Είχα τρεις μεγάλες αγάπες στη μαγική ηλικία των 6-13 χρόνων, όταν μεγάλωνα σε ένα χωριό των Σερρών, τον Προβατά. Το παιχνίδι, το σινεμά και τα κόμικς.
Είχα αρχίσει να διαβάζω πολύ μικρός, πριν ακόμη πάω στο σχολείο, χάρη στην υπομονή της μάνας μου και τη δική μου έφεση. Πριν ακόμη πάω στην Α΄ δημοτικού το 1967, είχε ανοίξει η όρεξή μου για διάβασμα. Και το διάβασμα χρειάζεται το ανάλογο έντυπο υλικό.
Θυμάμαι, μερικές φορές πήγαινα στο καφενείο του Γιαλαμά. Εκεί σύχναζε ο συχωρεμένος ο παππούς μου Αρχοντής και του ζητούσα χαρτζιλίκι για σινεμά ή για κόμικς. Οι φίλοι του, που ήθελαν να δουν με τα μάτια τους ότι μπορούσα να διαβάσω, με έβαζαν να διαβάζω την εφημερίδα Μακεδονία. Θάμαζαν που μπορούσα να διαβάζω τόσο μικρός.
Ήταν ένας στην παρέα του παππού μου, ο μπαρμπα-Νικολάκης, που αργότερα μου έκανε ερωτήσεις από την Ιστορία και τη Γεωγραφία. Μου έδινε ένα δίδραχμο αν απαντούσα σωστά. Ακόμη θυμάμαι τις ερωτήσεις: «Ποια ήταν τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου;» ή «Ποιοι ήταν οι Επτά Σοφοί της αρχαίας Ελλάδος;». Και άρχιζα εγώ: «Σόλων ο Αθηναίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Περίανδρος ο Κορίνθιος…».
Η πρώτη μου επαφή με τους «Μικυμάηδες» έγινε στο σπίτι των ξαδέλφων μου Αρχοντή και Στέφανου που ήταν μεγαλύτεροί μου. Τότε έπεσαν στα χέρια μου κάποια τεύχη του περιοδικού Μικρός Ήρως. Γύρω στα 1966 ο Μικρός Ήρως είχε ακόμη τη μορφή ιστοριών – κειμένων (του Στέλιου Ανεμοδουρά) διανθισμένων με σχέδια (του Βύρωνα Απτόσογλου).
Έγινε περιοδικό με πλήρη εικονογράφηση το 1968. Τον Μικρό Ήρωα απαθανάτισε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με το ομώνυμο τραγούδι του.