Το 1984 στην ανασκαφή της Πέλλας ήρθε στο φως το ψηφιδωτό δάπεδο συμποσιακού χώρου στο κτίριο του «εστιατορίου» της περιοχής του ιερού του Δάρρωνος, τοπικού θεραπευτή θεού. Το δάπεδο, μετά τον επιτόπιο καθαρισμό του από τους συντηρητές Τάσο και Έφη Μοδίτση, αποκολλήθηκε. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε τεμάχια στο εργαστήριο για τις περαιτέρω εργασίες συντήρησης.
Παρά τις φθορές που είχε υποστεί και την απώλεια πολλών ψηφίδων ήταν ευδιάκριτη η πλούσια φυτική διακόσμηση με μικρές χρωματιστές φυσικές ψηφίδες. Αλλά και η σπάνια διακόσμηση του πίνακα μπροστά από το κατώφλι εισόδου του δωματίου. Η Κενταυρίνα της Πέλλας κρατά ρυτό και φιάλη και κάνει σπονδή σε υπαίθριο χώρο, όπως υποδεικνύει η σπηλιά μπροστά και το δέντρο πίσω της. Το ψηφιδωτό χρονολογείται στις αρχές του 3ου αι. π.Χ.
Ο επισκέπτης του Μουσείου Πέλλας βαδίζει σήμερα επάνω στη γυάλινη πλάκα που καλύπτει το συγκεκριμένο ψηφιδωτό, καθώς εισέρχεται στη θεματική ενότητα των λατρειών της πόλης. Τα εικονογραφικά, τεχνικά και χρονολογικά στοιχεία του παραπάνω ψηφιδωτού περιλαμβάνονται στη δημοσίευσή του. Είναι άγνωστη όμως στους περισσότερους η «επεισοδιακή» ταύτιση του φύλου της εικονιζόμενης μορφής.
Εξετάζαμε καθημερινά στο εργαστήριο το εικονογραφικό θέμα του πίνακα, που αποκαλυπτόταν σταδιακά με την εξέλιξη του καθαρισμού των ψηφίδων και πανευτυχείς κατανοούσαμε όλο και περισσότερο τη σύνθεση. Μια μέρα μαζεμένοι αρχαιολόγοι και συντηρητές γύρω από τον πάγκο συντήρησης κάναμε τις παρατηρήσεις μας.