Πηγαίνουμε 26 χρόνια πίσω όταν ξεκινήσαμε το πρώτο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους στον Πύργο. Παρόλο που ήμασταν ένα φεστιβάλ που μόλις στηνόταν, ήθελα να προβάλλουμε πρωτοκλασάτες ταινίες, των δύο τελευταίων χρόνων. Ξέραμε βέβαια ότι ως νέο φεστιβάλ θα ήταν δύσκολο να μας τις διαθέσουν οι εταιρείες.
Μεταξύ των ταινιών που είχα ζητήσει ήταν ο Βασιλιάς των μασκών, μια ταινία από το Χονγκ Κονγκ, της Shaw Brothers, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής ταινιών εκεί. Αυτοί γύριζαν ταινίες καράτε· μια την εβδομάδα. Και το πολύ μια δυο ποιοτικές. Μεταξύ αυτών και τον Βασιλιά του πολύ σημαντικού σκηνοθέτη Γου Τιαν-Mινγκ, αν και πίστευα ότι θα αρνούνταν να μας τη δώσουν. Ωστόσο πήραμε θετική απάντηση.
Για κάθε ταινία που διαγωνίζεται στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας προσκαλούμε στον Πύργο έναν από τους δημιουργούς ως εκπρόσωπο και του καλύπτουμε τα έξοδα, όπως γίνεται σε όλα τα διεθνή φεστιβάλ. Αυτό είναι εξάλλου και ένα από τα σημαντικά στοιχεία του φεστιβάλ: η ανθρώπινη επαφή.
Aπό την Κίνα μας απάντησαν ότι επιθυμεί να έρθει ο ίδιος ο διευθυντής της εταιρείας, ο Τάιτους Χο. Ήταν πραγματικά απίστευτο. Αυτός δεχόταν 500 προσκλήσεις κάθε χρόνο και δεν ταξίδευε σχεδόν ποτέ. Μας ενημέρωσαν ωστόσο ότι ταξιδεύει μόνο στην business class.
Μου κόπηκαν τα γόνατα, τόσο εξαιτίας του σφιχτού προϋπολογισμού του φεστιβάλ όσο και γιατί δεν θέλαμε να κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους.
Στέλνω απάντηση εκθέτοντας τις αρχές του φεστιβάλ. Αντιπρότεινα να καλέσουμε και τη μικρή πρωταγωνίστρια της ταινίας, αλλά να ταξιδέψουν στην economy class. Τους άρεσε αυτή η προσέγγιση. Οπότε ήρθε ο πρόεδρος –η πρωταγωνίστρια δεν μπορούσε–, πληρώνοντας ο ίδιος τη διαφορά του εισιτηρίου.
Φτάνει ο κ. Χο στο αεροδρόμιο της Αθήνας και τον παραλαμβάνει το λεωφορείο του φεστιβάλ.