Skip to content
Home » Ο τραγόμορφος Πάνας και η απόφασή μου να γίνω αρχαιολόγος

Ο τραγόμορφος Πάνας και η απόφασή μου να γίνω αρχαιολόγος

    Ο τραγόμορφος Πάνας και η απόφασή μου να γίνω αρχαιολόγος

    Published
    Mαρμάρινο σύμπλεγμα Αφροδίτης, Πάνα και Έρωτα. Από τη Δήλο, Kυκλάδες, γύρω στο 100 π.X. (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)

    Ο τραγόμορφος Πάνας και η απόφασή μου να γίνω αρχαιολόγος

    Published
    Mαρμάρινο σύμπλεγμα Αφροδίτης, Πάνα και Έρωτα. Από τη Δήλο, Kυκλάδες, γύρω στο 100 π.X. (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)
    Η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Αρχαιολογίας Χαρά Αναστασάκη αφηγείται στο Short Stories πώς οι τακτικές επισκέψεις στα μουσεία με τον πατέρα της από παιδί την έκαναν να στραφεί επιστημονικά στην αρχαιολογία

    Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου λάτρευα να περνάω χρόνο στα μουσεία. Γι’ αυτό «ευθύνεται» ο πατέρας μου, ο οποίος φρόντισε από πολύ νωρίς να με μυήσει στον μαγικό κόσμο της αρχαιολογίας.

    Οι επισκέψεις μας στα μουσεία είχαν τη μορφή ιεροτελεστίας. Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο παίρναμε τους δρόμους –πάντα εγώ κι αυτός αποκλειστικά– και επισκεπτόμασταν κάποιο αρχαιολογικό μουσείο ή κάποια περιοδική αρχαιολογική έκθεση.

    Θυμάμαι με τι δέος κοιτούσα τα αρχαία γλυπτά. Το αγαπημένο μου ήταν το σύμπλεγμα Αφροδίτης, Πάνα και Έρωτα, που εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Κάθε φορά που πηγαίναμε στο μουσείο παρακαλούσα τον πατέρα μου να με πάει στο σημείο που βρισκόταν το συγκεκριμένο γλυπτό.

    Δεν χόρταινα να το παρατηρώ με τις ώρες. Θέλεις η παιχνιδιάρικη διάθεσή του, η λεπτομέρεια με το σανδάλι, ο τραγόμορφος Πάνας… Με είχε μαγνητίσει. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από το μουσείο χωρίς να το δω. Μια φορά μάλιστα το άγγιξα κρυφά με την άκρη του δαχτύλου μου. Ένα χάδι μόνο – να έτσι ίσα ίσα.

    Όμως η σχέση μου μου με τα μουσεία δεν ήταν μόνο παθητική. Άπειρες φορές είχα συμμετάσχει σε εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά. Αυτά όμως που έχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου είναι τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Βυζαντινού Μουσείου. Θυμάμαι ακόμη τον όμορφο κήπο του μουσείου. Το ακούραστο επιστημονικό προσωπικό του να μας ξεναγεί στις εκθέσεις.

    Θυμάμαι να κάθομαι οκλαδόν στο πάτωμα και να ακούω ιστορίες για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων στο Βυζάντιο. Και στη συνέχεια να ζωγραφίζω σε ένα χαρτί το έκθεμα που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. Τις ώρες που βρισκόμουν εκεί ένιωθα σαν να μπαίνω μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Φανταστικό μα και συνάμα τόσο αληθινό. Αληθινός γιατί κάποτε είχε υπάρξει.

    Όταν μεγάλωσα λιγάκι, δηλαδή στις πρώτες πια τάξεις του γυμνασίου, συνέχισα να πηγαίνω στα μουσεία με τον πατέρα μου.

    Τις ώρες που βρισκόμουν εκεί ένιωθα σαν να μπαίνω μέσα σε έναν άλλο κόσμο. Φανταστικό μα και συνάμα τόσο αληθινό. Αληθινός γιατί κάποτε είχε υπάρξει

    Πλέον είχα περισσότερες απορίες: «Πώς λέγεται αυτό το αγγείο, πατέρα; Ποια ήταν η χρήση του;». Στεκόμουν για ώρες μπροστά από τις προθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ήθελα να διαβάσω τα πάντα. Να ρουφήξω όσο περισσότερες γνώσεις μπορούσα.

    Όταν περνούσαμε μπροστά από κάποια επιγραφή, προσπαθούσα να τη διαβάσω, να αποκρυπτογραφήσω το νόημά της. Ποτέ δεν βαριόμουν. Όταν έβλεπα τα εκθέματα, με κατέκλυζε ένας περίεργος ενθουσιασμός. Ένιωθα σαν να κοιτάω για λίγο μέσα από την κλειδαρότρυπα του παρελθόντος.

    Στο λύκειο αποφάσισα συνειδητοποιημένα ότι θέλω να σπουδάσω Αρχαιολογία. Όχι μόνο επειδή με γοήτευαν τα σπουδαία ευρήματα και τα έργα τέχνης της αρχαιότητας, αλλά γιατί ήθελα να συμβάλλω στην ανασύνθεση της γνώσης μας για το παρελθόν. Να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου σε αυτό που ονομάζεται επιστήμη της αρχαιολογίας. Να ξεναγώ πλέον η ίδια τα παιδιά στα μουσεία.

    Συνειδητοποίησα όμως ότι θα πρέπει να επιλέξω μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Τότε αποφάσισα πως θέλω να ασχοληθώ με τη Μινωική Κρήτη. Ο μινωικός πολιτισμός πάντοτε με γοήτευε όχι μόνο λόγω της ιδιαίτερης αισθητικής του, αλλά κυρίως επειδή ήταν –και είναι– ένα ερευνητικό πεδίο με πολλά ανοιχτά ερωτήματα.

    Ερωτήματα που περιμένουν πειστικές απαντήσεις. Πλέον είμαι στην άλλη πλευρά της ιστορίας· είμαι αυτή που θα προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις.

    banner_300_250
    Picture of Χαρά Αναστασάκη
    Η Χαρά Αναστασάκη είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης

    MORE STORIES

    Σιδηρόπουλος_Θέμελης_Ο Πάνας, ο κασμάς του Κωστή και η Αφροδίτη της Ελεύθερνας_shortstories.gr
    Short

    Αρχαία Ελεύθερνα: Η Αφροδίτη από το στρώμα καταστροφής

    Ο Κλεάνθης Σιδηρόπουλος γράφει στο Short Stories για τα συναισθήματα των ανθρώπων που συμμετείχαν στην ανασκαφή της Ελεύθερνας στην Κρήτη, όταν το 2000 βρέθηκαν τα εξαιρετικά αγάλματα της Αφροδίτης με το σανδάλι και του Πάνα

    Maria Chatzidaki_Με τα παιδιά, τη γάτα Νεφέρ και τη μέλισσα Μελίνα στα Μάλια short stories gr
    Short

    Με τα παιδιά, τη γάτα Νεφέρ και τη μέλισσα Μελίνα στα Μάλια

    Η Μαρία Χατζιδάκη εξιστορεί στο Short Stories την περιπέτεια της μετάβασής της από τον χώρο της αρχαιολογίας σε αυτόν της εκπαίδευσης, αλλά και της συνάντησης των δύο σε εκπαιδευτικές δράσεις όπως αυτές που σχεδίασε για το μινωικό ανάκτορο Μαλίων