Το 1995 που αποφοίτησα ως αρχαιολόγος αναζήτησα σχετική εργασία. Το καλοκαίρι λοιπόν προσλήφθηκα από την τότε Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων για την ανασκαφή στο αρχαίο νεκροταφείο στο Λιατοβούνι Κόνιτσας. Υπεύθυνη η τότε προϊσταμένη της εφορείας, η αρχαιολόγος Αγγέλικα Ντούζουγλη.
Οι συνθήκες εργασίας ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές. Ξυπνούσα νύχτα, στις πέντε το πρωί. Πήγαινα στον χώρο ανασκαφής με το υπόλοιπο συνεργείο, με ένα μικρό λεωφορείο του δήμου. Εργαζόμουν στη ζέστη έως το απόγευμα.
Την επιστροφή στην Κόνιτσα ακολουθούσαν πρόχειρο φαγητό, σύντομη ξεκούραση και εργασία με τα ημερολόγια της ανασκαφής, τα ευρήματα, τα σχέδια κ.λπ. έως πολύ αργά το βράδυ. Έξοδο στην Κόνιτσα έκανα ελάχιστες φορές.
Οι αρχαιολόγοι μέναμε σε σπίτι που είχε νοικιαστεί στο πλαίσιο της ανασκαφής. Η προϊσταμένη είχε το δικό της υπνοδωμάτιο, οι συμβασιούχες αρχαιολόγοι –η Ελευθερία και η Κική– κοιμούνταν σε ένα άλλο. Εγώ είχα το μεγαλύτερο δωμάτιο, το οποίο όμως ήταν σχεδόν άδειο, με μόνο ένα κρεβάτι στην άκρη.
Διότι το δωμάτιο αυτό είχε μια άλλη σημαντικότερη λειτουργία. Σε αυτό αποθηκεύονταν για λίγες ημέρες τα ευρήματα της ανασκαφής στο αρχαίο νεκροταφείο, μέχρι να τα μεταφέρει το υπηρεσιακό όχημα της εφορείας στα Ιωάννινα.
Έτσι στο δωμάτιό μου συγκεντρώνονταν καθημερινά πολλά καφάσια με κτερίσματα των τάφων αλλά και σκελετούς. Δεκάδες οι σκελετοί, από παιδιά, γυναίκες και άντρες, νεκροί εδώ και χιλιάδες χρόνια.