Το καλοκαίρι του 2022, βγαίνοντας στον πηγαιμό για τη θεατρική μας Ιθάκη, η Κατερίνα Μπιλάλη και εγώ, ως TheARTES, πλέοντας σε λιμένας πρωτοϊδωμένους της παγκόσμιας δραματουργίας, αναζητώντας ένα θεατρικό έργο, για να πραγματώσουμε επί σκηνής τις καλλιτεχνικές μας αναζητήσεις και ανησυχίες, το φθάσιμο του προορισμού μας ήταν το νησί που λέγεται Ay, Carmela! του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρα.
Αραγμένοι λοιπόν στην Ιθάκη-Carmela μας, έχοντας αποφύγει τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, δίχως να φοβόμαστε τον θυμωμένο Ποσειδώνα, διανύουμε ήδη την τρίτη χρονιά των παραστάσεών μας.
Αυτό που μας κέρδισε εξαρχής στο έργο είναι ότι ο συγγραφέας του καταφέρνει ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα. Με όχημα το χιούμορ μιλάει για σοβαρά κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, δημιουργώντας στο κοινό μια αμφισημία και μια ένταση συναισθημάτων.
Μέσα από το αντιπολεμικό μήνυμά του θίγουμε ζητήματα αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού, αγάπης, ελευθερίας, ισότητας, δικαιοσύνης, ηθικής, αξιοπρέπειας και θάρρους. Αναφερόμαστε στη σπουδαιότητα του να μην περάσει στη σφαίρα της λήθης η συλλογική ιστορική μνήμη.
Με έναν ιδιαίτερα ευφυή τρόπο το έργο μας καταφέρνει να περάσει τεχνηέντως τα μηνύματά του στο κοινό. Μέσα από το χιούμορ, το μαύρο χιούμορ, των ιλαρών και των τραγικών καταστάσεων που βιώνουν αναγκαστικά δύο περιοδεύοντες ηθοποιοί. Σύντροφοι στη ζωή και τη σκηνή.
Αυτό είναι και το δεύτερο στοιχείο του έργου που μας εξιτάρισε. Το ότι έχει ως πρωταγωνιστές του δύο περιοδεύοντες συναδέλφους μας οι οποίοι αντιμετωπίζουν με ευτράπελα μια δύσκολη συνθήκη. Μέσω της Καρμέλα και του Παουλίνο, οι οποίοι στέκονται ως η ουσία και η φωνή μιας συλλογικής τραγωδίας, όπως είναι ο εμφύλιος πόλεμος, μας δίνεται η δυνατότητα να διερευνήσουμε τη δύναμη, τη μαγεία και τα σύνορα του θεάτρου.
Στην παράστασή μας ο κόσμος του θεάτρου παίρνει μια προφανή ιδεολογική θέση ενάντια στις βαρβαρότητες του πολέμου. Και ενάντια στη λήθη αυτών που τις υπέστησαν.
