Skip to content
Home » Ο πατέρας μου ο ζωγράφος Σωτήρης Τζαμουράνης και ο πίνακας που δεν πούλησε

Ο πατέρας μου ο ζωγράφος Σωτήρης Τζαμουράνης και ο πίνακας που δεν πούλησε

    Ο πατέρας μου ο ζωγράφος Σωτήρης Τζαμουράνης και ο πίνακας που δεν πούλησε

    Published
    Σωτήρης Τζαμουράνης, «Το λιμανάκι στο Νέο Οίτυλο ή Τσίπα της Μάνης», ελαιογραφία (1988)

    Ο πατέρας μου ο ζωγράφος Σωτήρης Τζαμουράνης και ο πίνακας που δεν πούλησε

    Published
    Σωτήρης Τζαμουράνης, «Το λιμανάκι στο Νέο Οίτυλο ή Τσίπα της Μάνης», ελαιογραφία (1988)
    Η Κατερίνα Τζαμουράνη γράφει στο Short Stories για τον πατέρα της Σωτήρη Τζαμουράνη, ο οποίος άφησε τη δουλειά του για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στην τέχνη, και για τον πίνακα με το μανιάτικο λιμανάκι του που της έκανε τη χάρη να μην τον πουλήσει

    Oταν ήμουν μικρή και με ρωτούσαν τι δουλειά κάνει ο πατέρας μου πάντα έλεγα με σιγουριά πως είναι ζωγράφος, ψαράς και μηχανικός.

    Ψαράς γιατί πάντα τον θυμάμαι στον ελεύθερο χρόνο του να πηγαίνει στη βάρκα του και να ψαρεύει. Και φυσικά να τρώμε συχνά ψάρια. Μηχανικός γιατί το άκουγα να το συζητάει με τη μητέρα μου το απόγευμα όταν γυρνούσε από το εργοστάσιο του Levi’s.

    Ζωγράφος γιατί ζωγράφιζε κάθε απόγευμα με βράδυ στο τραπέζι που διάβαζα και μοιραζόμασταν. Τα μολύβια μου ήταν παρέα με τα πινέλα του.

    Μια μέρα άκουσα τη μαμά μου να διαμαρτύρεται γιατί ο πατέρας μου παραιτήθηκε από το εργοστάσιο, για λόγους που τότε δεν καταλάβαινα. Θα ζωγράφιζε μόνο και θα πουλούσε τους πίνακές του. Και από αυτό θα ζούσαμε. Άκουσα τη μητέρα μου να εκφράζει ανασφάλεια από την επιλογή του. Εγώ όμως ένιωθα πως ο πατέρας μου αγαπούσε να ζωγραφίζει.

    Βιώσαμε μια επανάσταση στην οικογένειά μας από τον πατέρα μας που είχε σαν σύνθημα ότι αυτό με το οποίο ασχολούμαστε για να ζήσουμε πρέπει να το αγαπάμε. Και ότι αξίζει τον κόπο να τολμάμε τις αλλαγές στη ζωή μας.

    Έτσι άρχισαν οι εκθέσεις και τα ταξίδια του στον Πειραιά, στην Αθήνα, την Πάτρα, την Τρίπολη και σε άλλες πόλεις. Ζωγράφιζε κι έκανε εκθέσεις. Ερχόταν πίσω με εμπειρίες, δώρα, βιβλία και καινούργιες παραγγελίες.

    Για τον πατέρα μου η ζωγραφική ήταν αγάπη. Ήταν έκφραση, τρόπος και μελέτη της ζωής. Γέμιζε το σπίτι μας με θαλασσογραφίες, ήρεμα πρωινά, ηλιοβασιλέματα με μανιάτικα και ακοβίτικα τοπία, μελέτες και στιγμιότυπα από τη ζωή των ανθρώπων στην ύπαιθρο, τη φύση, αλλά και από στιγμές της τοπικής ιστορίας.

    Οι πίνακές του έχουν ομορφιά, ισορροπία, ποίηση. Τα χρώματά του ζωντανά, φωτεινά και πραγματικά. Έβλεπε τον κόσμο πιο όμορφο από ότι ήταν. Του άρεσε να διαβάζει Παπαδιαμάντη και να μελετάει βιβλία τέχνης.

    Τότε ξεχώρισα έναν πίνακα. Ένα μανιάτικο λιμανάκι στο Νέο Οίτυλο (Τσίπα). Του ζήτησα να μην τον πουλήσει – μου άρεσε. Δεν μου χάλασε το χατίρι

    Είχε πάντα κοντά του κάποιο βιβλίο για να διαβάζει τα βράδια. Όταν άρχισα κι εγώ να διαβάζω Παπαδιαμάντη, κατάλαβα την έμπνευση που του έδινε.

    Ήταν χειμώνας του 1990, θυμάμαι. Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Έκανε μια από τις ετήσιες εκθέσεις του. Μου άρεσε ο Πειραιάς. Είτε γιατί βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Είτε γιατί περίμενα πώς και πώς να ανέβω τις σκάλες του υπέροχου αυτού κτιρίου και να μπω στην ισόγεια αίθουσα με τους άνετους καναπέδες και τα ιδιαίτερα τραπεζάκια.

    Οι τοίχοι του γεμάτοι με τους υπέροχους πίνακες για να τους δουν οι φίλοι του και οι συλλέκτες που έρχονταν στην έκθεση. Στον Πειραιά έφερνε πολλά μανιάτικα τοπία και θαλασσογραφίες. Πάντα πετύχαινα και καμιά συναυλία κλασικής μουσικής στο θέατρο. Εκείνη τη φορά άκουσα στο πιάνο τον Σγούρο.

    Τότε ξεχώρισα έναν πίνακα. Ένα μανιάτικο λιμανάκι στο Νέο Οίτυλο ή Τσίπα. Του ζήτησα να μην τον πουλήσει – μου άρεσε. Του τον είχαν ζητήσει. Δεν μου χάλασε το χατίρι. Ο κύριος μάλιστα που τον είχε ζητήσει του ακύρωσε άλλον έναν που είχε αγοράσει.

    Από τότε τον έχω κοντά μου συντροφιά να γεμίζει την καθημερινότητά μου με χρώματα, να γεμίζει το κενό της απουσίας του, πλέον, και να θυμάμαι να αγαπάω ό,τι κάνω.

    Picture of Κατερίνα Τζαμουράνη
    Η Κατερίνα Τζαμουράνη είναι αρχαιολόγος – μουσειολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Δημήτρης Ανδρεάδης ΖΩΓΡΑΦΟΣ SHORT STORIES GR
    Short

    Ο ζωγράφος Δημήτρης Ανδρεάδης και τα έργα που πονάνε αλλά λάμπουν

    Λίγο πριν από τα εγκαίνια της έκθεσής του ο Δημήτρης Ανδρεάδης κάνει στο Short Stories μια προσωπική κατάθεση για τον καλλιτέχνη που αν και ζει μέσα σε συνθήκες οικονομικής αγριότητας, καταφέρνει να βγει στο φως

    Natasha Blatsiou_άκου το ποτάμι
    Short

    Άκου το ποτάμι, έχει να σου πει πολλές ιστορίες

    Η Νατάσσα Μπλάτσιου μιλάει στο Short Stories για τις σκέψεις και τις αγωνίες που την οδήγησαν στη δημιουργία του «Άκου το ποτάμι», το οποίο συμμετέχει στο Τμήμα Podcast του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης