Φοιτήτρια Οδοντιατρικής στα τέλη της δεκαετίας του ’60, με την καθαρεύουσα να κυριαρχεί απόλυτα στις ιατρικές σχολές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Εξέταση στο μάθημα της Βιοχημείας από τον Χρηστομάνο που μας τρομοκρατούσε συνέχεια με τον τρόπο του. Είχε κι ένα σκυλί μαζί του πάντα. Κι αυτό τρομακτικό. Το όνομά του ήταν Μανώλης.
Οι εξετάσεις του μαθήματος ήταν προφορικές. Γίνονταν σε έναν ελεεεινό μικρό χώρο του πανεπιστημιακού νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Όλοι οι βοηθοί του Χρηστομάνου σε παράταξη. Αυτός και το σκυλί του εννοείται παρόντες.
Έρχεται και η δική μου σειρά. Μου λέει με τη στριγκιά φωνή του: «Πες μου ένα αμινοξύ με θείο». Απαντάω εγώ αμέσως: «Kυστεΐνη». «Γράψ’ το στον πίνακα» με διατάζει. Το γράφω.
«Πού απαντάται;» με ρωτάει. «Στα κρέατα» του απαντώ. Και τότε παθαίνει κυριολεκτικά κρίση υστερίας και ουρλιάζοντας μου φωνάζει: «Κρεοπώλης είναι ο μπαμπάς σου;».
«Όχι» ψελλίζω εγώ, «έμπορος είναι…». Τότε μόνο καταλαβαίνω, σχετικά γρήγορα ευτυχώς, πως αυτό που τον τρέλανε ήταν η δημοτική. Διορθώνω την απάντησή μου πάραυτα λέγοντας: «Απαντάται στα λευκώματα ή πρωτεΐνες».
Κάπως έτσι τη γλύτωσα, έντρομη όμως.
Οι ιστορίες καθαρευουσιάνικης τρέλας από την περίοδο εκείνη είναι αμέτρητες. Σε άλλες εξετάσεις, αυτήν τη φορά επιμέρους ανατομίας –επί δύο χρόνια, κάθε μέρα, ήταν αυτό το γιγαντιαίο κεφάλαιο των σπουδών μας–, συνέβη το παρακάτω.
Καθηγητής του μαθήματος ήταν ο διαβόητος Σάββας, έτερος τρομοκράτης αυτός. Ήταν κοντός με τον αυχένα του τίγκα στην ψωρίαση και με παράλυση του προσωπικού νεύρου.
Η φωνή του ήταν χαμηλή και η άρθρωσή του περίεργη, διότι το μισό πάνω χείλος του δεν κουνιόταν λόγω της παράλυσης του προσωπικού νεύρου.
Ο Σάββας ήταν βέβαια διαφορετική περσόνα από τον Χρηστομάνο. Και ήταν και εξαιρετικός αφηγητής του θέματός του –της ανατομίας– σε αντίθεση με τον Χρηστομάνο που ήταν κάκιστος στο αμφιθέατρο.
Στις εξετάσεις του μαθήματος λοιπόν μας βάζουν σε μια μεγάλη αίθουσα με τραπέζια.