στο λόφο Καστέλλι, στην Παλιά Πόλη των Χανίων. Τότε, δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα ερχόταν στο φως. Εκεί αποκαλύφθηκε η δραματική θυσία του 1250 π.Χ. Περιελάμβανε –εκτός από 43 αιγοπρόβατα, δύο βόδια και τέσσερα γουρούνια– και μία νέα κοπέλα.
Το πρώτο ανθρώπινο οστό, ο ένας μηρός, ξεπρόβαλε την τελευταία μέρα της ανασκαφής του 2007. Ανεξήγητο γεγονός για την ομάδα μας. Σταδιακά, στις επόμενες ανασκαφικές περιόδους φανερώθηκε η υπόλοιπη απόθεση. Με κορύφωση την ανεύρεση, το 2012, του κρανίου της κοπέλας, διανοιγμένου από τις ραφές. Και περιστοιχισμένου από τα κρανία δύο αιγοπροβάτων και ενός χοίρου.
Ένα μακάβριο θέαμα που για μια εβδομάδα στοίχειωνε τον ύπνο μου. Ποιο ήταν αυτό το ανθρώπινο πλάσμα που τόσο βάναυσα διαμελίστηκε; Πώς αποφαίνομαι έτσι απλά και δηλώνω, ειδικά στον χανιώτικο κόσμο, ότι εδώ γίνονταν ανθρωποθυσίες στην κρητομυκηναϊκή εποχή; Πώς να διαχειριστώ ένα τόσο ευαίσθητο θέμα; Που εύκολα μπορεί να προκαλέσει το κοινό αίσθημα; Ανθρωποθυσίες στη μυκηναϊκή Κρήτη;
Και όμως η ανθρωποθυσία ήταν μπροστά στα μάτια μου. Όφειλα πλέον να το ανακοινώσω. Τα ευρήματα μας μιλούσαν ήδη για το τραγικό μυστικό. Οι μελέτες της ανθρωπολόγου και της ζωοαρχαιολόγου επιβεβαίωσαν τη θυσία. Ο εντοπισμός από τους γεωλόγους του ενεργού ρήγματος -που διασχίζει εγκάρσια τον χώρο της ανασκαφής- εξηγεί το κατεστραμμένο δάπεδο της εκτεταμένης υπόστυλης αίθουσας. Στα ερείπιά της φιλοξενήθηκε η απόθεση της θυσίας.
Τι συνέβη λοιπόν στα μέσα του 13ου αι. π.Χ.; Ένας φοβερός επιφανειακός σεισμός 6,5-7,5 Ρίχτερ γκρέμισε το ανακτορικό κέντρο της Κυδωνίας. Εξαιτίας του ενεργού ρήγματος, καταστράφηκε το ανακτορικό οικοδόμημα, δημιουργώντας τη συγκλονιστική εικόνα μιας τάφρου.
Οι κάτοικοι, έντρομοι από την καταστροφή και το ξεγύμνωμα της καρδιάς του ρήγματος, ωσάν μιας εισόδου προς τον Άδη, προσπάθησαν με θυσία να κατευνάσουν τις χθόνιες δυνάμεις. Παραμερίζοντας τμήμα του δαπέδου απόθεσαν τα σφάγια σε μεγάλα κομμάτια.