Skip to content
Home » Μνήμες του πατέρα μου από τη Μακρόνησο

Μνήμες του πατέρα μου από τη Μακρόνησο

    Μνήμες του πατέρα μου από τη Μακρόνησο

    Published
    Το ψηφιδωτό δάπεδο στο Α΄ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών (ΑΕΤΟ) της Μακρονήσου και ο Δημήτρης Τσιλίκης

    Μνήμες του πατέρα μου από τη Μακρόνησο

    Published
    Το ψηφιδωτό δάπεδο στο Α΄ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών (ΑΕΤΟ) της Μακρονήσου και ο Δημήτρης Τσιλίκης
    Η Γιώτα Τσιλίκη ανασύρει για το Short Stories μνήμες και αφηγήσεις του πατέρα της Δημήτρη Τσιλίκη από την περίοδο της ζωής του στο κολαστήριο της Μακρονήσου

    Διάβασα πρόσφατα πως μόνο ένα πουλί τα βάζει με τον αετό. Το κοράκι. Κάθεται στο σβέρκο του και τον τσιμπάει αλύπητα. Ο αετός όμως ανεβαίνει ψηλά, τόσο ψηλά που το κοράκι δεν αντέχει και σκάει. Αυτόματα ήρθε στον νου μου το ψηφιδωτό στη Μακρόνησο. ΑΕΤΟ. Α΄ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών.

    Το ίδιο αυτόματα το μυαλό άρχισε να γυρίζει όπως ο δίσκος βινυλίου, ανασύροντας πολύτιμα σπαράγματα πληροφοριών από το χρηματοκιβώτιο της μνήμης.

    Στα δεκαπέντε του ήταν Αετόπουλο. Περπατούσε χιλιόμετρα με το μήνυμα στο στόμα. Δήθεν κουβαλούσε με τον γάιδαρο στάρι, καπνό ή τυρί φρέσκο. Μετά βγήκε στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πολέμησε σε μάχες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας.

    Ύστερα ήρθε (;) η απελευθέρωση από τους ναζί και η χαρά πλημμύρισε τις καρδιές του κόσμου. Μα οι χαρές δεν κρατάνε πολύ.

    Κάλεσαν την κλάση του για τον στρατό. Από το Λαύριο τους πέρασαν στη Μακρόνησο. Οι περισσότεροι γνωριζόντουσαν απ’ το βουνό. Ήξεραν τι ήταν εκεί. Ξερότοπος. Κι ωστόσο απορούσαν. Γιατί;

    Μόνο το θυμάρι αρωμάτιζε τα σκοτεινά βράδια που ακούγονταν οιμωγές βασανισμένων και το μαστίγιο που έσκιζε τον αέρα. ΑΕΤΟ. Το καΐκι του Μπαϊρακτάρη που θέρισε από τη θάλασσα τους εξόριστους. Το κεφάλι του δασκάλου για παραδειγματισμό, απέναντί τους στην πρωινή προσευχή και κήρυγμα από τον «Άγιο Πρεβέζης». Όσοι υπέγραψαν και βασανίστηκαν διπλά. Πυροβολισμός τη νύχτα σ’ αυτόν που δεν λύγιζε.

    – Πήρα στην πλάτη το Χαράλαμπο νύχτα και τον πήγα στην άλλη άκρη του νησιού στο γιατρό. Το τραύμα διαμπερές. «Και στις γυναίκες να πηγαίνετε αν μπορείτε» μας ψιθύριζαν οι πολιτικοί κρατούμενοι. Πηγαίναμε κρυφά. Τους δίναμε πάνω από το σύρμα μια πλάκα σαπούνι, λίγο ψωμί. Τις καμαρώναμε, ολόρθες, λεβέντισσες.

    Ο χρόνος είχε κολλήσει πάνω στα ματωμένα ρούχα, στο βλέμμα αυτών που τρελάθηκαν, στην παπαρούνα που πάτησε η αρβύλα για να μην υπάρχει ικμάδα άνοιξης.

    Μόνο το θυμάρι αρωμάτιζε τα σκοτεινά βράδια που ακούγονταν οιμωγές βασανισμένων και το μαστίγιο που έσκιζε τον αέρα

    Πόσο κοστίζει ένα εισιτήριο για την ελευθερία;

    – Μου είπαν «απολύεσαι, να φέρεις έξι φωτογραφίες». Πήγα απέναντι κι έβγαλα είκοσι τέσσερις.

    – Γιατί;

    – Κι αν μου έκαναν καψόνι και μου ζητούσαν παραπάνω;

    Έδωσε σχεδόν όλα του τα λεφτά. Για την Πάτρα έφυγε με τα πόδια, να βρει τα αδέλφια του Χαράλαμπου να τους πει ότι ζει.

    Τα χρόνια κύλησαν, για τη Μακρόνησο και το ΑΕΤΟ δεν είπε πολλά. Τη σύνταξη του αντιστασιακού δεν την πήρε. Ούτε αυτός ούτε ο Χαράλαμπος.

    Κάποτε ναύλωσε ένα καΐκι από το Λαύριο για απέναντι. Του είπε να γυρίσει σε δυο ώρες να τον πάρει.

    – Τι έκανες εκεί; ρώτησε η μάνα.

    – Πήγα γυαλό γυαλό και έκλαιγα, της είπε απλά.

    Τους άκουσα που μιλούσαν ψιθυριστά. Να μην ακούμε εμείς τα παιδιά.

    Σαν αρρώστησε, πριν μπει στο χειρουργείο, με πήγε μέχρι τον διπλανό θάλαμο –τι ειρωνεία της ιστορίας αλήθεια– και ρώτησε χωρίς να περιμένει απάντηση:

    – Ξέρεις ποιον έχουν εδώ; Τον Παπαδόπουλο. Εγώ είμαι έξω κι αυτός μέσα.

    Τα μάτια του πετούσαν φλόγες χαράς. Μέχρι και ο φρουρός χαμογέλασε αμυδρά.

    Μου ζήτησε τσιγάρο κι όπως περπατούσαμε στην αυλή μου είπε:

    – Να βάζεις ψηλά τον στόχο ό,τι κι αν κάνεις.

    Τότε δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Τώρα ξέρω. Και ματωμένος ο αετός ψηλά πετά.

    banner_300_250
    Picture of Γιώτα Τσιλίκη
    Η Γιώτα Τσιλίκη εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Της αρέσει να διαβάζει και να γράφει ιστορίες

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Photo

    Στον Αϊ-Στράτη, το βασίλειο της εξορίας

    Ο φωτογράφος Γιάννης Μισουρίδης αποτύπωσε με τον φακό του τους ανθρώπους και τη φύση του Αϊ-Στράτη, του νησιού του βορειοανατολικού Αιγαίου που προπολεμικές και μεταπολεμικές κυβερνήσεις είχαν επιλέξει για τόπο πολιτικής εξορίας

    SHORT STORIES ΜΑΡΙΑ Καραγιώργη κατερινα μαυροκεφαλίδου
    Short

    Για τη Μαρία Καραγιώργη, τη Μαριώ μου

    Η Κατερίνα Ζωιτοπούλου-Μαυροκεφαλίδου παραθέτει στο Short Stories το χρονικό της φιλίας της με τη Μαρία Καραγιώργη, συντρόφισσας του Κώστα Καραγιώργη (Γυφτοδήμου), στελέχους του ΚΚΕ που έπεσε θύμα των κομματικών εκκαθαρίσεων μετά τον Εμφύλιο