Ο Γιάννης Ηλιάδης γεννήθηκε το 1892 στο Gümüş Maden, στην Αργυρούπολη Πόντου. Το 1913 κατατάσσεται εθελοντής στον ελληνικό στρατό και συμμετέχει στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Η συμμετοχή του αυτή καθιστά απαγορευτική την επιστροφή στο χωριό του – η Τουρκία βρίσκεται στο αντίπαλο στρατόπεδο. Καταφεύγει στην Αθήνα και το 1915 μεταναστεύει στην Κύπρο. Εκεί εργάζεται ο αδελφός του Παύλος, στα μεταλλεία του χωριού Αμίαντος, όταν σταματά η λειτουργία των μεταλλείων Μποδοσάκη στον Πόντο στα οποία απασχολούνταν ως εργοδηγός. Στο καράβι ο Γιάννης γνωρίζεται με Αρμένιους αγγειοπλάστες.
Στη Λεμεσό επανενώνεται με τον αδελφό του. Μεταβαίνει στη μονή Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο και οι μοναχοί τον έστειλαν στο χωριό Τάλα όπου εργάστηκε στην κατασκευή πιθαριών. Αργότερα εργάζεται σε αγγειοπλαστείο της Λευκωσίας, στου Αλέκου Πιπερίδη, Ελλαδίτη από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Ακολούθως στο αγγειοπλαστείο του Κώστα Χριστοδουλάκη στην Αγία Παρασκευή Λαπήθου μέχρι τη διάλυσή του, γύρω στο 1920.
Το 1918 γνωρίζει τη Λαπηθιώτισσα Κυριακή Πιπερίδη, την οποία νυμφεύεται το 1919 στον Άγιο Λουκά Λαπήθου. Το 1920 γεννιέται ο γιος του Κώστας. Μεταξύ 1921 και 1923 γεννιέται ο Φώτος, ο οποίος πεθαίνει τριών χρόνων. Το 1927 γεννιέται η Ανατολή.
Μια ρήξη με την οικογένεια Πιπερίδη τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την Κύπρο (1930). Μεταβαίνει στην Ελλάδα, όπου από το 1930 μέχρι το 1935 εργάζεται στο εργοστάσιο Κεραμεικός στο Νέο Φάληρο, με δραστηριότητα «την αγγειοπλαστική εν τη κατασκευή και πώληση πάντων των εξ oπτής γης κατασκευασμάτων πορσελάνης και ψευδοπορσελάνης». Διευθυντής ο Πάνος Βαλσαμάκη, με σπουδές στο Παρίσι στην κεραμική και τη ζωγραφική.
