Skip to content
Home » Είναι τόσο ενοχλητικό σε κάποιους ακόμη και να μας ακούνε να μιλάμε στη γλώσσα μας;

Είναι τόσο ενοχλητικό σε κάποιους ακόμη και να μας ακούνε να μιλάμε στη γλώσσα μας;

    Είναι τόσο ενοχλητικό σε κάποιους ακόμη και να μας ακούνε να μιλάμε στη γλώσσα μας;

    Published

    Είναι τόσο ενοχλητικό σε κάποιους ακόμη και να μας ακούνε να μιλάμε στη γλώσσα μας;

    Published
    Η Μαρία Σαμπάνη αφηγείται στο Short Stories μια ιστορία από αυτές που βιώνει καθημερινά και αναρωτιέται τι είναι τελικά αυτό που οδηγεί πολλούς να είναι εχθρικοί απέναντι στους Τσιγγάνους

    Εχω αντιμετωπίσει πολλές φορές ρατσισμό, χωρίς να έχω κάνει τίποτε. Φαίνεται στο πρόσωπο, στην έκφραση των ανθρώπων όταν μας βλέπουν. Μας αντιμετωπίζουν με τρόπο αρνητικό, ρατσιστικό.

    Μια φορά που είχα πάει στο σουπερμάρκετ με τα δυο μου παιδιά, τη Χριστίνα και τον Μιχαήλ, ήταν δυο κυρίες που ψώνιζαν και στέκονταν και μας κοίταζαν. Και λέει η κόρη μου: «Μαμά, έχουμε κάτι και μας βλέπουν;».

    «Δεν πειράζει, Χριστίνα μου» της λέω. «Ας μας βλέπουν, είμαστε όμορφες». Εγώ αυτά τα διαχειρίζομαι με πιο ήρεμο τρόπο. Ενώ καταλαβαίνω.

    Δεν ξέρω τι λέγανε οι δυο γυναίκες, η μία στην άλλη, αλλά φαινόταν πως μας κοροϊδεύανε. Ενώ ήμασταν και ντυμένοι καλά και δεν είχαμε πει κάτι ούτε είδανε από εμάς κάτι άσχημο. Ψωνίζαμε απλώς στο σουπερμάρκετ.

    Αρχίνησε πάλι η Χριστίνα: «Μαμά, κάτι λένε για εμάς». «Ας λένε, Χριστίνα μου, ό,τι θέλουν» της απάντησα, «εμείς θα δούμε εδώ τι θέλουμε, θα ψωνίσουμε και θα φύγουμε. Δεν πειράζει».

    Δεν ξέρω τι λέγανε οι δυο γυναίκες, αλλά φαινόταν πως μας κοροϊδεύανε. Ενώ ήμασταν ντυμένοι καλά και δεν είδανε από εμάς κάτι άσχημο

    Μετά όμως αρχινάνε να γελάνε και γυρίζει και τους λέει η Χριστίνα: «Είδατε κάτι και γελάτε μ’ εμάς;». «Όχι, κορίτσι μου» απαντάει η μια, «εμείς δεν είδαμε κάτι». «Και γιατί γελάτε» λέει η Χριστίνα, «ενώ εδώ και πόσα λεπτά μας βλέπετε και μιλάτε;».

    «Να σου πω» της λέει η γυναίκα, «είσαι και μικρό κορίτσι. Εμείς δεν βλέπαμε εσένα».

    – Βλέπατε, γιατί είμαστε Τσιγγάνοι.

    – Και Τσιγγάνοι να είστε, δεν μας ενδιαφέρει.

    Ενώ δεν κάναμε κάτι, μας κοιτούσαν, μας σχολίαζαν, γελούσαν μαζί μας, μας κορόιδευαν. Αλλά δεν το παραδέχτηκαν. Ακόμη κι όταν το αρνήθηκαν, το κάνανε με ειρωνεία.

    Δεν ήταν από το ντύσιμο που μας κατάλαβαν. Δεν φορούσαμε τσιγγάνικα ρούχα. Ήταν επειδή μιλάγαμε μεταξύ μας στη γλώσσα μας.

    Δεν ξέρω γιατί κι αυτό ακόμη, να μιλάμε απλώς τη γλώσσα μας χωρίς να πειράζουμε κανέναν, είναι τόσο ενοχλητικό για κάποιους, ώστε να μας κοροϊδεύουν.

    Picture of Μαρία Σαμπάνη
    Η Μαρία Σαμπάνη ασχολείται με τα οικιακά

    Αφήγηση στον
    Στάθη Γκότση

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το ντοκιμαντέρ «Sam Roma: Είμαστε Τσιγγάνοι» της Μαρίνας Δανέζη

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Μικρές ιστορίες Ρομά Τσιγγάνοι Σταύρος Ψυλλάκης shortstories.gr
    Short

    «Δώσε μου ένα ευρώ…»

    Ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης αφηγείται στο Short Stories στιγμές από τη γνωριμία του με μια οικογένεια Ρομά από το Ζεφύρι, την περίοδο των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ «Μικρές ιστορίες Ρομά»

    Στέλλα Φαϊτάκη_Αέρας στους δρόμους είμαστε οι Τσιγγάνοι short stories gr
    Short

    «Aέρας στους δρόμους είμαστε οι Τσιγγάνοι»

    Η Στέλλα Φαϊτάκη αφηγείται για το Short Stories στιγμές από τη συνεργασία της με την Κατερίνα και μια ομάδα νεαρών Ρομά της Χίου, σε μια δράση γνωριμίας με τα μνημεία της πόλης της Χίου

    θεολόγο τσιγγάνοι ρομά shortstoriesgr
    Short

    «Προσεύχεσαι στα γύφτικα, γι’ αυτό δεν θα σε ακούσει ποτέ ο θεός»

    Η Μαρία Δημητρίου αφηγείται στο Short Stories μια ιστορία με τον θεολόγο καθηγητή της, χαρακτηριστική για τη μισαλλοδοξία που διακατέχει πολλούς, τονίζοντας ωστόσο και τη δυναμική αντίδραση της ίδιας και της μητέρας της