Skip to content
Home » Η εμπειρία της Βικτόρια Χίσλοπ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Η εμπειρία της Βικτόρια Χίσλοπ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

    Η εμπειρία της Βικτόρια Χίσλοπ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

    Published
    Η Βικτόρια Χίσλοπ στην απονομή των βραβείων της Αγοράς του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

    Η εμπειρία της Βικτόρια Χίσλοπ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

    Published
    Η Βικτόρια Χίσλοπ στην απονομή των βραβείων της Αγοράς του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
    Η Βικτόρια Χίσλοπ αφηγείται στο Short Stories σκέψεις και συναισθήματα από τις συναντήσεις της με ανερχόμενους κινηματογραφιστές ως πρέσβειρα της Αγοράς του φετινού Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

    Αναρωτιόμουν, με μια δόση περιέργειας αλλά και νευρικότητας, πώς θα ήταν να βρίσκομαι σε μια πόλη γεμάτη σκηνοθέτες, παραγωγούς και ηθοποιούς. Όλοι συγκεντρωμένοι για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ως μυθιστοριογράφος και όχι κινηματογραφίστρια, αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να νιώσω πραγματική σύνδεση με αυτούς τους ανθρώπους.

    Το γούστο μου στον κινηματογράφο είναι ευρύ. Ωστόσο υπάρχει κάτι για το οποίο είμαι απολύτως βέβαιη. Οι λιγότερο αγαπημένες μου ταινίες είναι αυτές με προϋπολογισμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Συχνά η απόλαυσή μου για μια ταινία μοιάζει να είναι αντιστρόφως ανάλογη με το ποσό που έχει δαπανηθεί για αυτή.

    Μπορώ ειλικρινά να πω ότι απεχθάνομαι τα blockbusters. Γνωρίζοντας πως αυτό που βλέπω στην οθόνη είναι ειδικά εφέ και ηθοποιοί που κάνουν ό,τι κάνουν μόνο για τα χρήματα. Star Wars, Avatar, Marvel – όλα αυτά με αφήνουν αδιάφορη. Και οι ταινίες του Τομ Κρουζ για μένα είναι απλώς μια αφορμή για έναν υπνάκο.

    Συχνά στις μεγάλες παραγωγές η αφήγηση είναι τετριμμένη ή κακοφτιαγμένη. Αντίθετα όσο μικρότερο είναι το μπάτζετ τόσο πιο δυνατή πρέπει να είναι η ανθρώπινη ιστορία. Όπως άλλωστε και οι ερμηνείες.

    Η πλέον αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών είναι ο Locke (2014). Ο Τομ Χάρντι βρίσκεται στο τιμόνι του αυτοκινήτου του για 85 λεπτά μιλώντας στο τηλέφωνο, ενώ μια κρίση στη ζωή του ξεδιπλώνεται με καταιγιστικό ρυθμό. Το σάουντρακ δε είναι μαγευτικό. Παρόλο λοιπόν που ο προϋπολογισμός ήταν μόλις δύο εκατ. δολάρια, η ταινία απέφερε πάνω από πέντε εκατ. δολάρια. Ήταν μια ταινία που με καθήλωσε και δεν θα ξεχάσω ποτέ.

    Ως ambassador της Αγοράς του φεστιβάλ παρακολούθησα τις παρουσιάσεις των δημιουργών που ξεκινούν το συναρπαστικό ταξίδι της πρώτης τους ταινίας. Αλλά και εκείνων που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ολοκλήρωσης του φιλμ τους. Στις δύο κατηγορίες, Crossroads και Works in Progress, συμμετείχαν δημιουργοί που αναζητούσαν την υποστήριξη για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο.

    Στην Αγορά του φεστιβάλ είδα αναπάντεχες και αυθεντικές ανθρώπινες ιστορίες. Τα συναισθήματά μου με πλημμύρισαν και η καρδιά μου γέμισε με χαρά

    Οι προϋπολογισμοί που αναφέρθηκαν κυμαίνονταν από λιγότερο από 420.000 ευρώ έως 2,4 εκατ. ευρώ. Κάθε πρότζεκτ είχε γεννηθεί από το πάθος του δημιουργού του. Κανένα δεν ήταν κυνικό.

    Οι περισσότερες ιστορίες ξεκινούσαν από καθημερινές καταστάσεις, όπως αυτές που ζούμε όλοι μας, και στη συνέχεια συνέβαινε κάτι απρόσμενο, κάτι που ανέτρεπε τα δεδομένα και προκαλούσε την αλλαγή. Οι τοποθεσίες δε όπου ξεδιπλώνονται οι ιστορίες είναι οικείες, καθημερινές.

    Είδα αναπάντεχες και αυθεντικές ανθρώπινες ιστορίες. Τα συναισθήματά μου με πλημμύριζαν ξανά και ξανά όχι όπως συμβαίνει όταν ο Τομ Κρουζ πετάει από ένα βουνό με μια μηχανή, αλλά με έναν τρόπο βαθύτερο. Η καρδιά μου γέμισε με χαρά περισσότερες φορές από όσες μπορούσα να μετρήσω.

    Και κάπου εκεί, στη σκηνή του Ολύμπιον στη Θεσσαλονίκη, ένιωσα αληθινή σύνδεση με τους ανθρώπους που παρουσίαζαν τις ιδέες τους. Μπορούσα να φανταστώ τη στιγμή που μια ιδέα τους «χτύπησε» – το «εύρηκα» που τους έκανε να καταλάβουν ότι είχαν στα χέρια τους τον πυρήνα μιας σημαντικής ιστορίας.

    Είναι αυτές οι στιγμές που μια ιδέα σε κατακλύζει και ξέρεις ότι πρέπει να την αναπτύξεις –ίσως και εμμονικά– μέχρι να είναι έτοιμη να παρουσιαστεί στον κόσμο. Στον κινηματογράφο, ή –στη δική μου περίπτωση– στις σελίδες ενός βιβλίου.

    Είδα στα πρόσωπά τους την ίδια πεισματάρικη αποφασιστικότητα που νιώθω κι εγώ – ακόμη και όταν μια ιδέα δεν είναι εμπορική ή συμβατική, αλλά ξέρεις ότι είναι μια ιστορία που αξίζει να ειπωθεί.

    Και κάθε τόσο σκεφτόμουν το Locke – μια ταινία που έγινε με λίγα χρήματα, αλλά με πολλή αγάπη και ακλόνητη αυτοπεποίθηση. Ευχόμουν λοιπόν σε όλους τους δημιουργούς που συνάντησα να βρουν τον δρόμο τους και να πετύχουν. Να δούμε την ιστορία καθενός στη μεγάλη οθόνη.

    •••

    Στο πλαίσιο του 65ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η Αγορά (το αναπτυξιακό τμήμα του φεστιβάλ που υποστηρίζει την κινηματογραφική παραγωγή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου) γιόρτασε φέτος την 20ή επέτειό της με ambassador τη Βρετανίδα συγγραφέα Βικτόρια Χίσλοπ.

    Δείτε τα φετινά βραβεία της Αγοράς του ΦΚΘ εδώ.

    banner_300_250
    Picture of Βικτόρια Χίσλοπ
    Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι συγγραφέας

    ΜετάφρασηΕπιμέλεια
    Μαρίνα Αγγελάκη

    Πορτρέτο
    Bill Waters

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης shortstories Ολύμπιον
    Short

    Εμείς και τα άβολα καθίσματα του Ολύμπιον

    Η Ελίζ Ζαλαντό αφηγείται στο Short Stories τη «συγκρουσιακή» σχέση της με τα καθίσματα του ιστορικού κινηματογράφου Ολύμπιον και την ιστορία της αλλαγής τους με γνώμονα, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά της, την άνεση των θεατών

    γάτος Πάνος Κούτρας shortstoriesgr
    Short

    Η μέρα που κατάλαβα ότι δεν είμαστε μόνοι

    Ο σκηνοθέτης Πάνος Χ. Κούτρας αφηγείται στο Short Stories μια συγκινητική ιστορία για τον φαινομενικά αδιάφορο και μοναχικό Γκαζού, τον γάτο με τον οποίο μοιράστηκε τη ζωή του για χρόνια

    Γιώργος Κρασσακόπουλος Evia Film Project Shortstoriesgr Αιδηψός
    Short

    Tα τρία καλοκαίρια μου στην Αιδηψό για το Evia Film Project

    Ο Γιώργος Κρασσακόπουλος αφηγείται στο Short Stories πώς η «ιαματική» Αιδηψός μπήκε στον χάρτη των διεθνών κινηματογραφικών φεστιβάλ με το Evia Film Project, το οποίο αποτελεί πλέον σημαντικό κομμάτι των καλοκαιριών της

    Photo

    Το ποιητικό σινεμά του Τάκη Κανελλόπουλου

    Η ποιητική ματιά του οραματιστή σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου ξεδιπλώνεται στην έκθεση «Ονειρεύομαι μια εκδρομή», στο πλαίσιο του αφιερώματος στο έργο του από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης