Συζητώντας για τον Νίκο Ρωμανό με έναν μαθητή μου

– Ποιες;

– «Κύριε Πέτρο, παραδοθήκαμε για να μην κινδυνεύσει η ζωή του ομήρου»! Ναι, Νικόλα, στην πιο θυμωμένη στιγμή τους η αξία της ανθρώπινης ζωής είχε μεγαλύτερη αξία από την οργή που ένιωθαν. Αυτός που εξαγριώθηκε με τη δολοφονία του καλύτερού του φίλου, ο οποίος είχε ξεψυχήσει στην αγκαλιά του, είχε το ηθικό ανάστημα –και επιβλήθηκε στον εαυτό του, αλλά και στον θυμό του– να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή. Ναι, Νικόλα. Από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να μου καταθέσει τον αξιακό του κώδικα.

– Κι όμως, ρε δάσκαλε, ο Νίκος είναι πάλι φυλακή. Προφυλακιστέος με ένα σωρό κατηγορίες. Για βία κατά της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

– Το κατηγορητήριο, Νικόλα, στηρίζεται σε ένα αποτύπωμα.

– Το πρόσεξα. Σε αποτύπωμα που βρέθηκε σε μια σακούλα σκουπιδιών. Μαζί με δεκάδες άλλα αποτυπώματα που ακόμη δεν έχουν ταυτοποιηθεί. Αυτό σημαίνει ότι τη σακούλα την έχουν χρησιμοποιήσει πολλοί άνθρωποι.

– Σωστά. Η σακούλα πήγε από χέρι σε χέρι μέχρι να καταλήξει στο διαμέρισμα που ανατινάχτηκε. Σε πόσα χέρια; Σε δέκα; Σε είκοσι; Παραπάνω; Θα μας το πουν όταν μετρήσουν όλα τα αποτυπώματα που βρέθηκαν ή θα βρεθούν. Υπάρχει σύνδεση στο αποτύπωμα του Νίκου και των εμπλεκόμενων στο ανατιναγμένο διαμέρισμα; Εγώ λέω ότι αν υπήρχε θα το είχαμε μάθει. Οι κινήσεις και οι επαφές του συνονόματού σου είναι γνωστές.

– Μα τότε, δάσκαλε, η υπόθεση φαίνεται να «μπάζει» από παντού. Γιατί ο Νίκος είναι προφυλακισμένος;

– Άκου, Νικόλα. Ο Νίκος μπήκε φυλακή τον Φεβρουάριο του 2013 για απόπειρα ληστείας. Όσο ήταν φυλακή τέλειωσε το λύκειο –ναι, φοίτησε στο ίδιο σχολείο μ’ εσένα–, έδωσε Πανελλήνιες και πέτυχε στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης Μονάδων Υγείας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Το 2019 αποφυλακίστηκε και συνέχισε τις σπουδές του. Μέχρι σήμερα δεν έχει απασχολήσει τις αστυνομικές ή ανακριτικές αρχές για οτιδήποτε. Πιστεύω ότι σε οποιοδήποτε δικαστήριο κι αν οδηγηθεί, θα αθωωθεί. Το θέμα είναι να οδηγηθεί, αν το αποφασίσουν οι αρμόδιοι λειτουργοί, στο δικαστήριο χωρίς να είναι προφυλακισμένος.

Εσύ, Νικόλα, γνωρίζεις τις συνθήκες της φυλακής. Πόσο μάλλον όταν είσαι αθώος. Πόσο μάλλον όταν έχουν αθωωθεί όλοι όσοι οδηγήθηκαν στη φυλακή με παρόμοια ευρήματα (αποτύπωμα σε κινητό σημείο).

– Δάσκαλε, αφού είναι έτσι, γιατί ταλαιπωρείται για μια ακόμη φορά;

– Νικόλα, έχω γνωρίσει στη διάρκεια τόσων χρόνων άξιους δικαστικούς λειτουργούς. Είναι όλοι; Δεν το γνωρίζω, όμως υπάρχουν άξιοι, ακέραιοι που υπηρετούν τη δικαιοσύνη εν ονόματί μας. Όσοι κι αν είναι, οφείλουμε να τους στηρίζουμε. Έτσι δυναμώνει η φωνή τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνωρίζω όλες τις πτυχές τις υπόθεσης. Μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι γνωρίζουν. Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι οι συνήγοροι του Νίκου έχουν από τον νόμο τη δυνατότητα να ζητήσουν επανεξέταση της απόφασης για προφυλάκιση.

– Κι εμείς; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;

– Άκου, Νικόλα μου. Εμείς, παρά τη θλίψη μας ή τον θυμό μας, πρέπει να είμαστε δίπλα στον Νίκο και να κάνουμε ό,τι εκείνος θέλει. Ο Νίκος δεν ανήκει ούτε σ’ εμάς ούτε σε αυτούς ούτε στους άλλους. Ο Νίκος ανήκει στον εαυτό του. Και οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ο Νίκος πρέπει πρώτα απ’ όλα να ζήσει. Κι όλοι εμείς να βρεθούμε σύμμαχοι του Νίκου στη ζωή. Μετά όλα τα άλλα. Θα κάνουμε ό,τι θελήσει εκείνος. Θα μας το πουν οι συνήγοροί του. Εκείνος τους επέλεξε.

– Ναι, δάσκαλε. Ό,τι θελήσει ο Νίκος. Να μας το ζητήσει είτε ο ίδιος είτε μέσω των συνηγόρων του. Κι εμείς θα είμαστε εκεί. Του το οφείλουμε.

– Για την αξία της ζωής. Της όμορφης ζωής!