Νοέμβριος 2023, τελειόφοιτος στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών Θέατρο και Κοινωνία. Για την ολοκλήρωσή του να εκκρεμεί (ω τι ασυνήθιστο!) η διπλωματική εργασία κάποια εξάμηνα. Σε σπίτι φίλης, πέφτει στα χέρια μου το παιδικό, διαδραστικό βιβλίο Όταν μεγαλώσω μπορώ να γίνω και….
Καθώς η κάθε σελίδα του βιβλίου χωρίζεται σε τρία μέρη που γυρνούν ανεξάρτητα (ιδιότητα, αντικείμενο και τόπο), δημιουργούνται χιλιάδες συνδυασμοί επαγγελμάτων. Πέραν της ελκυστικής εικονογράφησης, το θέμα του με μαγνήτισε. Έχοντας βιώσει ήδη δύο όχι τόσο ευχάριστες φάσεις επιλογής επαγγέλματος στη ζωή μου, το συγκεκριμένο βιβλίο μου φάνηκε πως ήρθε –έστω και αργά, στα σαράντα μου χρόνια!– σαν μάννα εξ ουρανού.
Πρώτον περιείχε χιλιάδες συνδυασμούς επαγγελμάτων. «Δεν μπορεί κάτι θα βρω που να μου ταιριάζει». Και κάποιο από όλα αυτά δεν θα μου έχει περάσει καν από το μυαλό. Πόσο μάλλον το μυαλό των γονιών ή των δασκάλων μου. Δεύτερον τα περισσότερα από αυτά τα επαγγέλματα ήταν φανταστικά. Κυριολεκτικά φανταστικά, όπως προπονητής αρκούδων σε δημοτικό σχολείο.
Τρίτον και κυριότερο: μπορούσε κανείς να επιλέξει στην τύχη. Τύχη. Άραγε υπάρχει τυχαιότητα ή απλώς δεν γνωρίζουμε όλες τις απαραίτητες παραμέτρους; Όσο δε και αν οι επιστήμονες διχάζονται ακόμη, ομολογώ πως έχω αδυναμία στις (φαινομενικές) συμπτώσεις. Ή στις «συγχρονικότητες» καλύτερα.
«Πες τρεις αριθμούς από το 1 ως το 56» με παροτρύνει η φίλη μου. Ένα βιβλίο με τρεις τυχαίους αριθμούς θα αναλάμβανε να σε απαλλάξει μια για πάντα από το βάρος της ενήλικης απόφασης. Για την επιλογή επαγγέλματος.
Αντιστεκόμενος στην τάση μου να το πολυ-αναλύω, ενστικτωδώς άρθρωσα τρεις αριθμούς. Καθώς η φίλη μου μετέφραζε έναν έναν τους αριθμούς σε λέξεις, υπομονετικά περίμενα τον αινιγματικό χρησμό της Πυθίας.
Η πρώτη λέξη, «καθαριστής», ξύπνησε την ανασφάλειά μου: «Γιατί ασχολείσαι με το θέατρο… καθαριστής πρέπει να γίνεις». Και όσο με απασχολούσαν αυτά τα ανθρώπινα, η «ιέρεια» ολοκλήρωσε τον μήνυμά της: «Καθαριστής ειδήσεων στο θέατρο»!
