Ο πατέρας ήταν εργάτης, χαρακτηρισμένος αριστερός. Το μάτι της εξουσίας επάνω του σταθερά. Λάτρευε τα βιβλία, αλλά ο πόλεμος, το κυνηγητό και τα «χαρτιά» δεν επέτρεψαν σπουδές. Τέλειωσε το νυχτερινό γυμνάσιο 38 χρόνων, με παιδί.
Την περίοδο της χούντας πέρασε αρκετές φορές από το παλιό σπίτι της Μαρίκας Κοτοπούλη όπου στεγαζόταν το Αστυνομικό Τμήμα Ζωγράφου. Ήταν προσεκτικός, «μαζεμένος», τα δύο μικρά παιδιά βάραιναν.
Ως ένα σημείο. Στο πατάρι του σπιτιού έκρυβε βιβλία. Τον Καραϊσκάκη του Δ. Φωτιάδη, το Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης του Δ. Δημητρίου (Καπετάν Νικηφόρος) και τη Μεγάλη Πορεία, ένα σπάνιο βιβλίο για την κινεζική επανάσταση με πρόλογο του Μάρκου Αυγέρη.
Τα βράδια, όταν έκλεινε το ραδιόφωνο –τηλεόραση δεν είχαμε–, κατέβαζε ένα βιβλίο και μας διάβαζε ένα κομμάτι, σαν παραμύθι. Στο δημοτικό εμείς, στο κεφάλι μας είχαν ανακατευτεί όλα, όλοι οι ήρωες έπαιζαν σε όλα τα «έργα». Ο Καραϊσκάκης στη γέφυρα του Γοργοπόταμου, ο Κανάρης τίναζε γερμανικά πλοία, ο Βελουχιώτης κυνηγούσε τον Δράμαλη κι όλοι ήταν στη «στρατιά που κατέβαινε προς το Κίτρινο ποτάμι». Τον Χικμέτ δεν τον ξέραμε, τα φανταζόμασταν…
Το κακό δεν άργησε να γίνει. Πλησίαζε η «εθνική εορτή» και η Δ΄ δημοτικού, η τάξη του μεγάλου γιου, έγραψε την καθιερωμένη έκθεση για την Επανάσταση του 1821 και τον πατριωτισμό των Ελλήνων. Άριστος μαθητής, έγραψε μια εξαιρετική έκθεση, μόνο που υπήρχαν ιστορικές ανακρίβειες.
Σύμφωνα με τον πρωτότοκο της οικογένειας, η Eπανάσταση του 1821 ξεκίνησε από το Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας και είχε ως αρχηγό, δίπλα στον Καραϊσκάκη, τον καπετάνιο Άρη! Σίγουρος για την επιτυχία του, τα αφηγήθηκε, καταλεπτώς που λέμε, στη μητέρα, δυσκολευόμενος να καταλάβει την ταραχή της.
Η ταραχή έγινε μεγαλύτερη την επομένη όταν επιστρέφοντας από το σχολείο την ενημέρωσε πως «την καλούσαν να συναντηθεί επειγόντως με τον δάσκαλο για ένα πολύ σοβαρό θέμα». Αυτό ήταν. Άρχισε να σκέφτεται αστυνομίες και νησίδες του Αιγαίου!