Ηταν Χριστούγεννα του 2009 όταν ο Gergely Barki παρακολουθούσε σε κλίμα αμέριμνο και γιορτινό την ταινία Ποντικομικρούλης (Stuart Little, 1999) με την κόρη του Lola στην αγκαλιά του, όταν ένας πίνακας που διακοσμούσε τον τοίχο του σπιτιού του διάσημου ποντικιού τράβηξε την προσοχή του. Στο μυαλό του ιστορικού τέχνης της Εθνικής Πινακοθήκης της Ουγγαρίας ήρθε ένας πίνακας εξαφανισμένος για πάνω από 100 χρόνια!
Ο ίδιος τον είχε δει μόνο σε μια ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία από μια έκθεση του 1928. Ποιος ήταν όμως αυτός ο σημαντικός πίνακας που βρέθηκε σε ρόλο prop στη χολιγουντιανή ταινία; Πρόκειται για την Κοιμωμένη κυρία με το μαύρο βάζο, δημιούργημα του διάσημου avant-garde Ούγγρου ζωγράφου Róbert Berény (1887-1953).
Ο Barki, αφού έκπληκτος συνειδητοποίησε τι είχε δει στη μικρή οθόνη, άρχισε να αναζητά τα χνάρια του χαμένου πίνακα. Eκατοντάδες ήταν τα e-mails που έστειλε μέσα σε διάστημα δύο χρόνων στη Sony Pictures, τη Columbia Pictures. Αλλά και σε σκηνοθέτες, κάμεραμαν, σκηνογράφους και σε όσους εμπλέκονταν με την ταινία. Oι απαντήσεις ήταν όλες αρνητικές.
Tελικά ο βοηθός σκηνοθέτη της ταινίας Ποντικομικρούλης απάντησε ότι ναι μεν θυμόταν τον πίνακα, αλλά δεν γνώριζε πού βρίσκεται πλέον. Είχε χαθεί από τις αποθήκες τους. Δύο εβδομάδες αργότερα μια απάντηση ήρθε από τη Lisa S., πρώην βοηθό σκηνογράφου. Τότε άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας του χαμένου πίνακα του Ούγγρου ζωγράφου.
