Τη δεκαετία 2003-2013 πήγαινα συχνά πυκνά στο Μεσολόγγι. Έκανα έρευνα για Τα δολάρια του αγίου, το ντοκιμαντέρ που ετοίμαζα για το πανηγύρι του Αϊ-Συμιού. Εκεί γνώρισα έναν μουσικό, από τους πιο σημαντικούς οργανοπαίχτες του ζουρνά που πέρασαν ποτέ από τα πανηγύρια της Αιτωλοακαρνανίας, τον φημισμένο Ηλία Αριστόπουλο, γνωστό με το όνομα Κακαρούκας. Ο Ηλίας έγραψε ιστορία με το δεξιοτεχνικό παίξιμο του ζουρνά. Τόσο ιδιαίτερο που όποιος τον άκουσε μια φορά δεν τον ξέχασε ποτέ.
Όπως έλεγε κι ίδιος: «Έμαθα ζουρνά από εγωισμό γιατί έπαιζε κι ο πατέρας μου και πήγαινα κι έκλεβα τραγούδια μαζί με τ’ αυτί, μετά πήγαινα στο σπίτι και τα ’παιζα».
Πάντα ήθελε να βοηθάει να γλεντάει ο κόσμος, ν’ αναγνωρίζει την αξία του κι έτσι να τιμά τον πατέρα του και το όνομά του.
Ύστερα από τόσα χρόνια που πήγαινα στο Μεσολόγγι γίναμε φίλοι και κουμπαριάσαμε κιόλας, όταν βάφτισα την εγγονή του Σωτηρία-Ζωή.
Το 2012, όταν ήμουν στο τέλος των γυρισμάτων, εξήγησα στον Ηλία ότι δεν θα ξανάρθω πια με κάμερα Γι’ αυτό ήθελα να κάνω ένα γύρισμα στο σπίτι του και να τραβήξω αυτό που ο ίδιος θεωρούσε πιο σημαντικό.
Φτάσαμε λοιπόν στην οικογενειακή κατοικία του, στα περίχωρα του Αγρινίου, η πενταμελής ομάδα του ντοκιμαντέρ και αντικρίσαμε ένα τέλειο set up για το γύρισμα, όπως το βλέπετε και στη φωτογραφία.
Εκείνες τις μέρες οι μουσικοί ετοιμάζονταν για το πιο μεγάλο, απαιτητικό και προσοδοφόρο πανηγύρι, αυτό του Αϊ-Συμιού.
Σε αυτό το πανηγύρι τα όργανα παίζουν από το Σάββατο το βράδυ έως την Τετάρτη το μεσημέρι non stop, χωρίς μικρόφωνα, απόλυτα acoustic. Είναι κάτι απαιτητικό πολύ και εξουθενωτικό επίσης, οπότε η προετοιμασία των μουσικών για το πανηγύρι είναι άκρως σημαντική.
