Η Αναχώρηση είναι ο δεύτερος προσωπικός μου δίσκος, που κυκλοφόρησε από τη Μικρή Άρκτο. Το υλικό του δίσκου ξεκίνησε να συγκεντρώνεται και να δουλεύεται λίγο πριν από την πανδημία του covid, στα τέλη του 2019. Ωστόσο ήθελα να γράψω ένα ακόμη τραγούδι.
Όμως είχα μια ασαφή εικόνα στο μυαλό μου. Θα ήθελα να είναι ένα τρυφερό τραγούδι που να μιλάει για την αγωνία και την ανάγκη της σύνδεσης με έναν άλλον άνθρωπο. Αλλά δεν μπορούσα να προχωρήσω πέρα από αυτό.
Όταν ξεκίνησε η πανδημία με βρήκε σε μια περίεργη κατάσταση. Η βάση μου ήταν στην Αγγλία, αλλά εκείνη την περίοδο βρισκόμουν στην Αθήνα για να κάνω τις ενορχηστρώσεις στο δίσκο Ρεμπώτικα. Όταν ανακοινώθηκε η πρώτη καραντίνα λοιπόν, δεν είχα σπίτι στην Αθήνα, καθώς δεν μεγάλωσα εδώ. Οπότε αποφάσισα αντί να επιστρέψω στην Αγγλία, να πάω στο σπίτι των γονιών μου. Στο σπίτι στο οποίο μεγάλωσα στη Θήβα.
Στο σπίτι αυτό είχα να μείνω (για πάνω από ένα βράδυ) από τα 18 μου χρόνια, όταν τελείωσα το σχολείο και ήρθα στην Αθήνα. Ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία να ξαναζήσω για λίγο εκεί. Άρχισα κάπως να επανανακαλύπτω το σκηνικό των παιδικών μου χρόνων.
Ένα απόγευμα είχα κατέβει στο υπόγειο και σκάλιζα διάφορα πράγματα. Σε μια κούτα με σκονισμένα βιβλία, που είχα να αγγίξω από παιδί, βρήκα την ποιητική συλλογή Ιδιώνυμο της Κατερίνας Γώγου. Είναι παράξενο πώς βρέθηκε εκεί, αφού δεν θυμάμαι κάποιον στο σπίτι να είναι ιδιαίτερος φαν την ποίησης.
Άρχισα να την ξεφυλλίζω κι έπεσα πάνω σε αυτό το ποίημα:
«…να ’ναι; / όλη τη νύχτα χτύπαγα το κουδούνι σου / μα δεν ήσουνα πάνω […]
Δεν ήθελα να σε τρομάξω / ήθελα μόνο να σου πω να πάμε να παίξουμε […]
Μόνο μη βγεις, να κοιμηθείς νωρίς / να ξεκινήσουμε πρωί / πριν βγει ο ήλιος…».
