Skip to content
Home » Η Eπανάσταση του 1821, ο καπετάνιος Άρης και ο «δικός μας» δάσκαλος

Η Eπανάσταση του 1821, ο καπετάνιος Άρης και ο «δικός μας» δάσκαλος

    Η Eπανάσταση του 1821, ο καπετάνιος Άρης και ο «δικός μας» δάσκαλος

    Published
    Ο Σπύρος Αλεξίου (δεξιά) με τον μεγαλύτερο αδελφό του την εποχή που πήγαιναν στο δημοτικό

    Η Eπανάσταση του 1821, ο καπετάνιος Άρης και ο «δικός μας» δάσκαλος

    Published
    Ο Σπύρος Αλεξίου (δεξιά) με τον μεγαλύτερο αδελφό του την εποχή που πήγαιναν στο δημοτικό
    Ο Σπύρος Αλεξίου γράφει στο Short Stories για τα παιδικά του χρόνια επί χούντας, όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, μαθητής Δ' δημοτικού, έγραψε μια έκθεση για την Επανάσταση του 1821, γεμάτη από παράξενες ιστορικές ανακρίβειες

    Ο πατέρας ήταν εργάτης, χαρακτηρισμένος αριστερός. Το μάτι της εξουσίας επάνω του σταθερά. Λάτρευε τα βιβλία, αλλά ο πόλεμος, το κυνηγητό και τα «χαρτιά» δεν επέτρεψαν σπουδές. Τέλειωσε το νυχτερινό γυμνάσιο 38 χρόνων, με παιδί.

    Την περίοδο της χούντας πέρασε αρκετές φορές από το παλιό σπίτι της Μαρίκας Κοτοπούλη όπου στεγαζόταν το Αστυνομικό Τμήμα Ζωγράφου. Ήταν προσεκτικός, «μαζεμένος», τα δύο μικρά παιδιά βάραιναν.

    Ως ένα σημείο. Στο πατάρι του σπιτιού έκρυβε βιβλία. Τον Καραϊσκάκη του Δ. Φωτιάδη, το Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης του Δ. Δημητρίου (Καπετάν Νικηφόρος) και τη Μεγάλη Πορεία, ένα σπάνιο βιβλίο για την κινεζική επανάσταση με πρόλογο του Μάρκου Αυγέρη.

    Τα βράδια, όταν έκλεινε το ραδιόφωνο –τηλεόραση δεν είχαμε–, κατέβαζε ένα βιβλίο και μας διάβαζε ένα κομμάτι, σαν παραμύθι. Στο δημοτικό εμείς, στο κεφάλι μας είχαν ανακατευτεί όλα, όλοι οι ήρωες έπαιζαν σε όλα τα «έργα». Ο Καραϊσκάκης στη γέφυρα του Γοργοπόταμου, ο Κανάρης τίναζε γερμανικά πλοία, ο Βελουχιώτης κυνηγούσε τον Δράμαλη κι όλοι ήταν στη «στρατιά που κατέβαινε προς το Κίτρινο ποτάμι». Τον Χικμέτ δεν τον ξέραμε, τα φανταζόμασταν…

    Το κακό δεν άργησε να γίνει. Πλησίαζε η «εθνική εορτή» και η Δ΄ δημοτικού, η τάξη του μεγάλου γιου, έγραψε την καθιερωμένη έκθεση για την Επανάσταση του 1821 και τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Άριστος μαθητής, έγραψε μια εξαιρετική έκθεση, μόνο που υπήρχαν ιστορικές ανακρίβειες.

    Σύμφωνα με τον πρωτότοκο της οικογένειας, η Eπανάσταση του 1821 ξεκίνησε από το Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας και είχε ως αρχηγό, δίπλα στον Καραϊσκάκη, τον καπετάνιο Άρη! Σίγουρος για την επιτυχία του, τα αφηγήθηκε, καταλεπτώς που λέμε, στη μητέρα, δυσκολευόμενος να καταλάβει την ταραχή της.

    Η ταραχή έγινε μεγαλύτερη την επομένη όταν επιστρέφοντας από το σχολείο την ενημέρωσε πως «την καλούσαν να συναντηθεί επειγόντως με τον δάσκαλο για ένα πολύ σοβαρό θέμα». Αυτό ήταν. Άρχισε να σκέφτεται αστυνομίες και νησίδες του Αιγαίου!

    Κατά τον πρωτότοκο της οικογένειας, η Eπανάσταση του 1821 ξεκίνησε από το Μικρό Χωριό και είχε ως αρχηγό, δίπλα στον Καραϊσκάκη, τον καπετάνιο Άρη

    Η ταραχή έγινε πιο μεγάλη την επομένη όταν επιστρέφοντας από το σχολείο την ενημέρωσε πως «την καλούσαν να συναντηθεί επειγόντως με τον δάσκαλο για ένα πολύ σοβαρό θέμα». Αυτό ήταν. Άρχισε να σκέφτεται αστυνομίες και νησίδες του Αιγαίου!

    Με πόδια που έτρεμαν, όπως μας εξομολογήθηκε πολύ αργότερα, πήγε πρωί πρωί στο σχολείο. Ο δάσκαλος τη δέχτηκε και, προς έκπληξή της, άρχισε να της μιλάει με ενθουσιασμό για τον μαθητή και τις επιδόσεις του και για την «υπέροχη έκθεσή του».

    Η έκπληξη έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν ο δάσκαλος εκτίμησε πως αυτή η εξαιρετική παρουσία οφειλόταν «στην οικογένεια, στις αρχές και τις αξίες που έχει δώσει». Και ο ύμνος στις «αρχές και τις αξίες» ολοκληρώθηκε με μια «φιλική σύσταση»: να υπάρχει προσοχή γιατί οι «καιροί είναι δύσκολοι» και «υπάρχουν κίνδυνοι».

    Ε, κουτή δεν ήταν. Γελώντας ανακουφισμένη, στον δρόμο της επιστροφής μονολογούσε «δικός μας είναι αυτός, δεν γίνεται». Και όντως, «δικός μας ήταν». Όπως πιθανόν θα θυμούνται πολλοί και πολλές, στο τελευταίο διάλειμμα πριν από το σχόλασμα γινόταν η υποστολή της ελληνικής σημαίας. Ένα απόγευμα, στο τελευταίο διάλειμμα, ένα περιπολικό σταμάτησε και δυο αστυνομικοί οδήγησαν τον δάσκαλο στο πίσω κάθισμα. Δεν τον ξαναείδαμε.

    Αυτή η εικόνα είναι η δική μου μνήμη, η μνήμη του μικρού γιου που πήγαινε στην Α΄ δημοτικού. Όλα τα υπόλοιπα είναι η αγαπημένη ιστορία της μητέρας που ακουγόταν σε κάθε οικογενειακή συγκέντρωση. Και έκλεινε πάντα με την ίδια φράση: «Καλή του ώρα, όπου και να ’ναι…».

    banner_300_250
    Picture of Σπύρος Αλεξίου
    Ο Σπύρος Αλεξίου είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας

    Κεντρική φωτογραφία
    Από το προσωπικό αρχείο του Σπύρου Αλεξίου

    ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS

    MORE STORIES

    Natasha Blatsiou_άκου το ποτάμι
    Short

    Άκου το ποτάμι, έχει να σου πει πολλές ιστορίες

    Η Νατάσσα Μπλάτσιου μιλάει στο Short Stories για τις σκέψεις και τις αγωνίες που την οδήγησαν στη δημιουργία του «Άκου το ποτάμι», το οποίο συμμετέχει στο Τμήμα Podcast του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

    αντάρτισσα ελεάννα γεωργούλη ηθοποιός short stories
    Short

    Η γιαγιά μου η αντάρτισσα… η γλυκιά μου Βασούλα

    Η Ελεάνα Γεωργούλη διηγείται στο Short Stories την ιστορία της γιαγιάς της, της Βάσως Στροφύλλα, η οποία, αφού εκδικήθηκε τη δολοφονία της αδελφής της από τους χίτες, έγινε αντάρτισσα του ΕΛΑΣ, υπήρξε πολιτική κρατούμενη από το 1947 έως το 1953 και γλύτωσε από θαύμα το απόσπασμα