Η «Η Εύα έχει απόψε ας μπέτε» έλεγε η Τούλα (Κατερίνα Γιουλάκη) στον Χρόνη (Χρόνη Εξαρχάκο) για το νεανικό πάρτι που οργάνωνε η Εύα (Νόρα Βαλσάμη), η μικρή αδελφή του Χρόνη, στη ρομαντική κωμική ταινία Ο Κατεργάρης του 1971. Το «ας μπέτε» αποτυπώνει μια διαρκή ανάγκη των ανθρώπων να συναθροίζονται και να διασκεδάζουν.
Πολλά χρόνια αργότερα, στον απόηχο της πανδημίας, ένα σωματείο ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας διοργανώνει σε μπαρ της Αθήνας το καλοκαιρινό του «Ας Μπέτε». Πρόκειται για μια καλοκαιρινή γιορτή ορατότητας, συμπερίληψης και κοινωνικοποίησης. Αναρωτιέμαι αν τα άτομα αυτά ένιωσαν απόλυτα απελευθερωμένα με τους/τις συντρόφους/συντρόφισσές τους στα δικά τους νεανικά πάρτι.
Οι διοργανωτές του event είναι οι «πρεσβύτεροι της Ίριδας», γνωστοί ως Rainbow Seniors. Αποτελούν ένα σωματείο-αντίδοτο απέναντι στον κοινωνικό αποκλεισμό, στη μοναξιά και στις δυσκολίες (πρακτικές και συμβολικές) με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας.
Η γνωριμία μου μαζί τους έγινε πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. Έκτοτε έδινα το παρών σε ακτιβιστικές τους δράσεις, όπως η συμμετοχή τους στο Athens Pride. Αλλά και σε κοινωνικές τους συναθροίσεις, όπως η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας τους και το μασκέ πάρτι τους. Είχα στο μυαλό μου τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ.
Σταδιακά η «μεταξύ μας συμμαχία» εδραιώθηκε. Και αποφασίστηκε από κοινού η δημιουργία ενός ηχητικού ντοκιμαντέρ στο οποίο ορισμένα από τα μέλη των Rainbow Seniors ξεδιπλώνουν τις σκέψεις τους πάνω σε καίρια ερωτήματα.
Ποια βαθύτερη ανάγκη τους ώθησε στη δημιουργία αυτού του σωματείου;
Ποιοι μπορούν να συμμετέχουν και τι κερδίζει κανείς από την ένταξή του στους Rainbow Seniors;
Νιώθουν ότι η ατζέντα των ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεων εργαλειοποιείται πολιτικά;
Πώς φαντάζονται τον εαυτό τους σε 20 χρόνια από σήμερα;
Γνωρίζοντάς τους καλύτερα ένιωσα πρωτόγνωρη οικειότητα και ζεστασιά μαζί τους. Όπως αισθάνεσαι όταν σε καλοδέχονται τα μέλη μιας αγαπημένης παρέας.
