Αγαπημένη μου,
Αν και το θέλω πολύ, δεν μπορώ να ξεχάσω τη μέρα εκείνη που η διαπεραστική ακτίνα των ματιών σου διεθλάσθη πάνω στο τριγωνικό πρίσμα της καρδιάς μου.
Είναι τόσο ισχυρή η ισοδυναμία της ψυχικής και σωματικής σου ομορφιάς όσο και το συμπέρασμα της Θεωρίας της Σχετικότητας, η ισοδυναμία μάζας – ενέργειας E=mc2.
Όπως η Γη έλκεται από τον Ήλιο, έτσι κι εγώ έλκομαι από σένα με δύναμη αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης που μας χωρίζει.
Οφείλεται πράγματι η αγάπη μου αυτή στον νόμο της παγκόσμιας έλξης του Newton ή μήπως στον νόμο του Coulomb;
Πράγματι η έλξη αυτή κάνει την καρδιά μου να διαγράφει κβαντική κυκλική τροχιά σαν ερωτευμένο ηλεκτρόνιο γύρω από τον πυρήνα του.
Θα γίνω άραγε ο δορυφόρος σου που περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη του; Για ένα να είσαι σίγουρη∙ ασκείς σ’ εμένα την κεντρομόλο δύναμη της κυκλικής τροχιάς των συναισθημάτων μου.
Ομολογώ ότι είσαι ο γεωμετρικός τόπος των σκέψεών μου, η τέμνουσα και συνάμα η εφαπτομένη των στεναγμών μου, το σημείο τομής των διαλογισμών μου. Αποτελείς το βαρύκεντρο του τριγώνου της ζωής μου.
Οι θαυμαστές σου ακτίνες καμπυλότητας προκάλεσαν κβάντωση κατεύθυνσης των σκέψεών μου, το δε βλέμμα σου καθολικό βραχυκύκλωμα στα ηλεκτρόδια των συναισθημάτων μου.
Πίστεψέ με ειλικρινά, μου προκαλείς ταραχή, σαν εκείνη της απόρριψης του Ευκλείδειου Αιτήματος, αποτελείς δε για μένα το όριο σύγκλισης της ακολουθίας της ζωής μου.
Σε τι τέλος πάντων οφείλεται η δημιουργία του συγκλονιστικού μαγνητικού πεδίου γύρω σου; Πού οφείλεται η μαγνήτιση του επαγωγικού σου πηνίου που με τραβά υπό γωνία 180ο και με σταθερή ταχύτητα ίση με την ταχύτητα cο του φωτός στο κενό; Μήπως έχει ενωθεί με ηλεκτρική πηγή εναλλασσόμενης τάσης και αμελητέας εσωτερικής αντίστασης, προκαλώντας μαγνητική επαγωγή στο δίπολο της καρδιάς μου;
