Skip to content
Home » Πώς μια «ψαρούκλα» έβαλε στη θέση του έναν «πάλιουρα»

Πώς μια «ψαρούκλα» έβαλε στη θέση του έναν «πάλιουρα»

    Πώς μια «ψαρούκλα» έβαλε στη θέση του έναν «πάλιουρα»

    Published

    Πώς μια «ψαρούκλα» έβαλε στη θέση του έναν «πάλιουρα»

    Published
    O Δημήτρης Γραμματικογιάννης θυμάται και μεταφέρει στο Short Stories μια ιστορία bullying από τον στρατό το 1988

    Η θέση του σιτιστή στον στρατό ακουγόταν σαν μια καλή ευκαιρία να περάσει αυτό το ανιαρό διάστημα που υποτίθεται ότι προσφέρεις στη πατρίδα και ότι γίνεσαι άντρας. Ύστερα από δύο μήνες εκπαίδευση στη Θήβα βρέθηκα στη Σάμο. Παρότι ήμουν φρέσκος στη μονάδα ο τρόπος που με αντιμετώπιζαν οι «παλιοί» ήταν διαφορετικός από εκείνον που επιφύλασσαν στη σειρά μου.

    Πολύ γρήγορα κατάλαβα γιατί… Οι μηνιαίες πληρωμές, ένα ασήμαντο ποσό που παίρναμε ως αποζημίωση, περνούσαν από τον σιτιστή.

    Μόλις είχα αναλάβει το μισθολόγιο άκουσα να με καλούν από τα μεγάφωνα για να παρουσιαστώ στο πρώτο γραφείο επειγόντως. Εκεί με περίμενε ένας παλιός φαντάρος – είχε έρθει από φυλάκιο γιατί από την επομένη ξεκινούσε η άδεια απόλυσής του.

    Απολογήθηκε γιατί έβαλε να με ζητήσουν ενώ το γραφείο ήταν κλειστό. Θα μου ήταν υπόχρεος αν άνοιγα το γραφείο και τον πλήρωνα. Μάλιστα μου έδωσε να καταλάβω ότι θα μπορούσα να κρατήσω τα λεφτά. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να φαινόταν ότι έγινε η πληρωμή για να μπορέσει να φύγει την ίδια μέρα.

    Χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα να τον εξυπηρετήσω. Την ώρα που άνοιγα το μισθολόγιο με ρώτησε πόσο καιρό είχα για να απολυθώ. Του απάντησα ότι μόλις έφτασα στο νησί και πως είχα ακόμη δεκαπέντε μήνες – τότε η θητεία ήταν δεκαοκτώ.

    Και γιατί, ρε «ψαρούκλα», με αφήνεις να σου μιλάω ευγενικά; ακούστηκε τραχιά, άγρια και θυμωμένη η φωνή του.  

    Κοίταξα κατευθείαν τα μάτια του. «Μάλλον πρόκειται για αστείο» σκέφτηκα αρχικά. Καθώς όμως στεκόταν με το κεφάλι του επάνω από το δικό μου ουρλιάζοντας και λέγοντας λόγια ακατάληπτα, κατάλαβα. Έκλεισα αμέσως το μισθολόγιο· δεν είχε προλάβει ακόμη να υπογράψει. «Αύριο το γραφείο ανοίγει στις οκτώ και κλείνει στις δύο» του είπα αφήνοντάς τον αποσβολωμένο.

    «Και γιατί, ρε “ψαρούκλα”, με αφήνεις να σου μιλάω ευγενικά;» ακούστηκε άγρια και θυμωμένη η φωνή του

    Η έξαλλη κατάσταση που βρισκόταν έκανε τον τηλεφωνητή που ήταν στο απέναντι γραφείο να έρθει και να με ρωτήσει αν είμαι καλά. «Εγώ μια χαρά είμαι» του λέω, «αυτός δεν θα είναι καλά αν συνεχίσει έτσι και δεν βγει από το γραφείο γιατί θα τον κλειδώσω μέσα». Πόσο αξιολύπητος έδειχνε! Πλέον άλλαξε τον τόνο του.

    Εγώ ήμουν απόλυτος: «Το γραφείο έκλεισε. Αύριο πάλι». Στο ΚΨΜ όπου επέστρεψα με αυτόν ξοπίσω μου μυξοκλαίγοντας επικράτησε χάος.

    «Είσαι και πολύ μαλάκας» ακούστηκε ο οδηγός του διοικητή που απολυόταν την ίδια μέρα. Τον πλησίασε απειλητικά λέγοντάς του: «Ζήτα συγνώμη τώρα». Εκείνος αμέσως άδραξε την ευκαιρία, με πλησίασε και απολογήθηκε.

    Ο οδηγός με πλησίασε και με έπιασε πολύ φιλικά από τον ώμο. «Σέβομαι την απόφασή σου αλλά θα σου πρότεινα να το ξανασκεφτείς. Ό,τι κι αν αποφασίσεις, δεν θα επιτρέψω να σου συμβεί κάτι. Θα επικοινωνώ με τον διοικητή που με έχει σαν γιο του».

    Δεν χρειάστηκε στιγμή για να απαντήσω. Απλώς ζήτησα να έρθει και ο οδηγός στο γραφείο για να είναι ο μεσολαβητής. Όταν όλα τελείωσαν και ο «παλιός» έφευγε από το γραφείο, ο οδηγός του διοικητή του φώναξε: «Πες ένα ευχαριστώ, ρε». Γύρισε και με κοίταξε ευχαριστώντας με. Η φωνή του έτρεμε και όπως με κοίταζε, οι δεύτερες σκέψεις του ήταν φανερές.

    «Καλός πολίτης» του είπα με άπειρη δόση ειρωνείας.

    Picture of Δημήτρης Γραμματικογιάννης
    Ο Δημήτρης Γραμματικογιάννης είναι eco stylist και fashion editor

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    γλυπτα παρθενωνα βρετανικο μουσειο
    Short

    Στο Βρετανικό Μουσείο είδα από κοντά τα λεηλατημένα ελληνικά γλυπτά

    Ο επίτιμος έφορος Αρχαιοτήτων Αντώνης Βασιλάκης γράφει στο Short Stories τις σκέψεις του από την πρόσφατη επίσκεψή του στο Βρετανικό Μουσείο, όπου είδε για πρώτη φορά από κοντά τα κλεμμένα ελληνικά γλυπτά από την Ακρόπολη