Είχαμε πει θα ανθίζαμε μαζί». Αυτή η φράση αποτέλεσε την εναρκτήρια έμπνευσή μου για το Μωβ. Το μωβ προϋποθέτει την ύπαρξη δύο «αντίθετων» χρωμάτων, του κόκκινου και του μπλε. Όπως και οι χαρακτήρες της ταινίας, η Ίρις και η Δανάη. Ο συνδυασμός τους είναι εκρηκτικός. Καθώς προετοιμάζονται για ταξίδι, παρακολουθούμε τα τελευταία λεπτά της σχέσης τους.
Μια πρώτη εικόνα, που αποτέλεσε τελικά μοτίβο στην ταινία, είναι οι ρίζες δύο φυτών που δεν συνυπάρχουν αρμονικά στη γλάστρα. Έχουν μπλεχτεί και ασφυκτιούν. Για να συνεχίσουν να ζουν, είναι απαραίτητη η μεταφύτευσή τους.
Η ολοκλήρωση της πρώτης μου μικρού μήκους ήταν εδώ και χρόνια πόθος μου. Πολλές φορές τα παράτησα, απογοητεύτηκα, ξαναπροσπάθησα, κατέθεσα φακέλους, απορρίφθηκαν. Το σενάριο όμως συγκίνησε τον Κυριάκο Γκίκα τόσο που με έπεισε να καταθέσω ξανά για χρηματοδότηση. Αλλά κυρίως να δημιουργήσουμε την ταινία ούτως ή άλλως με φίλους, ακόμη και εάν δεν πάρουμε χρηματοδότηση.
Δεν είχαμε μπάτζετ, αλλά είχαμε χρόνο. Έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε μεγάλη έμφαση στη διαδικασία του κάστινγκ. Κάναμε μια λίστα με ηθοποιούς που είχαμε υπόψη μας ή μας προτάθηκαν. Με καθεμιά περάσαμε πολύ χρόνο προσπαθώντας να τη νιώσουμε πρώτα ως άνθρωπο.
Για το σενάριο και τους χαρακτήρες συζητούσαμε στη συνέχεια. Το στάδιο των αυτοσχεδιασμών με βοήθησε πολύ να αποφασίσω. Η πιο απαιτητική διαδικασία όμως ήταν να δω τις ηθοποιούς και σε ζευγάρια, αφού ο παράγοντας χημεία ήταν καθοριστικός.
Ο συνάδελφος Θάνος Κερμίτσης, εντυπωσιασμένος από τους αυτοσχεδιασμούς της πριν από εφτά χρόνια, μας πρότεινε την Κυριακή Λεγάκη-Κριμιτζά. Ήρθε από την Καλαμάτα, όπου ζούσε τότε, μόνο και μόνο για το δοκιμαστικό. Ένα από τα στοιχεία που με κέρδισαν ήταν η σιγουριά της.
Μάλιστα, όταν κατά τη διάρκεια του δοκιμαστικού κοιταχτήκαμε με τον Κυριάκο αμφιταλαντευόμενοι για το ποιος ρόλος της ταιριάζει, εκείνη είπε αποφασιστικά: «Εγώ είμαι η Ίρις», αν και δεν είχαμε ακόμη μιλήσει για τους χαρακτήρες. Είχε δίκιο.